Niemand betaalt graag te veel voor de dingen die hij nodig heeft, maar de wens om geld te besparen vanuit het oogpunt van de consument en de hebzucht die men ziet vanuit het oogpunt van de fabrikant, heeft geleid tot het ontstaan van de moderne sweatshop. Sweatshops kunnen worden gedefinieerd aan de hand van drie hoofdkenmerken: lage lonen, lange werktijden en ongezonde arbeidsomstandigheden.

In de Verenigde Staten wordt een sweatshop door het Amerikaanse ministerie van Arbeid gedefinieerd als een fabriek die minimaal twee geldende arbeidswetten overtreedt.

Facts You Didn’t Know About Sweatshops

De moderne sweatshop hoeft zich niet in een gebouw te bevinden. In de landbouwindustrie, waar veel immigranten werken, zijn de werkomstandigheden de hele dag door onder de hete zon met lonen die onder het minimumloon kunnen liggen. Het probleem met sweatshops is dit: degenen die erin werken hebben meestal geen andere optie vanwege hun huidige levensomstandigheden.

• Er zijn naar schatting 250 miljoen kinderen in de leeftijd van 5 tot 14 jaar gedwongen om in ontwikkelingslanden in sweatshops te werken.
• Producten die vaak uit sweatshops komen zijn kleding, koffie, schoenen, speelgoed, chocolade, tapijten en bananen.
• De prijsstijging voor de gemiddelde consument als de lonen in sweatshops zouden worden verdubbeld: 1,8%.
• Consumenten zeggen dat ze bereid zouden zijn gemiddeld 15% meer uit te geven om te garanderen dat arbeiders niet in sweatshops hoeven te werken.
• De mensen die gedwongen worden in sweatshops te werken, moeten meestal het grootste deel van hun loon aan voedsel uitgeven om hun huishouden te laten overleven.
• Vrouwen die NBA-truien naaien, verdienen 24 cent per kledingstuk – een artikel dat uiteindelijk voor $140 of meer wordt verkocht.
• In 2000 overtraden meer dan 11.000 sweatshops in de VS de wetten inzake minimumloon en overuren.
• Het percentage werknemers in sweatshops dat vrouw is, loopt op tot 90%.

Het probleem met de moderne sweatshop is dat veel mensen zich niet bewust zijn van het bestaan ervan. Er zijn tragische verhalen die zo nu en dan in het nieuws komen, maar met de hoeveelheid geweld die ook in het nieuws komt, komt dit sociale onrecht nauwelijks op de radar van de gemiddelde persoon. Dat wil niet zeggen dat zij schuld hebben aan het ontstaan van een sweatshop. Het betekent alleen dat we ons allemaal beter bewust moeten zijn van slechte arbeidsomstandigheden en lage lonen, zodat iedereen de kans krijgt om zijn eigen dromen na te jagen.

Wat zijn de gemiddelde lonen van arbeiders?

• In tal van landen over de hele wereld zouden momenteel sweatshops in de kledingindustrie actief zijn.
• In Bangladesh bedraagt het gemiddelde uurloon van een arbeider slechts 0,13 dollar, het laagste ter wereld.
• Het gemiddelde uurloon van een arbeider in Vietnam: 0,26 dollar.
• Slechts 4 van de top 10 van landen met het hoogste aantal verdachte sweatshops hebben een uurloon van meer dan $1 per uur.
• Costa Rica heeft het hoogste gemiddelde uurloon voor werknemers in de kledingindustrie: $2,38 per uur.
• Een kledingarbeider in een sweatshop moet gemiddeld 70 uur per week werken om boven het gemiddelde inkomen van zijn land uit te komen.
• Apparelarbeiders in de Dominicaanse Republiek, Haïti, Honduras en Nicaragua verdienen 3 tot 7 keer meer dan het nationale gemiddelde.

Gelijkwaardige lonen betekenen alleen dat iemand genoeg heeft om van rond te komen. Hoewel sommige landen de nadruk hebben gelegd op het afschaffen van sweatshops en dit heeft geleid tot een natuurlijke toename van de hoeveelheid geld die arbeiders kunnen verdienen, zijn er nog steeds landen die hun arbeiders nauwelijks geld geven. Als iemand van de werkende armen in Bangladesh slechts $.13 per uur verdient, dan is dat een effectieve levenslange gevangenisstraf. Ze kunnen niets anders doen omdat al hun geld opgaat aan elementaire levensomstandigheden. In de Verenigde Staten hebben we huishoudens die ook rond het gemiddelde verdienen en zij hebben basisvoorzieningen nodig om alleen al rond te komen. Stel je voor dat je geen enkele basisvoorziening tot je beschikking hebt en dat is waar de sweatshopwerker elke dag mee te maken krijgt.

Waarom moeten we een einde aan sweatshops steunen?

• Kinderen zijn nog maar 6 of 7 jaar oud als ze tot 16 uur per dag in een sweatshop beginnen te werken.
• In Azië bleken kinderen van 5 jaar oud van 6 uur ’s ochtends tot 7 uur ’s avonds te werken voor minder dan 20 cent per dag.
• Een overhemd dat in de Verenigde Staten voor 60 dollar wordt verkocht, kan minder dan 10 cent aan arbeid kosten.
• In India valt naar schatting tussen de 5% en 30% van de 340 miljoen kinderen onder de 16 jaar onder de definitie van kinderarbeid.
• In Latijns-Amerika wordt het percentage kinderen onder de 16 jaar dat in sweatshops werkt, geschat op 10% – 25%.
• Het Department of Labor geeft aan dat 50% van de kledingfabrieken in de VS twee of meer fundamentele arbeidswetten overtreedt, waardoor ze als sweatshops worden aangemerkt.
• 1 miljoen banen zijn uit de VS verplaatst sinds de invoering van de Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst.
• Veel sweatshop-arbeiders van Nike sterven op 15-jarige leeftijd, wat door de ASSL League correct wordt bejubeld.
• Kleding, schoenen, koffie, chocolade, bananen en speelgoed zijn de meest voorkomende goederen die in sweatshops worden geproduceerd.

Denk eens aan de kleding die je op dit moment aan hebt. Als je een nationale merknaam hebt, dan is de kans groot dat je kledingstuk is gemaakt in een sweatshop in het buitenland. Voor een kind dat vier van die kledingstukken per uur kan maken tegen $.20 per uur, is de grimmige realiteit dat de detailhandelsprijs van je kleding dat kind vijf cent heeft opgebracht. Wat kun je met vijf cent doen? Niet veel. Zelfs in ontwikkelingslanden heb je aan vijf cent niet veel. Daarom moeten we een einde maken aan de sweatshops, overal waar ze bestaan. Het maakt niet uit dat een meerderheid van de mensen minder dan twee dollar per dag verdient. Door deze arbeiders eerlijke kansen te geven, kunnen zij meer kansen creëren binnen hun lokale gemeenschappen. Zo kunnen we onze wereldeconomie opbouwen.

Kunnen we de mensen bereiken die hulp nodig hebben?

• Geschat wordt dat 1,3 miljoen kinderen in Bangladesh fulltime werken om hun gezin te helpen onderhouden.
• Het aantal kinderen in Bangladesh dat nooit naar school is geweest: 1,5 miljoen.
• 85% van de sweatshopwerknemers zijn jonge vrouwen in de leeftijd van 15-25 jaar.
• Vrouwen worden vaak ontslagen als ze zwanger worden, omdat zwangerschapsverlof gelijk staat aan een onproductieve werknemer.
• Uit een onderzoek in 2000 bleek dat 98% van de kledingfabrieken in Los Angeles de gezondheids- en veiligheidsnormen op de werkplek overtraden.
• Het gemiddelde productieloon in China is slechts 0,64 dollar per uur.
• Soms worden arbeiders gedwongen om 48 uur aan een stuk door te werken en de pauzes die worden toegestaan zijn verplichte slaappauzes.

Het probleem van de sweatshops is niet alleen een internationaal probleem. Het is iets dat in elk land op de planeet voorkomt. Dit is het probleem dat het kapitalisme vertegenwoordigt. Er zijn wetten om de uitbuiting van arbeiders te voorkomen, maar we moeten die arbeiders wel kunnen bereiken om de omstandigheden te verbeteren. Wanneer wordt aangenomen dat één op de twee fabrieken in de Verenigde Staten niet aan de regels voldoet en als sweatshop wordt gedefinieerd, is dat een probleem. Wanneer slechts 2% van de kledingfabrieken in Los Angeles zich houdt aan de normen voor gezondheid en veiligheid op de werkplek, dan is dat een probleem. Dit is de 19e eeuw niet meer. Er zijn geen excuses. Het uitbuiten van mensen die een eerlijk inkomen proberen te verdienen, gecombineerd met onze eigen behoefte aan goedkope kleding en andere producten, heeft dit probleem gecreëerd. Als de omstandigheden in sweatshops willen veranderen, dan is de eerste verandering die gemaakt moet worden onze eigen koopkeuzes.

Hoe slecht zijn sweatshops geworden?

• In 1999 gaf het gemiddelde Amerikaanse gezin van vier personen $1.831 uit aan kleding.
• Het totale bedrag van die $1.831 dat opging aan de lonen van de arbeiders die de kleding maakten: $55.
• De lonen van de kledingarbeiders tussen 1968-1999 kenden een voor inflatie gecorrigeerde daling van 16%.
• Er zijn jaarlijks ongeveer 12,3 miljoen mensen die op enig moment aan gedwongen slavenarbeid worden onderworpen.
• Het ministerie van Buitenlandse Zaken onthult dat 40% van de arbeiders in sommige visserij-industrieën jonger is dan 18 jaar.

Het is niet aan iedereen om actie te ondernemen. Wij moeten actie ondernemen. Sommige bedrijven steunen al meer dan twintig jaar sweatshops en wij blijven nog steeds producten van hen kopen. Wij zijn degenen die een markt voor sweatshop-producten creëren. Als de gemiddelde persoon bereid is om minstens 15% meer uit te geven aan artikelen zodat arbeiders een eerlijk loon kunnen krijgen, dan hoeven we niet te wachten om dat proces te beginnen. We kunnen ons koopgedrag nu al richten op materialen en goederen die zijn gemaakt in omstandigheden die gunstig zijn voor arbeiders. Als we allemaal de handen ineenslaan om dit te doen, kunnen we de sweatshops voorgoed van de baan helpen.