Antimicrobiële behandelingen voor de ziekte van Lyme

De conventionele medische benadering van de behandeling van de ziekte van Lyme bij volwassenen is een antibioticakuur van tien tot 21 dagen met het antibioticum doxycycline.1 Steeds meer onderzoek toont echter aan dat deze behandeling onvoldoende is, zo niet volledig ineffectief, voor gevallen van chronische ziekte van Lyme. Functionele geneeskunde biedt een veel uitgebreidere benadering van de antimicrobiële behandeling van de ziekte van Lyme. Lees verder om te leren over de soorten antimicrobiële behandelingsopties die beschikbaar zijn, en hoe ze kunnen worden gecombineerd voor een optimaal effect.

Botanische middelen en essentiële oliën

Botanische geneesmiddelen (op basis van kruiden of planten) zijn fundamentele interventies in de functionele geneeskundebenadering van de ziekte van Lyme. Er zijn veel botanische protocollen beschikbaar voor de ziekte van Lyme; het kan echter verwarrend zijn om te proberen te bepalen welk protocol en welke producten te gebruiken. Bij CCFM hebben we ruime ervaring met het gebruik van botanische protocollen voor Lyme en kunnen we een protocol samenstellen dat is aangepast aan uw specifieke behoeften. Enkele van de botanische protocollen en bedrijven die we gebruiken voor de botanische behandeling van Lyme zijn het Buhner Protocol, Byron White Formulas, Beyond Balance, en Nutramedix.

Herbalist Stephen Harrod Buhner, een pionier in het gebruik van botanische medicijnen voor de ziekte van Lyme, heeft een botanisch protocol ontwikkeld dat we bij CCFM met veel van onze Lyme-patiënten gebruiken. Het protocol draait om een aantal belangrijke kruiden, waaronder Japanse duizendknoop, Cat’s Claw, en Andrographis. Aan het kernprotocol kunnen, afhankelijk van de behoefte van de patiënt, onder andere Astragalus en Smilax worden toegevoegd. Buhner raadt Astragalus aan als preventieve maatregel voor mensen die in gebieden wonen waar Lyme endemisch is. U kunt meer te weten komen over Stephen’s protocol in zijn boek Healing Lyme: Natural Healing and Prevention of Lyme Borreliosis and Its Coinfections.

Byron White Formulas, Beyond Balance, en Nutramedix zijn drie bedrijven die we ook routinematig gebruiken voor de botanische behandeling van de ziekte van Lyme. Elk bedrijf biedt antimicrobiële botanische formules die zijn ontworpen om Lyme en co-infecties aan te pakken, evenals herstellende formules die zijn ontworpen om de ontgifting te helpen, ontstekingen te reguleren en neurologische disfunctie te verlichten.

Opwindend is dat opkomend onderzoek de werkzaamheid ondersteunt van de botanische middelen in de hierboven genoemde protocollen voor de behandeling van de ziekte van Lyme en co-infecties. Een recent onderzoek, gepubliceerd in Frontiers in Medicine, waaraan Dr. Schweig van CCFM heeft bijgedragen, heeft bijgedragen aan het groeiende bewijs dat bepaalde botanische middelen effectief kunnen zijn tegen B. burgdorferi en co-infecties.2

Een aantal van de botanische middelen met anti-Borrelia activiteit zijn:

Cryptolepis sanguinolenta
Scutellaria baicalensis (Skullcap)
Artemisia annua en artemisinine, een geconcentreerd extract van de Artemisia plant
Zwarte walnoot (Juglans nigra)
Kattenklauw (Uncaria tomentosa)
Japanse duizendknoop (Polygonum cuspidatum)
Oregano-olie
Kaneelbast etherische olie
Kruidnagel etherische olie

Opgemerkt, dit is een van de eerste studies die aantonen dat Cryptolepis werkzaam is tegen de Lyme spirocheet. Dit kruid wordt van oudsher in Afrika gebruikt tegen malaria, en wordt in de Lyme-gemeenschap gebruikt om de co-infectie Babesia te helpen behandelen.

Zekere essentiële oliën tonen ook anti-Borrelia activiteit 3 aan, waaronder:

Waarom botanische middelen en essentiële oliën gebruiken bij de behandeling van Lyme? Botanische en essentiële oliën hebben de neiging om antimicrobiële activiteiten uit te oefenen via een veelheid aan mechanismen, in tegenstelling tot de meer specifieke, beperkte werking van farmaceutische antibiotica. Bepaalde botanische middelen en etherische oliën zijn gericht tegen meerdere vormen van Borrelia, waaronder de spirocheet en persistente vormen, terwijl ze ook co-infecties met Lyme aanpakken. Bovendien hebben veel botanische middelen en essentiële oliën selectieve antimicrobiële eigenschappen, wat betekent dat ze schadelijke microben aanpakken en nuttige microben sparen, zoals de nuttige bacteriën die zich in ons maag-darmkanaal bevinden.

Antibiotica

In sommige gevallen kunnen antibiotica op recept een centraal onderdeel zijn van de behandeling van de ziekte van Lyme. Maar terwijl ze in wezen de enige behandeling voor Lyme zijn die in het conventionele medische model wordt aangeboden, zijn ze in het model van de functionele geneeskunde slechts één antimicrobiële behandelingsoptie

De International Lyme and Associated Disease Society (ILADS), een medische vereniging die zich toelegt op de diagnose en adequate behandeling van de ziekte van Lyme en andere door teken overgedragen infecties, heeft een nuttige reeks richtlijnen voor de behandeling van Lyme opgesteld waarin op bewijs gebaseerde richtlijnen voor de antibiotische behandeling van de ziekte worden uiteengezet.4 Voor de acute ziekte van Lyme beveelt de ILADS een 4-6 weken durende kuur van de antibiotica doxycycline, amoxicilline of cefuroxime aan.5 Anderzijds kunnen de antibiotica die bij de behandeling van de chronische ziekte van Lyme worden gebruikt doxycycline, amoxicilline, claritromycine, rifampine en tinidazol omvatten. De ILADS-benadering pleit ook voor het combineren van verschillende antibiotica als dat nodig is om Borrelia en zijn verschillende vormen effectief aan te pakken, en ook om co-infectieorganismen aan te pakken.

We kunnen antibiotica ook combineren met botanische geneesmiddelen, zoals hierna wordt besproken, omdat verschillende botanische middelen synergetische antimicrobiële effecten lijken te hebben bij de behandeling van de ziekte van Lyme en co-infecties.

Sommige artsen die de ziekte van Lyme behandelen, geven patiënten een recept voor een antibioticum (of twee of drie) en laten het daarbij; bij CCFM erkennen we echter dat een antibioticumbehandeling slechts één stukje van de puzzel is. Antibiotica zijn krachtige middelen die een aanzienlijk verschil kunnen maken, maar ze kunnen het beste worden gebruikt als onderdeel van een alomvattende behandelingsaanpak, niet als enige behandeling. Een allesomvattende behandeling kan bestaan uit antibiotica met probiotica, die de microbioomverstorende effecten van de antibiotica kunnen afzwakken, veranderingen in dieet en levensstijl, en interventies die onder andere de ontgifting ondersteunen, systemische ontsteking verminderen en de immuunfunctie van uw lichaam stimuleren. Als deze gebieden niet worden aangepakt, kan de respons op de behandeling onvolledig zijn, en is er een groter risico op terugval na de behandeling.

Disulfiram

Disulfiram is een interessante nieuwe optie bij de behandeling van de ziekte van Lyme en bepaalde co-infecties van Lyme. Disulfiram, ook bekend onder de generieke naam “Antabuse”, is een geneesmiddel dat gewoonlijk wordt gebruikt voor de behandeling van alcoholisme. Het behandelt problematisch drinken door misselijkheid en braken op te wekken wanneer alcohol wordt ingenomen. In de afgelopen jaren is disulfiram echter naar voren gekomen als een effectieve behandelingsoptie voor een heel andere aandoening – de ziekte van Lyme.

Hoe precies is een anti-alcoholisme medicijn gekomen om te worden gebruikt bij de behandeling van de ziekte van Lyme? In 2016, in werk gefinancierd door de Bay Area Lyme Foundation, was onderzoeker Jayakumar Rajadas bezig met het screenen van een reeks farmaceutische geneesmiddelen op potentiële anti-Borrelia activiteit. Tijdens dit proces, dat in de wetenschappelijke gemeenschap “high-throughput screening” wordt genoemd, identificeerde hij disulfiram als een kandidaat-geneesmiddel met anti-Borrelia-activiteit.6 Latere in vitro-onderzoeken toonden aan dat disulfiram uitzonderlijk effectief is in het doden van alle vormen van Borrelia burgdorferi, inclusief de hardnekkige “persister” -vorm die zeer resistent is tegen antibiotica.7

Hoewel disulfiram door velen wordt geprezen als een baanbrekend medicijn voor de ziekte van Lyme, is het niet zonder bijwerkingen. Opkomend onderzoek wijst erop dat disulfiram bij sommige patiënten ongewenste effecten kan veroorzaken, waaronder neuropathie, hoofdpijn, pijn en vermoeidheid.8 Patiënten moeten zorgvuldig worden gecontroleerd tijdens het disulfiram protocol en er kan veel worden gedaan met functionele geneeskunde om patiënten te helpen de behandeling beter te verdragen. Als u geïnteresseerd bent in meer informatie, meld u dan aan voor onze e-maillijst; we werken aan de ontwikkeling van een uitgebreid ondersteuningsprogramma voor personen die disulfiram willen gebruiken voor de behandeling van tekenoverdraagbare ziekten met behulp van een innovatieve combinatie van disulfiram en functionele geneeskunde interventies.

Dapsone

Dapsone, een antibioticum dat van oudsher wordt gebruikt voor de behandeling van lepra, is een andere opkomende behandeling voor de ziekte van Lyme. Lepra is een chronische maar geneesbare huidinfectie die wordt veroorzaakt door een “persister”-bacterie, een variant van een bacterie die zeer tolerant is voor antibiotica, Mycobacterium leprae genaamd. Dr. Richard Horowitz, een pionier op het gebied van de behandeling van de ziekte van Lyme, theoretiseerde dat de antimicrobiële effecten van dapsone tegen deze M. leprae persister ook zouden kunnen worden gebruikt voor de behandeling van andere persisterbacteriën, waaronder B. burgdorferi persisters bij de ziekte van Lyme. Later klinisch onderzoek uitgevoerd door Dr. Horowitz suggereert dat dapsone actief is tegen de “persister” vorm van Borrelia burgdorferi en geassocieerde door teken overgedragen co-infecties zoals Babesia.9 Een minimum van 12 maanden behandeling met dapsone kan nodig zijn om significante verbeteringen in symptomen te produceren en terugval te voorkomen.10

Zoals disulfiram en antibiotica, is dapsone niet zonder bijwerkingen. Het kan bloedarmoede veroorzaken, een aandoening waarbij het lichaam niet over voldoende rode bloedcellen beschikt om zuurstof naar de lichaamsweefsels te transporteren, zodat patiënten tijdens de behandeling nauwlettend in de gaten moeten worden gehouden.

Methyleenblauw

Methyleenblauw is een farmaceutisch geneesmiddel dat nieuw is in de wereld van de ziekte van Lyme. Methyleenblauw wordt traditioneel gebruikt voor de behandeling van methemoglobinemie, een aandoening waarbij het bloed niet goed zuurstof kan transporteren, maar het blijkt ook antimicrobiële effecten te hebben tegen de “persister”-vorm van Borrelia burgdorferi, die berucht is om zijn resistentie tegen behandeling met antibiotica.11 Het kan ook gericht zijn tegen Bartonella henselae, een veel voorkomende co-infectie van Lyme.12

Er is geen pasklare antimicrobiële behandeling voor de ziekte van Lyme

Al met al is er geen pasklare aanpak voor de antimicrobiële behandeling van de ziekte van Lyme. Uiteindelijk is het ons doel bij CCFM om de combinatie van antimicrobiële therapieën te vinden die voor u het beste werkt met een minimum aan bijwerkingen. Tegelijkertijd werken we hard aan het identificeren en ondersteunen van eventuele onevenwichtigheden in een van uw lichaamssystemen. Onze ervaring is dat deze combinatie een krachtige en wetenschappelijk onderbouwde aanpak biedt om u te helpen uw gezondheid te herwinnen.