Allura Red is zwaar bestudeerd door voedselveiligheidsgroepen in Noord-Amerika en Europa, en wordt nog steeds op grote schaal gebruikt.

De Britse FSA heeft een onderzoek laten uitvoeren naar zes kleurstoffen (tartrazine, Allura rood, Ponceau 4R, chinolinegeel, zonnegeel, carmoisine (ook wel de “Southampton 6” genoemd)) en natriumbenzoaat (een conserveermiddel) bij kinderen in de algemene bevolking, die deze kleurstoffen in dranken consumeerden. De studie vond “een mogelijk verband tussen de consumptie van deze kunstmatige kleurstoffen en een natriumbenzoaat conserveermiddel en verhoogde hyperactiviteit” bij de kinderen; de adviescommissie van de FSA die de studie evalueerde, stelde ook vast dat vanwege de beperkingen van de studie de resultaten niet konden worden geëxtrapoleerd naar de algemene bevolking, en verdere tests werden aanbevolen.

De Europese regelgevende gemeenschap, met een sterkere nadruk op het voorzorgsbeginsel, eiste etikettering en verlaagde tijdelijk de aanvaardbare dagelijkse inname (ADI) voor de levensmiddelenkleurstoffen; de Britse FSA riep op tot vrijwillige terugtrekking van de kleurstoffen door de levensmiddelenfabrikanten. In 2009 heeft de EFSA de beschikbare gegevens echter opnieuw beoordeeld en vastgesteld dat “de beschikbare wetenschappelijke gegevens geen verband aantonen tussen de kleurstoffen en gedragseffecten”, en in 2014 heeft de EFSA, na verdere beoordeling van de gegevens, de eerdere ADI-niveaus hersteld. In 2015 stelde de EFSA vast dat de blootstellingsschattingen de ADI van 7 mg/kg per dag in geen enkele populatie overschreden.

De US FDA bracht geen wijzigingen aan na de publicatie van de Southampton-studie, maar na een burgerpetitie die in 2008 werd ingediend door het Center for Science in the Public Interest, waarin de FDA werd verzocht verschillende levensmiddelenadditieven te verbieden, begon de FDA met een herziening van het beschikbare bewijsmateriaal, en bracht nog steeds geen wijzigingen aan.

Allura Red AC was ooit verboden in Denemarken, België, Frankrijk en Zwitserland, en was ook verboden in Zweden totdat het land in 1994 toetrad tot de Europese Unie. In Noorwegen en IJsland was het verboden tussen 1978 en 2001, een periode waarin azokleurstoffen alleen legaal werden gebruikt in alcoholische dranken en sommige visproducten.