Waar vinden we het vaakst de echte waarheid, echte feiten in een nieuw tijdperk van internethoaxes, nepnieuwsverhalen en nieuwe politieke regeringen die hun eigen “alternatieve feiten” aanprijzen?

Veel burgers lijken verward en bezorgd. Nieuwsberichten van de BBC en de New York Times en Money magazine melden (met bewijs) dat dystopische romans zoals 1984 van George Orwell en Brave New World van Aldous Huxley een merkbare boost in de verkoop zien. Na de anti-Trump en pro-journalistiek toespraak van Meryl Streep op de Golden Globe awards in januari, namen de donaties aan het Committee to Protect Journalists toe. Volgens de Columbia Journalism Review en andere bronnen zijn de abonnementen op de New York Times en andere kranten drastisch gestegen sinds de verkiezing van Donald Trump tot president.

Tussen hoor ik van verschillende goed opgeleide vrienden, die zich afvragen of hun eigen leesgewoonten hen in de richting van feiten of fictie leiden. “Hey man. Ik heb een vraag voor je over dat ‘nepnieuws’-gedoe,” schreef een vriend uit mijn middelbare schooltijd. “Wat is je advies en heb je een mening over waar we vandaag de dag een vorm van waarheid kunnen vinden in onze media?”

Kijk op Forbes:

Een belangrijke vraag voor elke publicatie is deze: Als een verslaggever feiten in een verhaal verkeerd weergeeft, zal het nieuwsblad dan een klacht onderzoeken en een correctie publiceren? Heeft de publicatie een eigen ethische code? Of onderschrijft en ondersteunt het de ethische code van de Society of Professional Journalist? En als een verslaggever of redacteur de ethische codes ernstig overtreedt – zoals een schaamteloze plagiator, fabulist of overdrijver – wordt hij of zij dan ontslagen bij een bepaald persagentschap? Hoewel sommigen mainstream media outlets bekritiseren voor een verscheidenheid van zonden, hebben top outlets zoals de Washington Post, de New York Times, NBC News en de New Republic journalisten ontslagen voor dergelijke ethische schendingen. Dat is opmerkelijk in een wereld waar sommige beroemdheden, politici en andere mediasectoren (anders dan nieuws… zoals Hollywood-films “gebaseerd op een waar gebeurd verhaal”) ongestraft onwaarheden kunnen verspreiden.

Een andere vriend schrijft: “De aanvallen van Trump op de vrije media hebben me bang gemaakt en ik wil de media op de een of andere manier steunen. Tegelijkertijd ben ik me bewust van mijn liberale vooringenomenheid en zou ik een ander gezichtspunt verwelkomen, zolang het maar geen ‘alternatieve feiten’ zijn. Iemand suggesties voor goede publicaties om op te abonneren? Ik heb al abonnementen op de Post, de Times en de Journal.”

Ik word bemoedigd door vragen als deze. Een belangrijke verschuiving in het politieke en culturele leven in ons land betekent dat het een goed moment is voor mensen om hun eigen lees- en leergewoonten te verbeteren. Het Poynter Institute – een verlichte non-profitorganisatie in St. Petersburg, Fla., die een eigendomsrol heeft in de Tampa Bay Times en onderzoek, training en educatieve middelen over journalistiek biedt – biedt veel uitstekende online modules om burgers te helpen hun nieuwsmedia-geletterdheid te verbeteren.

In het post-post truth-tijdperk (dat wil zeggen, een tijdperk waarin je hard moet werken om mediageletterd te zijn en de waarheidsgetrouwe informatiebronnen te vinden), moeten burgers lokale en regionale publicaties steunen die ethische journalistieke normen naleven en lokale overheidsinstanties verslaan. In mijn hoek van Long Island betekent dit dat ik de Great Neck News en de keten van lokale kranten waartoe deze krant behoort, lees (en er soms ook voor schrijf). Dit jaar ben ik ook van plan een abonnement te nemen op Newsday, de grootste krant die Long Island bestrijkt. Ik zou er bij de burgers op willen aandringen ook een abonnement te nemen op hun plaatselijke kranten. Dit helpt deze organisaties journalisten in dienst te nemen die de vergaderingen van het stadhuis, de schoolbesturen en de politie bijwonen om verslag uit te brengen over de wijze waarop uw belastinggeld wordt besteed, hoe uw grondwettelijke rechten worden gewaarborgd en om als waakhonden te fungeren die nagaan hoe goed uw verkozen ambtenaren u van dienst zijn.

Ontdekkende dat miljoenen mensen zich op hun hoofd krabben, zich afvragend wat ze moeten lezen en waar ze hun abonnementsgeld aan moeten uitgeven, volgt hier mijn top 10 van grote journalistieke merken waar u volgens mij het vaakst echte, gerapporteerde feiten kunt vinden:

1. The New York Times

Dit is naar mijn mening de meest invloedrijke krant in de VS. De redactionele pagina en een deel van de berichtgeving hebben een links georiënteerde, progressieve kijk op de wereld. Maar de NYT houdt zich ook aan ethische normen voor verslaggeving en de klassieke elementen van journalistiek in Amerika. Dat is wat de NYT helpt om, misschien wel, de agenda bepalende nieuwsorganisatie in Amerika te blijven. Het is een leider in de berichtgeving over zaken, politiek en cultuur. *

2. The Wall Street Journal

De krant met de grootste oplage in de VS, de WSJ heeft zijn sporen verdiend als zakenkrant en pionierde met nieuwe soorten onderwerpen in de Amerikaanse journalistiek (bijvoorbeeld de eigenzinnige middenkolom genaamd de “Ahed” en langere vorm, diepgaande rapporten genaamd “leders”). Toen het bedrijf in 2007 door de Australische mediamagnaat Rupert Murdoch werd gekocht, ging de WSJ naast zakelijk nieuws ook meer algemeen nieuws brengen. De WSJ is nog steeds merk X onder de dagelijkse zakelijke publicaties in de wereld. De redactionele pagina is een bastion van het Amerikaanse conservatisme van de vrije markt, onder het motto “vrije markten, vrije mensen”. Met voormalige Republikeinse speechschrijvers en strategen als Karl Rove, Peggy Noonan en Bill McGurn die columns schrijven, is de redactionele pagina van de WSJ vaak een must-read voor Republikeinen in Washington. En links georiënteerde lezers moeten de redactiepagina van de WSJ niet verwerpen alleen omdat ze het niet eens zijn met de standpunten. De redactie heeft verschillende Pulitzerprijzen gewonnen voor redactionele artikelen en columns met een duidelijke stelling, ondersteund door grondige, op feiten gebaseerde verslaggeving en doortastende argumenten.

3. The Washington Post

De krant die president Richard Nixon ten val bracht met haar verslaggeving over het Watergate-schandaal in het begin van de jaren zeventig, handhaaft haar intellectueel robuuste traditie onder het nieuwe eigenaarschap van Amazon.com-oprichter Jeff Bezos. The Post maakt al tientallen jaren deel uit van de grote drie nationale kranten – een gelijke van de NYT en WSJ – in termen van het winnen van Pulitzer-prijzen, het inhuren van de beste en slimste verslaggevers en het produceren van grote primeurs. Van de grote drie is de Post op dit moment waarschijnlijk het meest vooruitstrevend in het uitproberen van nieuwe digitale strategieën die het lezerspubliek hebben gestimuleerd. En met de steun van Bezos is de Post bezig met het aannemen van getalenteerde verslaggevers, terwijl de NYT en WSJ de afgelopen maanden hebben gesnoeid in hun verslaggeversstaf. De meeste mensen denken dat de redactie van de Post links georiënteerd is, maar ze wordt vaak beschouwd als meer centrumlinks dan de NYT.

4. BBC

De BBC is de wereldwijde vaandeldrager voor uitmuntendheid in radio- en tv-journalistiek. Konden Amerikaanse kabelnieuwszenders het recept van de BBC maar volgen. En terwijl PBS een aantal geweldige amusementsprogramma’s, documentaires en nieuwsprogramma’s produceert, lijken de nieuwsprogramma’s vaak de creatieve energie van de BBC te missen. Terwijl NPR fantastische journalistiek produceert, lijkt een groot deel van haar nieuwsberichtgeving te komen van het herhalen van nieuws van de New York Times en de Associated Press. En het Amerikaanse publiek vindt NPR linkser dan de BBC.

5. The Economist

Een ander Brits exportproduct is het tijdschrift The Economist, dat bestaat uit uitstekende economen en journalisten die elke week een strak geredigeerd, feitelijk nauwgezet verslag geven van wat er in de wereld gebeurt. Vreemd genoeg publiceert The Economist geen naamsvermeldingen van hun schrijvers, zodat je nooit weet wie een bepaald stuk precies heeft geschreven.

6. The New Yorker

Deze Amerikaanse schat publiceert elke week verfijnde verhalende non-fictie stukken van topschrijvers en verslaggevers in een gedrukt tijdschrift en, in toenemende mate, op andere platforms. The New Yorker is slim bezig zijn publiek op het web uit te breiden, door de massa’s content aan te bieden die voorheen alleen toegankelijk was voor zijn printabonnees. Het tijdschrift zelf brengt elke week een stuk fictie uit (en duidt het als zodanig aan). De lange non-fictie reportages over politiek, cultuur, zaken en andere onderwerpen nemen vaak maanden in beslag om te verslaan, te schrijven en te controleren op feiten. Het resultaat is elke week een diepgaande verslaggeving en analyse die elders moeilijk te vinden is. En de narratieve structuren en technieken die de schrijvers gebruiken, zorgen voor plezierig leesvoer. Net als de Times geeft de New Yorker een progressieve kijk op de wereld. Conservatieve lezers zouden dat moeten erkennen, maar dat mag hen er niet van weerhouden te genieten van een aantal van de beste reportages en schrijfsels die er in de wereld bestaan. *

7. Wire Services: The Associated Press, Reuters, Bloomberg News

Je kunt je niet echt “abonneren” op deze telegramdiensten. Maar u kunt er wel op vertrouwen dat de berichten van deze organisaties feitelijk zijn. Zij zorgen voor een ruggengraat van nieuws- en informatiestromen over politiek en economie. En hun ledenorganisaties die hun rapporten publiceren, profiteren van deze berichtgeving. U kunt deze organisaties volgen op sociale media en u kunt ook bepaalde verslaggevers van deze organisaties volgen die berichten over onderwerpen die voor u van belang zijn. Deze telegramdiensten hebben ook websites en mobiele apps die u kunt gebruiken om op de hoogte te blijven van het nieuws. *

8. Foreign Affairs

Dit tweemaandelijkse tijdschrift wordt uitgegeven door de Council on Foreign Relations. Het is een serieus tijdschrift voor mensen die informatie willen over mondiale zaken. Het tijdschrift en de vele digitale platforms profiteren van inzendingen, dialoog, afwijkende standpunten en analyses van de vele topmensen op het gebied van internationale betrekkingen.

9. The Atlantic

Dit is nog zo’n nationale schat, een maandblad dat vanuit Washington D.C. een blik op de natie en de wereld werpt. Het wordt geïnformeerd door vele topjournalisten die long-form artikelen schrijven en ook enkele analyses. De website van Atlantic is soms gebaseerd op aanklikbare koppen. Maar het tijdschrift en zijn moederbedrijf onderschrijven ook de Amerikaanse journalistieke principes van op feiten gebaseerde verslaggeving.

10. Politico

Opgericht door verslaggevers die in 2006 de Washington Post verlieten, heeft Politico zich ontwikkeld tot een cruciale speler in de politieke verslaggeving in de VS (en met uitbreidingen naar Europa). Het publiceert enkele producten in gedrukte vorm, maar Politico is gemakkelijk toegankelijk op het internet en mobiele apparaten. Houd ook Axios in de gaten, een nieuwsstartup die dit jaar is gelanceerd door twee oprichters van Politico.

* Disclosures: Eerder in mijn carrière liep ik stage bij de Associated Press en de Washington Post. Tussen 2001 en 2011 werkte ik als personeelsschrijver bij de Wall Street Journal. Ik heb ook free-lance artikelen gepubliceerd in de Post, de New York Times en de New Yorker (website), evenals in sommige van de publicaties die in de runner up lijsten staan.

Runners Up:

– National Public Radio

– TIME magazine

-The Christian Science Monitor

– The Los Angeles Times (en vele andere regionale, grootstedelijke dagbladen)

– USA Today

– CNN

– NBC News

– CBS News

– ABC News

Business News Sources:

– FORBES magazine

– Bloomberg BusinessWeek magazine

– Fortune magazine

– The Financial Times newspaper

Bronnen voor berichtgeving en opinie van de rechterzijde van het politieke spectrum:

– National Review

– The Weekly Standard

Bronnen van berichtgeving en opinie uit het linkse deel van het politieke spectrum:

– The New Republic

– The Nation

Paul Glader is universitair hoofddocent journalistiek aan The King’s College in New York City, mediawetenschapper aan The Berlin School of Creative Leadership en staat op Twitter @PaulGlader.