Nadat ik Queen’s Live Aid-optreden maar liefst drie keer achter elkaar had gezien toen ik terugkwam, begon ik het World Wide Web af te struinen naar andere voorbeelden van opwindende liveshows. Ik bedoel het soort shows waar je haren van overeind gaan staan. Het soort shows waar je een vitaal orgaan voor zou geven om terug in de tijd te gaan en bij te wonen. Wat ik vond waren deze zes voorbeelden van pure, door muziek veroorzaakte euforie. En het is me niet ontgaan dat elk van deze optredens plaatsvond voor het tijdperk van de smartphones. Herinner je je dat gouden tijdperk nog voordat mensen hun ogen vervingen door schermen en besloten dat het belangrijker was om hun volgers op Instagram te laten zien dat ze bij een show waren in plaats van gewoon daadwerkelijk bij een show te zijn? Ik ook niet. Maar blijkbaar is het gebeurd, en hier is het bewijs.
Queen at LIVE AID, 1985
Queen’s Live Aid-optreden is waanzinnig. Freddie Mercury heeft het gewoon geweldig gedaan. Die outfit? Iconisch. Die stem? Foutloos. Die interactie met het publiek? Van het hoogste niveau. Voor een publiek van 72.000 mensen in het Wembley Stadium voor Bob Geldof’s inzamelingsactie voor de hongersnood in Afrika, gaf Queen het meest legendarische optreden dat de mensheid kent. Uitgezonden aan naar schatting 1,9 miljard mensen (bijna 40% van de wereldbevolking op dat moment), bevatten de hoogtepunten van de set van 18 minuten en 41 seconden ongeveer 72.000 paar handen die eenstemmig klapten op ‘Radio Ga Ga’, en evenveel lichamen die tegelijkertijd huilden op ‘We Are the Champions.’
Rage Against The Machine op PinkPop Festival, Nederland, 1993
Toen ik 12 was, ging ik naar de talentenshow van de middelbare school van mijn broer, die ‘Star Quest’ heette. Er was een band van studenten in hun laatste jaar die hun auditie hadden genageld met een hartverwarmende cover van de Foo Fighters’ nummer ‘Big Me’. Maar toen ze tijdens de finale het podium betraden voor een volle zaal ouders, leraren, studenten en kleine zusjes zoals ik, gingen ze meteen over in RATM’s ‘Killing in the Name’, eindigend met de zanger die schreeuwde “Fuck you I won’t do what you tell me!” terwijl hij naar de directeur wees. Onnodig te zeggen dat hij onmiddellijk van school werd gestuurd en van het terrein werd verwijderd. Tot op de dag van vandaag is het nog steeds het coolste wat ik ooit heb meegemaakt. Helaas bestaat er geen video van dat optreden, dus je zult het met deze moeten doen.
Johnny Cash at San Quentin Prison, California, 1969
Over badasses gesproken, wat dacht je van Johnny Cash die de San Quentin State Prison binnenloopt en een nummer speelt dat hij speciaal voor dat optreden schreef en dat de San Quentin State Prison volledig met de grond gelijk maakt? Schrijf dit maar op onder ‘Shit dat zou vandaag nooit gebeuren’. Voordat hij begint, vraagt hij een gevangenisbewaarder om een glas water voor hem te halen, waarbij hij lacht als de bewaker wordt begroet door een koor van boegeroep van de gevangenen. Dan introduceert hij terloops dit lied en laat teksten vallen als: “San Quentin, moge je rotten en branden in de hel,” terwijl de gevangenen juichen en klappen.
Metallica op het vliegveld van Tushino in Moskou, 1991
Maken jullie me nu echt in de maling? Kijk naar die zee van mensen, allemaal headbangend in unisono op Metallica’s klassieker ‘Enter Sandman’. Officiële bezoekersaantallen variëren sterk voor dit optreden in Rusland, met schattingen variërend van 100.000 tot een miljoen. Niemand weet het echt, maar wie kan het wat schelen? Zelfs het Russische leger doet mee. Het voelt wel goed om dit vanuit de veiligheid van mijn eigen bank te bekijken. Iets zegt me dat er dingen zijn gebeurd in die menigte die zelfs de KGB zou afkeuren.
2Pac at House of Blues, Los Angeles, 1996
Hier schakelen we over naar een iconisch optreden van een van de grootste rappers aller tijden, Mr. Tupac Shakur. Zonder dat iedereen het op dat moment wist, zou dit Tupac’s laatste opgenomen optreden zijn, hij stierf slechts twee maanden later aan meerdere schotwonden. De historische set vond plaats in LA’s House of Blues, met Tupac als opening voor de hoofdact Snoop Dogg en Tha Dogg Pound. Hoe graag wil je op dit feest zijn? Hoe triest maakt het je over de huidige staat van hip hop? Laat iemand dit naar Drake sturen. Geen vliegende auto of iPhone-vormig podium te bekennen.
Nirvana at the Paramount, Seattle, 1991
Wat voor live-optredenslijst zou dit zijn met een van de grootste live-bands aller tijden? Dit hier is Nirvana, die hun set in 1991 helemaal wegvaagt, en het is zo’n beetje het grimmigste wat ik ooit heb gezien. Het is ook het enige beeldmateriaal van Nirvana dat op 16mm is opgenomen, en het geeft de rauwe aard van hun geluid en live show zo goed weer. Je gaat er een beetje van zweten als je er naar kijkt.