Jouw glimlach verwarmt mijn hart.

Goddelijke genade, als jij lacht, licht mijn ziel op als een lantaarn. Het is niet alleen vanwege dat kuiltje aan de zijkant van je gezicht, maar het is omdat ik zo blij ben dat jij blij bent. Als je lacht, voel ik me zo goed dat ik een beetje geluk in je leven kan brengen, al is het maar voor een seconde. Ik wil je gelukkig maken en als je dat bent, voel ik me helemaal warm worden.

Jij laat me lelijk lachen.

Ik kan niet anders dan met je lachen. Het is niet gewoon mijn normale flirterige ik-ben-een-eerste-afspraakje lach die ik in de spiegel heb geoefend; jij laat me mijn echte, lelijke lach doen. Die lach die waarschijnlijk zo irritant is voor iedereen en die eindigt in dat ik snotter als een varken. Jij brengt dat in mij naar boven, en ik vind je echt geestig en onderhoudend.

Goede god, ben je knap of wat?

Ik staarde altijd naar je in de klas voordat we elkaar ontmoetten. Je hebt een prachtige combinatie van knap en schattig op alle mogelijke manieren. Plus, je weet het niet eens. Als ik je zeg dat je knap bent, zeg je soms sarcastisch “dank je”, maar ik meen het echt. Ik geef niet om de meisjes die het niet eerder zagen of die lastige middelbare school fase; ik vind je knap op zo’n elegante manier. Van je haar tot je brede voeten, ik vind je zo mooi.

Je bent een beetje onhandig.

Als je je teen stoot of in het gras struikelt (over je eigen twee voeten), kan ik het niet helpen dat ik een beetje moet blozen. Ik vind het leuk dat je niet doet alsof je perfect bent of de Almachtige Thor. Je bent jezelf, onhandig en al, en ik vind het fijn dat je niet doet alsof.

Je moedigt me aan om mijn best te doen.

Of het nu bij stat. huiswerk of een sollicitatiegesprek is, je bouwt me op. Je neemt geen genoegen met mijn middelmatige ik, terwijl je weet dat ik de potentie heb om uit te blinken. Een relatie gaat niet over afhankelijkheid van een ander persoon; het gaat over elkaar opbouwen, zodat je allebei je potentieel kunt bereiken.

Je complimenteert me.

Niet op de manier waarop je me elke dag overlaadt met cheesy complimentjes. Je vertelt me dat ik mooi ben tijdens de willekeurige momenten en ik geloof je.

Je kijkt echt naar me.

Soms betrap ik je erop dat je naar me staart en dan vraag ik je “Wat?” en dan zeg je “niets”, of: “Ik vind het gewoon leuk om naar je te kijken.” Terwijl ik me afvraag of er etensresten op mijn gezicht zitten, kijk jij naar me alsof ik de mooiste persoon ter wereld ben.

Je denkt aan de lange termijn op een niet griezelige manier.

Je duwt me geen huwelijk door de strot, maar als je het over ons hebt, denk je aan een jaar verder en zo. Ik heb situaties meegemaakt waarin een man het idee niet kon bevatten om langer dan een maand door te gaan. Ik vind het fijn dat jij aan de lange termijn denkt, terwijl ik een dwaalleraar ben die soms het idee van stabiliteit op lange termijn uit de weg gaat. Maar bij jou wil ik stabiliteit.

Je gaat met me uit.

Sommige stellen raken zo verstrikt in het stel-zijn dat ze niet meer echt op date gaan of moeite doen om echt uit te gaan en iets spannends te doen. Jij geeft me het gevoel dat er elke dag een nieuw avontuur om de hoek ligt. Of het nu een drie uur durend kietelgevecht is, een late avond op het strand, of een etentje bij de meest hippe plek in Long Beach – je neemt de tijd om echt met me uit te gaan.

Je bent intelligent.

Als we allebei in de stemming zijn, kunnen we zitten en praten over wereldwijde vraagstukken. Je kunt verwijzingen naar Great Gatsby maken en ik zal glimlachen omdat ik het boek van achter naar voren ken. Je maakt soms geestige grapjes die andere mensen misschien niet begrijpen. Je schrijft heel mooi over wat er in de wereld gebeurt en ik lees alles. Je weet een beetje meer over bepaalde onderwerpen en in het begin frustreerde me dat omdat ik mijn gelijke had gevonden in de dating wereld. Ik was zo gewend om te fungeren als een menselijke thesaurus en woordenboek voor een man die ik gedate in het verleden, ik was blij toen je langs kwam.

Ik kan mezelf zijn bij jou en jij kunt jezelf zijn.

Je accepteert me zoals ik ben, ook al kan ik behoorlijk raar uit de hoek komen. Soms rol ik me op in een deken en roep ik “Kijk, ik ben een samosa”, en in plaats van me een freak te noemen, bied je je vrijwillig aan om onder de dekens te kruipen en samen met mij een samosa te zijn. De gedachte om me anders voor te doen dan ik ben, komt nooit in me op bij jou. Ik probeer niet perfect te zijn omdat ik me zo op mijn gemak voel bij jou. Lieverd, het voelt gewoon goed.