Een spookdorp in Kyushu, een pop bezeten door de geest van een meisje in Hokkaido – het klinkt misschien als Japanse horrorfilms, maar het zijn waargebeurde verhalen die gebaseerd zijn op echte gebeurtenissen. En dat niet alleen, u kunt de oorsprong van veel van deze griezelige verhalen zelf gaan bezoeken, als u durft.
Weliswaar zijn de Japanse yurei en yokai (geesten en mythologische geesten) gebaseerd op oud bijgeloof, maar de volgende verhalen zijn meer dan echt. Het enige wat we te zeggen hebben is: wat je ook doet, open niet de poort naar Tomino’s hel, hoe verleidelijk het ook is. Sommige verhalen kunnen beter op papier blijven staan, zonder een tweede hoofdstuk.
Hier zijn zeven Japanse urban legends die volledig op de werkelijkheid zijn gebaseerd om in het donker te vertellen deze Halloween.
Het wetteloze Inunaki Village
Als je op de ingang van Inunaki Village stuit, word je begroet door borden om weg te blijven, met de waarschuwing “de grondwet en de wetten van Japan zijn hier niet van toepassing.”De grondwet en de wetten van Japan zijn hier niet van toepassing.”
Op het platteland van Kyushu’s prefectuur Fukuoka is dit verlaten dorp alleen toegankelijk via een tunnel waarin honderden arbeiders omkwamen toen deze instortte tijdens de bouw.
Photo: WikiHet dorp werd langzaam verlaten om redenen die niet helemaal duidelijk zijn. Sommigen zeggen dat het kwam door een wijdverspreide plaag die de bevolking uitroeide. Anderen zeggen dat het gewoon te wijten was aan de afgelegen ligging, maar het wildste verhaal is dat een van de dorpelingen gek werd en iedereen met een bijl heeft vermoord.
Hoe het ook zij, sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog heeft hier niemand meer gewoond en naar verluidt doen elektronische apparaten het binnen niet meer. Zijn dat de geluiden van blaffende honden, of het geschreeuw van dode arbeiders dat je diep uit de tunnel hoort komen?
De pop die menselijk haar kweekt
Terug in 1918 kocht een zeventienjarige jongen in Hokkaido op de markt een pop voor zijn twee jaar oude zusje, Okiku. De pop leek op haar, want ze hadden allebei een okappakapsel, een komvormig kapsel met steil haar tot aan de kin. Ze hield zo veel van de pop dat ze hem overal mee naartoe nam, zelfs om te slapen. Toen Okiku maanden later overleed, vernoemde de familie de pop naar haar en baden ze tot haar in hun huisaltaar.
Wetenschappers hebben het haar van de pop geanalyseerd en geconcludeerd dat het echt mensenhaar is – van een kind. Freaky.
Het duurde niet lang voordat ze merkten dat er iets vreemds gebeurde: het haar van de pop werd geleidelijk langer. Zelfs na het knippen, bleef het haar terug groeien.
Okiku’s vader gaf de pop aan de Mannen-ji Tempel in Iwamizawa City, Hokkaido, waar de pop tot op de dag van vandaag bezocht kan worden (foto’s zijn niet toegestaan). Wetenschappers hebben het haar van de pop geanalyseerd en zijn tot de conclusie gekomen dat het echt menselijk haar is, afkomstig van een kind. Griezelig.
De afgelegen ligging van de tempel maakt het erg moeilijk om er zonder auto te komen, en zelfs dan kan het gevaarlijk zijn als er zware sneeuwval is. Er zijn wel spooktochten die bezoekers meenemen, maar die zijn meestal alleen in het Japans.
Het mensenoffer van Maruoka Castle
Hitobashira, een soort mensenoffer, werd in Japan tot in de 16e eeuw beoefend. Arbeiders stopten levende slachtoffers in pilaren, dammen en andere bouwfundamenten om de goden gunstig te stemmen, die het gebouw zouden beschermen tegen vijandelijke aanvallen.
Maruoka Castle in Sakai, Fukui Prefecture is de thuisbasis van een van de beroemdste hitobashira-verhalen. Een van de kasteelmuren bleef tijdens de bouw afbrokkelen, hoe het ook werd versterkt. Als laatste redmiddel stelden de arbeiders voor om een hitobashira te maken, en een vrouw genaamd Oshizu werd uitgekozen om als offer te dienen.
Zij stemde ermee in om geofferd te worden op voorwaarde dat haar zoon een samoerai zou worden. Het kasteel werd met succes gebouwd, maar de belofte aan Oshizu werd nooit vervuld. Nu overstroomt elke lente de slotgracht tijdens de voorjaarsregens – de tranen van Oshizu’s vloek.
Red Room Curse
Dit moderne enge verhaal komt in de vorm van een computerpop-up en ontstond in de jaren negentig, toen personal computers net begonnen op te komen in Japan.
De vloek begint met een pop-up die op het computerscherm van een slachtoffer verschijnt als ze alleen in een kamer zijn. Het heeft een rode achtergrond met zwarte letters en vraagt “hou je van de Rode Kamer?” Het is onmogelijk om de pop-up te sluiten, hij staat bevroren op het scherm.
Je zult niet kunnen ontsnappen uit de kamer waarin je je bevindt wanneer de pop-up verschijnt, omdat de deuren en ramen plotseling op slot zullen gaan. Je lichaam wordt dagen later ontdekt, dood in je kamer, omringd door roodgeverfde muren.
De rode-kamervloek werd populair in de donkere hoeken van het internet nadat een 12-jarig meisje in Sasebo, Nagasaki werd vermoord door haar klasgenoot. De moordenaar, die anoniem is gebleven omdat ze toen 11 jaar oud was, bleek een link naar een “Rode Kamer” als bladwijzer op haar computer te hebben.
De rode cape moordenaar
De Aka Manto is gebaseerd op een echte moordenaar, die in 1906 in de centrale prefectuur Fukui drie mensen ontvoerde en vermoordde terwijl hij een blauwe deken droeg.
In moderne verhalen over Aka Manto (letterlijk rode cape) draagt hij een lange rode cape en een wit masker. Hij verschijnt in badkamers als slachtoffers op een *ahem* kwetsbare plek op het toilet zitten en vraagt: “rode cape, of blauwe cape?”
In andere versies van het verhaal vraagt hij: “rood papier, of blauw papier” nadat slachtoffers zich realiseren dat er geen toiletpapier is om hun kont aan af te vegen – de horror!
Als je “rood” antwoordt, onthoofdt hij je, waardoor je bloed als een rode cape over je heen stroomt. Als je “blauw” antwoordt, wurgt hij je en wordt je lichaam blauw.
Antwoord een derde kleur of weiger te antwoorden om zijn gruwelijke plannen te verijdelen. Het kan je leven redden. Deze legende verscheen in 2015 in de Amerikaanse tv-serie Scream Queens.
Tomino’s Hel, het vervloekte gedicht
“Oudere zus braakt bloed, jongere zus ademt vuur terwijl lieve kleine Tomino de juwelen uitspuugt.” Dit gruwelijke gedicht genaamd Tomino’s Hel zal de dood brengen aan iedereen die het hardop leest.
Geschreven door Saijo Yasu als onderdeel van een gedichtenbundel in 1919, gaat het gedicht over een jongetje genaamd Tomino die afdaalt in de acht niveaus van de hel. Sommigen interpreteren het gedicht als een verwijzing naar Tomino die zijn ziel verliest omdat hij een van zijn ouders heeft gedood, omdat er in de boeddhistische hel een speciale plaats is voor mensen die deze zonde begaan. Anderen zien het als een metafoor voor Tomino die ten strijde trekt en in doodsangst sterft om zijn familie nooit meer te zien.
Bekijk deze post op InstagramTomino’s Hel WAARSCHUWING- Dit gedicht brengt de dood. Lees het niet hardop. #tominoshell #death #horror #creepy #creepyfacts #japanseurbanlegend #cursedpoem
In 1974 bracht regisseur Terama Shuji een film uit gebaseerd op Tomino’s Hel, Den-en ni shisu, (Pastoral: To Die in the Country). Hij stierf voortijdig op 50-jarige leeftijd aan een leveraandoening, waardoor zich al geruchten vormden dat het hardop lezen van dit gedicht lijden en de dood veroorzaakt.
Het gedicht in gedachten lezen is blijkbaar oké. We hopen dat je die eerste regels niet hardop hebt gelezen, whoops. Zie het volledige gedicht vertaald in het Engels hier.
Hanako-san, de Japanse Bloody Mary
De “Bloody Mary” van Japanse basisscholen, Toire no Hanako-san of “Hanako van het toilet” is een geest die opgeroepen kan worden, maar dan moet je wel heel dapper of gewoon gek zijn.
Hanako-san’s ware achtergrondverhaal is onduidelijk. Sommigen zeggen dat ze een slachtoffer was van een luchtaanval tijdens de Tweede Wereldoorlog en dat ze zich in het toilethokje verstopte toen haar school in vlammen opging. Anderen zeggen dat ze de badkamer in rende om zich te verstoppen voor haar moordlustige ouders.
Eén ding is duidelijk, ze stierf in het derde hokje van de badkamer op de derde verdieping, en daar moet je kloppen om haar op te roepen. Klop drie keer en vraag: “Hanakosan, imasu ka?” of “Hanako-san, ben je daar?” “
De deur gaat langzaam open, en je ziet nog net een schoolmeisje onder het bloed uit het toilet komen voordat ze je meesleurt.