Secondary Growth

De toename in stengeldikte die het gevolg is van secundaire groei, is te danken aan de activiteit van de laterale meristemen, die bij kruidachtige planten ontbreken. Tot de laterale meristemen behoren het vasculaire cambium en, bij houtachtige planten, het kurkcambium. Het vaatcambium bevindt zich net buiten het primaire xyleem en aan de binnenkant van het primaire floëem. De cellen van het vaatcambium splitsen zich en vormen secundair xyleem (tracheiden en vaatelementen) aan de binnenkant en secundair floëem (zeefelementen en begeleidende cellen) aan de buitenkant. De verdikking van de stengel die bij de secundaire groei optreedt, is het gevolg van de vorming van secundair floëem en secundair xyleem door het vasculaire cambium, plus de werking van het kurkcambium, dat de taaie buitenste laag van de stengel vormt. De cellen van het secundaire xyleem bevatten lignine, dat zorgt voor hardheid en stevigheid.

In houtachtige planten is het kurkcambium de buitenste laterale meristeem. Het produceert kurkcellen (schors) die een wasachtige substantie bevatten die bekend staat als suberine en water kan afstoten. De schors beschermt de plant tegen fysieke schade en helpt waterverlies te beperken. Het kurkcambium produceert ook een laag cellen, phelloderm genaamd, die vanuit het cambium naar binnen groeit. Het kurkcambium, de kurkcellen en het phelloderm worden samen de peridermis genoemd. De peridermis vervangt de epidermis in volwassen planten. In sommige planten heeft de peridermis vele openingen, lenticellen genoemd, waardoor de cellen binnenin gassen kunnen uitwisselen met de buitenatmosfeer. Hierdoor worden de levende en metabolisch actieve cellen van de cortex, het xyleem en het floëem van zuurstof voorzien.