Aluin, een van de groepen gehydrateerde dubbelzouten, gewoonlijk bestaande uit aluminiumsulfaat, water van hydratatie, en het sulfaat van een ander element. Een hele reeks gehydrateerde dubbelzouten ontstaat uit de hydratatie van het sulfaat van een enkelvoudig geladen kation (b.v. K+) en het sulfaat van één van een aantal drievoudig geladen kationen (b.v., Al3+). Aluminiumsulfaat kan dus alums vormen met sulfaten van de enkel geladen kationen van kalium, natrium, ammonium, cesium, en andere elementen en verbindingen. Op soortgelijke wijze kunnen sulfaten van drievoudig geladen kationen van ijzer, chroom, mangaan, kobalt en andere metalen in de plaats van aluminiumsulfaat komen. De belangrijkste aluinverbindingen zijn kaliumaluminiumsulfaat, ammoniumaluminiumsulfaat en natriumaluminiumsulfaat. Kaliumaluminiumsulfaat, ook bekend als kaliumaluin of potasaluin, heeft als molecuulformule K2(SO4)-Al2(SO4)3-24H2O of KAl(SO4)2-12H2O.

Aluin kan gemakkelijk worden geproduceerd door precipitatie uit een waterige oplossing. Bij de productie van kaliumaluin, bijvoorbeeld, worden aluminiumsulfaat en kaliumsulfaat opgelost in water, waarna bij verdamping de aluin uit de oplossing kristalliseert. Een meer gebruikelijke productiemethode is de behandeling van bauxieterts met zwavelzuur en vervolgens met kaliumsulfaat. Ammoniumaluin wordt geproduceerd door de verdamping van een wateroplossing die ammoniumsulfaat en aluminiumsulfaat bevat. Het kan ook worden verkregen door een mengsel van aluminiumsulfaat en zwavelzuur met ammoniak te behandelen. Aluin komt van nature voor in verschillende mineralen. Kaliumaluin komt bijvoorbeeld voor in de mineralen kaliniet, aluniet en leuciet, die met zwavelzuur kunnen worden behandeld om kristallen van het aluin te verkrijgen.

De meeste aluinproducten hebben een samentrekkende en zure smaak. Zij zijn kleurloos, reukloos, en bestaan als een wit kristallijn poeder. Aluin is over het algemeen oplosbaar in heet water, en kan gemakkelijk worden neergeslagen uit waterige oplossingen om grote octahedrale kristallen te vormen.

Aluin heeft vele toepassingen, maar het is gedeeltelijk verdrongen door aluminiumsulfaat zelf, dat gemakkelijk kan worden verkregen door bauxieterts met zwavelzuur te behandelen. De commerciële toepassingen van aluin komen hoofdzakelijk voort uit de hydrolyse van de aluminiumionen, die resulteert in de neerslag van aluminiumhydroxide. Deze chemische stof heeft verschillende industriële toepassingen. Papier wordt bijvoorbeeld gelijmd door aluminiumhydroxide in de tussenruimten van de cellulosevezels af te zetten. Aluminiumhydroxide adsorbeert zwevende deeltjes uit water en is dus een nuttig flocculeringsmiddel in waterzuiveringsinstallaties. Als beitsmiddel (bindmiddel) bij het verven fixeert het de kleurstof op katoen en andere weefsels, waardoor de kleurstof onoplosbaar wordt. Aluin wordt ook gebruikt bij het inmaken, in bakpoeder, in brandblussers en als samentrekkend middel in de geneeskunde.