The Fight | Artikel

The Louis-Schmeling Fights, 1936 and 1938

Joe Louis was de favoriet met 10 tegen 1 ten opzichte van de Duitse bokser Max Schmeling voor hun eerste gevecht op 19 juni 1936. Elke man vocht voor een kans op het wereldkampioenschap zwaargewicht boksen.

Verwachtingen
De twee vechters leken op verschillende trajecten te zitten. Louis’ carrière was een bliksemsnelle opgang naar de top. Nog twee gevechten en hij zou wereldkampioen zwaargewicht zijn. Schmeling had aan de top gestaan, won en verloor de titel op controversiële wijze. In 1930 had Jack Sharkey Schmeling onder de gordel geraakt en werd gediskwalificeerd, waardoor de Duitser de titel kreeg. Schmeling vocht opnieuw tegen Sharkey in 1932, en de meeste boksautoriteiten waren verrast toen Sharkey op beslissing won.

Knockouts vs. Beslissingen
Physiek, Louis en Schmeling waren een close match, maar ze gingen de ring in met verschillende strategieën. Ze waren minder dan een halve centimeter in lengte. Ze hadden beiden een arm bereik van 76 inch. Louis, op 22-jarige leeftijd, was een natuurtalent, sterk en snel met een verbazingwekkend vermogen om een stoot te incasseren. Schmeling zou dat jaar 31 worden; hij had nog steeds een krachtige rechtervuist, maar had een meer voorzichtige aanpak in de ring. De meeste van Louis’s overwinningen kwamen op knock-outs. Schmeling won vaak met beslissingen, door zijn tegenstanders in de eerste ronden te leren kennen en ze vervolgens af te matten.

Schmeling’s huiswerk
Schmeling bereidde zich goed voor op het gevecht in 1936, zowel psychologisch – door te proberen de “Joe Louis mythe” te ontkrachten die andere boksers hadden verslagen voordat ze de ring in stapten – als strategisch – door uren film van Louis’ boksstijl te bestuderen. Schmeling bekeek de films achterstevoren en voorstevoren, letterlijk. Door Louis zo aandachtig te bekijken, kon Schmeling een patroon herkennen in de stoten van Louis, waardoor hij een fractie van een seconde kon anticiperen. Het viel hem ook op dat Louis vaak voor het kleinste moment tussen zijn linkse stoten, zijn verdediging liet vallen. Schmeling kwam tot de overtuiging dat, als hij dicht genoeg bij Louis kon staan, en zijn vuisten kon incasseren, hij af en toe een kans zou hebben om zijn rechtse te gebruiken, het beste wapen in Schmeling’s arsenaal. “Louis’ enige zwakte kwam perfect overeen met mijn grootste kracht, die waarmee ik carrière had gemaakt,” zou de Duitser later schrijven. “Louis en ik waren, om zo te zeggen, ‘voor elkaar gemaakt’.”

Louis’ overmoed
Louis ging ondertussen naar Hollywood om een bokser te spelen in een film, Spirit of Youth. Nog maar pas getrouwd, bracht hij tijd door met zijn vrouw en met andere vrouwen. “Andere meisjes kwamen als vliegen op je af,” herinnert Louis zich. “Op een keer pakte Chappie een stok en bedreigde hen. Ik vond ze toch.” Louis was niet geconcentreerd: hij overwerkte en trainde te weinig. Hij nam vrijaf om te golfen. Zijn managers maakten zich zorgen dat hij te veel gewicht verloor.

Knock-out
Net als Louis gingen de vechtfans ervan uit dat Schmeling weer een makkie zou zijn. Slechts 45.000 kwamen opdagen in Yankee Stadium. Het gevecht verliep zoals Schmeling gepland had. Toen hij zijn opening zag in de tweede ronde, sloeg hij hard toe. Louis bleef nog tien ronden in de ring voor de eerste knock-out van zijn carrière.

Verwoestende klap
Voor Louis was het veel meer dan een nederlaag op het canvas. De jonge bokser was een symbool geworden van enorme trots onder de Afrikaanse Amerikanen, omdat hij het had opgenomen tegen blanken in hun eigen spel en had gezegevierd. Louis’ verlies was een verwoestende klap voor de zwarte gemeenschap. De zwarte pers hekelde Louis omdat hij hen in de steek had gelaten.

Superieur ras
Schmeling keerde als nationale held terug naar Duitsland. Hoewel de bokser zich niet aansloot bij de nazi-partij of deze steunde, vonden Adolf Hitler en zijn propaganda-minister Joseph Goebbels in Schmeling een gewillig public relations instrument. Goebbels produceerde citaten voor de bokser, die verklaarde lid te zijn van een superieur ras.

Zwaargewicht Titel
Ondanks de overwinning was Schmeling niet in staat een titelgevecht te regelen met James J. Braddock, de Amerikaan die de zwaargewicht kroon droeg. Adolf Hitler’s steeds dreigender regime maakte de mogelijkheid van het verliezen van het kampioenschap aan Duitsland onverteerbaar voor de Amerikaanse fans, dus Schmeling’s pogingen om te vechten werden geblokkeerd. De matchup – en de titel – ging naar Louis in 1937.

Rematch
Hoewel Braddock niet tegen Schmeling zou vechten, moest Louis de Duitser verslaan om zijn titel definitief te maken. De Louis-Schmeling rematch, op 22 juni 1938, opnieuw in Yankee Stadium, vond plaats voor een uitverkochte menigte van 70.000.

Vechten voor hun land
De tweede ontmoeting van de twee boksers had een zware politieke betekenis. Schmeling vertegenwoordigde een regering die hij niet steunde, maar Louis voelde zich comfortabel om de mantel van het Amerikaanse volk op te nemen. “Hier was ik, een zwarte man,” zou hij zich herinneren. “Ik had de last om heel Amerika te vertegenwoordigen. Ze vertelden me dat ik verantwoordelijk was voor veel verandering in de rassenverhoudingen in Amerika… Blanke Amerikanen – zelfs terwijl sommigen van hen nog steeds zwarte mensen lynchten in het zuiden – waren afhankelijk van mij om Duitsland te K.O.”

Snelle Bout
Het tweede gevecht verliep snel. Louis stompte Schmeling in de eerste ronde en sloeg hem knock-out. De Duitser ging zo snel neer dat de voorzitter van de New York Boxing Commission hem bezocht in het ziekenhuis om te bepalen of hij zijn verwondingen had vervalst en het gevecht had verloren. Dit was duidelijk niet het geval. De Amerikanen vierden de overwinning van Louis met wilde overgave. En voor Joe Louis, was het een persoonlijke en raciale verlossing. Schmeling keerde terug naar Duitsland, waar hij uit het openbare leven verdween.

Decisive Moments for Both Men
De twee Louis-Schmeling gevechten waren de hoogte- en dieptepunten in de carrières van beide boksers. Schmeling, teleurgesteld over de manier waarop hij zijn eerdere kampioenswedstrijd tegen Sharkey had gewonnen, kon zijn upset-overwinning op Louis zonder voorbehoud vieren. Louis was nog nooit neergeslagen in een professioneel gevecht, laat staan knock-out geslagen, en zijn verlies was een pijnlijke leerervaring en een motivator voor toekomstige gevechten. In de tweede partij liep Schmeling verschrikkelijke verwondingen op en het gevecht tegen Louis was zijn laatste optreden op het wereldbokstoneel. Louis, van zijn kant, voelde dat zijn titelwinst op Braddock hol was zonder Schmeling te verslaan; de overwinning op Schmeling was toen hij zichzelf echt als wereldkampioen beschouwde.