- Geschreven door Brian Pagnotta
-
Facebook
-
Twitter
-
Pinterest
-
Mail
Aan de rand van de rivier de Nervión in Bilbao, Spanje, is het Guggenheim Museum een samensmelting van complexe, wervelende vormen en fascinerende materialiteit die beantwoordt aan een ingewikkeld programma en een industriële stedelijke context. Met meer dan honderd tentoonstellingen en meer dan tien miljoen bezoekers heeft Frank Gehry’s Guggenheim Museum Bilbao niet alleen de manier veranderd waarop architecten en mensen over musea denken, maar ook de economie van Bilbao een impuls gegeven met zijn verbazingwekkende succes. In feite wordt het fenomeen van de transformatie van een stad na de bouw van een belangrijk stuk architectuur tegenwoordig aangeduid als het “Bilbao-effect.Twintig jaar later blijft het museum de veronderstellingen over het verband tussen kunst en architectuur in twijfel trekken.
+ 15
In 1991 stelde de Baskische regering aan de Solomon R. Guggenheim Foundation voor om een Guggenheim-museum te bouwen in het vervallen havengebied van Bilbao, ooit de belangrijkste bron van inkomsten van de stad. Het museum werd een onderdeel van een groter herontwikkelingsplan dat de industriële stad moest vernieuwen en moderniseren. Vrijwel onmiddellijk na de opening in 1997 werd het Guggenheim Bilbao een populaire toeristische attractie, die bezoekers uit de hele wereld trok.
De locatie aan de rivieroever ligt aan de noordelijke rand van het stadscentrum. Een weg en spoorlijn liggen in het zuiden, de rivier in het noorden en de betonnen structuur van de Salvebrug in het oosten. Het gebouw maakt een tastbare fysieke verbinding met de stad door rond de Salvebrug te cirkelen en uit te breiden, een gebogen promenade langs de rivier te creëren en een royaal nieuw openbaar plein te vormen aan de zuidkant van het terrein waar het stadsraster eindigt. Het gebouw verwijst naar landschappen, zoals de smalle doorgang naar de hoofdingang die doet denken aan een kloof, of de gebogen loopbrug en waterpartijen als reactie op de rivier de Nervión.
Hoewel de metalen vorm van de buitenkant er van bovenaf bijna bloemig uitziet, lijkt het gebouw vanaf de grond meer op een boot, die het voorbije industriële leven van de haven van Bilbao oproept. De schijnbaar willekeurige rondingen van de buitenkant zijn gemaakt van titanium, kalksteen en glas en zijn zo ontworpen dat ze het licht vangen en reageren op de zon en het weer. Bevestigingsclips maken een ondiepe centrale deuk in elk van de .38mm titanium tegels, waardoor het oppervlak lijkt te rimpelen in het veranderende licht en waardoor een buitengewone iriscentie aan de totale compositie wordt gegeven.
Omwille van hun wiskundige complexiteit werden de kronkelende curven ontworpen met behulp van een 3D-ontwerpsoftware genaamd CATIA, waarmee complexe ontwerpen en berekeningen mogelijk zijn die een paar jaar geleden nog niet mogelijk zouden zijn geweest. In wezen digitaliseert de software punten op de randen, oppervlakken en kruispunten van Gehry’s met de hand gebouwde modellen om modellen op het scherm te construeren die vervolgens kunnen worden gemanipuleerd op de manier van tekenfilms.
De muren en plafonds van het gebouw zijn dragend en bevatten een interne structuur van metalen staven die roosters vormen met driehoeken. CATIA berekende het aantal benodigde staven op elke locatie, evenals de posities en oriëntaties van de staven. Naast deze structuur zijn de wanden en plafonds voorzien van verschillende isolatielagen en een buitencoating van titanium. Elk stuk is exclusief voor zijn locatie, bepaald door de CATIA-software.
Het grote, lichte atrium fungeert als het organisatorische centrum van het museum, dat 11.000 vierkante meter tentoonstellingsruimte verdeelt over negentien zalen. Tien van deze zalen volgen een klassieke orthogonale plattegrond die aan de buitenkant te herkennen is aan een kalkstenen afwerking. De overige negen galerijen zijn van buitenaf te herkennen aan wervelende organische vormen die bekleed zijn met titanium. De grootste galerij is 30 meter breed en 130 meter lang en herbergt een permanente installatie genaamd “The Matter of Time” van Richard Serra.
De sociaaleconomische impact van het museum is verbluffend geweest. In de eerste drie jaar van de exploitatie hebben bijna 4 miljoen toeristen het museum bezocht, wat ongeveer 500 miljoen winst heeft opgeleverd. Bovendien leverde het geld dat de bezoekers in hotels, restaurants, winkels en vervoer uitgaven meer dan 100 miljoen aan belastingen op, waarmee de kosten van het gebouw ruimschoots werden gecompenseerd. De belofte van het “Bilbao-effect” leidde echter ook tot een hausse aan “statement”-architectuur over de hele wereld, die in de nasleep van de recente economische crisis onverstandig bleek. Desondanks blijft het museum een iconisch bouwwerk dat bekend staat om zijn complexiteit en vorm.
-
Architecten: Gehry Partners
- Jaar Oplevering van dit architectuurproject Jaar: 1997
- Foto’s Foto’s: Flickr Gebruiker: RonG8888, Flickr Gebruiker: dbaron, Flickr Gebruiker: mimmyg, Flickr Gebruiker: Viajar sin Destino, Flickr Gebruiker: cincinnato, Flickr gebruiker EEPaul, Flickr Gebruiker: Michael Jones 51, Flickr Gebruiker: Iker Merodio, Flickr Gebruiker: Aris Gionis, Flickr Gebruiker: jimcintosh
- Fabrikanten Merken met producten die in dit architectuurproject zijn gebruikt
Fabrikanten: BANDALUX, Parklex International S.L., Architectural Titanium, Erco, Somfy, Torresfire, Gretsch-Unitas, Kvadrat