In de jaren vijftig genoot General Motors van zijn status als het grootste bedrijf ter wereld. De bekendheid van GM kwam voort uit zijn autodivisies: Buick, Cadillac, Chevrolet, GMC, Oldsmobile en Pontiac. Het ontbrak hen echter aan een sportwagen van wereldklasse die kon wedijveren met Jaguar, MG, Triumph en dergelijke. GM’s hoofdontwerper, Harley Earl kwam met het idee van een sportwagen die evenveel zou kosten als een betaalbare Amerikaanse sedan. Deze generatie staat bekend als de C1 die duurde van 1953-1962. De Corvette had zijn ups en downs. De C2 generatie was een van de meest populaire Corvettes dankzij het Stingray model dat verborgen koplampen had en een split window fastback, en het kon bogen op prestaties die een sportwagen waardig waren. De C3 (1968-1982) werd getroffen door de oliecrisis van de jaren 1970, en veeleisende overheidsvoorschriften resulteerden in meer voetgangervriendelijke bumpers, en het resultaat was zuinigere maar trage motoren en een gewijzigde styling. De C4 generatie arriveerde in 1984, en Chevrolet was vastbesloten om de lat hoger te leggen met vernieuwde mechanieken en een nieuwe styling. In 1996 introduceerde Chevrolet de LT4 versie met een nieuwe 350 cubic-inch small block V8 voor de Corvette.

Ondanks dat deze Corvette bijna twintig jaar oud is, valt niet te ontkennen dat het een knaller is. De proporties zijn perfect: een lange en slanke motorkap en een kort achterdek. Pop up koplampen en motorkap lijnen helpen de Corvette een dreigende maar scherpe uitstraling te geven. De gegraveerde Corvette-plaat in de bumper is een leuk detail. Het slanke silhouet heeft zijstrepen en een brede schouderlijn die begint bij de voorbumper en eindigt bij de rand van de achterklep. De omlopende achterruit geeft hem een unieke look aan de zijkant en de achterkant. Over de achterkant gesproken: de ronde achterlichten van de Corvette zijn verzonken in de rand van de achterkant. Wat ik het mooist vind aan het ontwerp is dat het eenvoudig is als een Chevrolet, maar er toch in slaagt om te laten zien dat dit niet je gewone en mainstream Chevrolet is. Dit is een auto waar je, nadat je wegloopt, nog steeds naar omkijkt. Het interieur heeft een rood en zwart kleurenschema dat goed werkt bij deze auto, en de knoppen en meters geven een high tech gevoel aan het interieur.

Als het gaat om de rijervaring, blijft de Corvette uitzonderlijk ondanks zijn leeftijd. Als auto voelt het allemaal mechanisch aan. Je bent je bewust van alles wat er met de auto gebeurt. Wanneer de banden nieuwe stukken weg raken, voel je dat in de besturing. Als je een bocht neemt, weet je hoeveel moeite het kost om het stuurwiel in te stellen. Je bent altijd betrokken bij het proces. Eerlijk gezegd is dat verfrissend, want door mee te doen, geniet je meer van de ervaring. De besturing is wat zwaar bij het parkeren, maar op snelheid is het gewicht precies goed. De besturing is enigszins communicatief, maar er waren momenten dat ik meer feedback wenste. Als het op bochten aankomt, laat de Corvette zich niet van de wijs brengen. Draai het stuur scherp, en hij reageert onmiddellijk. Dankzij de bijna perfecte gewichtsverdeling blijft hij neutraal en in balans bij het nemen van bochten op hoge snelheid. Combineer dat met de uitstekende grip van de brede draadbanden en de geringe overhelling van de carrosserie, en de Corvette stuurt uitzonderlijk goed. De brede draadbanden zorgen er echter wel voor dat je elke hobbel in de weg voelt. Als je over een kuil rijdt of over oneffenheden in de weg, dan trilt het interieur. Maar onder normale omstandigheden is de rit sereen.

Voor het modeljaar 1996 was de Corvette leverbaar met twee versies van een V8. De 5,7 liter V8 leverde 300 pk in de LT1 en 330 in de LT4. Met minder dan 3.300 pond zijn de prestaties snel. Hij is misschien niet zo snel als de nieuwste Porsche 911’s of zelfs een gloednieuwe Camaro SS, maar dat zou je niet zeggen van achter het stuur. Tijdens een normale rit doet de V8 zijn werk zonder problemen, maar trap het pedaal in en er vindt een Jekyll en Hyde transformatie plaats. De V8 stuwt de Corvette voort met een onstuimige drang en de LT4-motor is bedreven in het optimaal benutten van zijn 330 pk. De V8 heeft zo veel koppel dat ik zonder veel moeite vanuit stilstand in de vijfde versnelling kon doortrekken naar 100 km/u. Corvettes uitgerust met de LT4 worden alleen geleverd met een handgeschakelde zesversnellingsbak. De versnellingspook schakelt soepel genoeg, maar kan soms onhandig zijn. De koppeling heeft echter een uitstekende feedback en bite. Het brandstofverbruik is behoorlijk met rond de 20 mpg overall mogelijk en 25 mpg op de snelweg.

Als het om verfijning gaat, levert de Corvette. De cabine is een fijne plek om in te vertoeven, vooral als je een lange reis gaat maken. Op een beetje weglawaai na is het interieur erg stil, en de V8 blijft op de achtergrond. Geef echter gas en de V8 komt plotseling tot leven met een grom die alleen Amerikaans kan zijn.

In de jaren 90 hadden Chevrolet en GM niet de beste reputatie op het gebied van pasvorm en afwerking. Ik kan me nog herinneren dat ik in een Chevrolet Cavalier uit 1995 zat waarvan het interieur aanvoelde alsof het met lijm in elkaar was gezet. Maar deze Corvette verrast met zijn pasvorm en afwerking. De panelen passen goed in elkaar en alles voelt solide en stevig aan. De zitpositie is ook niet slecht, want ik kon de stoel en het stuurwiel naar mijn hand zetten. De handrem is wel vervelend. Hij zit naast de bestuurdersstoel en je moet hem met enige kracht omhoog trekken om hem te activeren. Om hem los te zetten, moet je een knop indrukken en hem met enige kracht en precisie omlaag duwen. De zetels bieden een uitstekend comfort en de laadruimte heeft een behoorlijke omvang voor deze wagen, hoewel de wielkasten de ruimte enigszins inperken. Uitstappen is lastig door het lage dak en de hoge dorpel. Het zicht is uitstekend en je hebt een goed zicht op de weg voor je. Het kost wat tijd om de bediening onder de knie te krijgen, want de knoppen zijn klein en moeilijk te plaatsen. Het lege scherm boven de bedieningselementen is een waarschuwingsdashboard, waarop waarschuwingen verschijnen als handrem aangetrokken, olie verversen vereist, enz. De digitale snelheidsmeter vergt enige gewenning, maar verder zijn de meters logisch ingedeeld.

Lang verhaal kort, ik heb genoten van deze Corvette. Als ik aan de Amerikaanse sportauto denk, is het of de Ford Mustang of de Corvette. Meestal is het de laatste. In zekere zin is het de belichaming van de Amerikaanse autocultuur. Deze auto is brutaal met een grote V8 en zijn rode interieur, maar hij is verfijnd en comfortabel. Hij vertegenwoordigt het beste van twee werelden, en het beste is dat hij niet probeert iets te zijn wat hij niet is. Integendeel, de gebreken maken het pakket compleet en zorgen ervoor dat je hem waardeert als iets meer dan een auto in plaats van slechts een ding dat je van punt A naar punt B brengt. De Corvette geeft je nog een reden om Amerikaans te kopen.