Delen
Arepas zijn een van de populairste gerechten uit de Latijns-Amerikaanse keuken, vooral in Venezuela en Colombia, landen die de oorsprong betwisten. Hoewel er enkele variaties bestaan, bestaat de basis arepa uit een soort platte cake of pannenkoek gemaakt van maïsmeel en water die talrijke vullingen toelaat.
Heden ten dage uitgebreid naar andere landen, met andere recepten en zelfs met ander meel, behoren arepa’s tot het meest traditionele receptenboek van de inheemse erfenis die teruggaat tot lang voor de komst van de conquistadores in Amerika. Maïs was een hoofdvoedsel en vandaag de dag zijn arepas bijna een symbool van de Latijnse gastronomie, typisch in straatstalletjes en thuis, zeer eenvoudig te bereiden en enorm veelzijdig.
Wat zijn arepa’s precies?
De term arepa is verzameld door de RAE en geeft twee definities, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen de arepa van Venezuela, Colombia en de Antillen, en de Cubaanse:
- f. Ant., Col. en Ven. Een soort cirkelvormig brood, gemaakt van maïs dat boven een traag vuur zacht is geworden en daarna is gemalen, of van voorgekookt maïsmeel, dat op een budare of bakplaat wordt gebakken.
- f. Cuba. Een dunne koek van tarwebloem, suiker, vanille en melk, gebakken, warm gegeten met stroop of siroop.
Variaties daargelaten, in wezen is een arepa een plat rond deeg, dikke pannenkoek, gegrild, gebakken of gebakken, die open kan worden gegeten met verschillende vullingen of kan worden gebruikt als basis om er toppings op te doen, zoals Mexicaanse tostadas.
De meest populaire manier om arepas te eten is gegrild of gegrild en gevuld met vlees, groenten, salade, kaas, bonen of verschillende sauzen. Ze kunnen ook zonder vulling worden gebruikt, als bijgerecht bij stoofpotten en soepen, als brood. Ze zijn typisch voor het ontbijt, maar vanwege hun veelzijdigheid worden ze ook de hele dag door gegeten, vooral tijdens het avondeten thuis.
Oorsprong en variëteiten
Zoals ik in het begin al zei, is de precieze oorsprong van de arepas onduidelijk en is het vaak een punt van discussie tussen Venezolanen en Colombianen. Het is eigenlijk heel moeilijk om de precieze geboorteplaats te bepalen van zo’n oud gerecht met zulke nederige wortels, dat waarschijnlijk vele eeuwen dateert vóór de komst van de Spanjaarden op het Amerikaanse continent.
.
Waar onderzoekers het wel over eens zijn, is dat de meest primitieve versie van de arepa nauw verbonden is met de maïsteelt, een basisgraan van de inheemse bevolking, waarvan de vroegste gegevens dateren van zo’n 3000 jaar geleden.
In de RAE is al in de definitie opgenomen dat arepa afkomstig is van erepa, dat “maïs” betekende in de taal van de Cumagotos, een inheemse Caribische etnische groep die nu is uitgestorven. Andere bronnen suggereren echter dat de term al veel eerder werd gebruikt in andere regio’s van het continent.
Zoals bij typisch Spaanse of Europese gerechten lijkt het absurd om een exacte nationaliteit te willen geven aan arepa’s, terwijl hun oorsprong veel ouder is dan de vorming van landen met hun huidige grenzen. Wat niet te ontkennen valt, zijn hun inheemse wortels en hun cruciale rol in de voeding van de Amerikaanse bevolking gedurende vele eeuwen.
Over tijd, Arepas-recepten evolueerden, met specialiteiten die op verschillende plaatsen opdoken, waardoor Venezolaanse van Colombiaanse arepas te onderscheiden zijn, ook met opmerkelijke variaties binnen elk land. Er zijn ook arepas in andere Latijnse landen zoals Panama of Cuba – waar ze meestal kleiner zijn en de vorm hebben van hartige pannenkoeken, en ze hebben zelfs de Canarische Eilanden bereikt.
Er wordt gesproken over een twintigtal verschillende arepas in Venezuela en meer dan vijftig variëteiten die alleen in Colombia zijn geïdentificeerd. En niet alleen de vulling verandert; er zijn arepa’s met ei in het deeg, andere worden gemaakt met yucca of door maïs te mengen met gekookte aardappel. Ook het soort graan en de behandeling ervan maakt de verscheidenheid aan regionale arepa’s groter.
Colombiaanse arepa’s bevatten meestal een vettig ingrediënt in het deegmengsel, zoals boter of olie, en worden het meest aangetroffen in hun eenvoudige, plattere, ongevulde formaat. In de stijl van Afrikaanse of Indiase platte broden zijn ze een eenvoudig bijgerecht bij de maaltijden van de dag, om te “duwen” of te dippen in sauzen en stoofschotels. Hoewel ze ook gevuld zijn, of overgoten met kaas.
Waar ze in Venezuela waarschijnlijk ook eenvoudig en platter zijn begonnen, is het tegenwoordig traditie om ze open en gevuld te serveren. Zij accepteren vrijwel elk ingrediënt naar plaatselijke of persoonlijke smaak: versnipperd rundvlees, geroosterde of gekookte kip, salade, avocado, kaas, bonen, groenten, ei, mayonaise, gebakken rijpe bakbanaan, vis en zeevruchten, sauzen, enz.
Ze kunnen ook worden gegrild of op een grill worden gelegd, gebakken, gefrituurd of een combinatie van technieken. Tegenwoordig zijn er ook speciale elektrische apparaten om ze te bakken, zoals wafelijzers. Hoewel veel gezinnen nog steeds hun eigen deeg maken door de maïs op een volledig ambachtelijke manier te bereiden, is het tegenwoordig het gemakkelijkst om hun toevlucht te nemen tot het formaat van voorgekookt meel.
Hoe bereid je het basisdeeg van de arepas
Het maken van arepas thuis is heel gemakkelijk, juist dankzij het commerciële formaat van speciaal wit voorgekookt maïsmeel. In Spanje is het zonder problemen in bijna elke supermarkt te vinden, meestal van het Venezolaanse merk P.A.N. Er zijn tegenwoordig ook versies van het witte merk – zoals Hacendado van Mercadona – of van andere fabrikanten.
Het is belangrijk dit bereide meel niet te verwarren met maïzena, polenta of maïsgrutten. Evenmin kan het worden gebruikt als equivalent van gewoon, onbehandeld maïsmeel, dat we zouden gebruiken voor andere bak- of banketbereidingen. Voor arepas wordt voorgekookt maïsmeel gebruikt, meestal van de witte soort.
Het makkelijkst is om de instructies van de fabrikant te volgen, hoewel je met ervaring het recept op het oog kunt aanpassen om het naar onze smaak te maken. Afhankelijk van het water of de omgeving kunnen we meer of minder vocht nodig hebben om het deeg gemakkelijk te kunnen verwerken. Ze kunnen ook worden gemaakt met melk in plaats van water. De stappen zijn heel eenvoudig:
- Doe het voorgekookte maïsmeel in een middelgrote kom.
- Voeg het zout toe en meng goed.
- Vorm een kuiltje in het midden en voeg beetje bij beetje het water toe.
- Meng terwijl je het water toevoegt en laat het intrekken.
- Werk het deeg tot de bloem al het water heeft opgenomen, ongeveer 2-3 minuten.
- Top en laat 5-10 minuten staan.
- Verdeel in porties ter grootte van 1 groot ei of naar smaak, vorm er balletjes van en druk die met de handen plat tot dikke schijven of pannenkoeken, ongeveer 10-12 cm in doorsnee.
- Bak de arepas op de bakplaat ongeveer 5 minuten aan elke kant.
- Serveer warm met vulling naar smaak.
Het deeg moet plooibaar zijn, zacht maar niet plakkerig aanvoelen. In het begin kan het lijken alsof er te veel water is, maar de bloem absorbeert het tijdens het mengen. U kunt het punt corrigeren door meer water of bloem toe te voegen, maar altijd zeer geleidelijk.
De arepa’s kunnen kleiner of groter zijn, maar het is niet aan te bevelen ze te breed te maken, omdat ze dan moeilijker te vullen zijn zonder te breken. Als u ze niet wilt vullen, kunt u ze beter kleiner maken.
Soms is het moeilijk om de punt in het deeg te krijgen; een goede truc is om ze eerst op de bakplaat bruin te bakken en ze daarna in de oven op 180 ° C af te bakken, waarbij u erop moet letten dat ze niet verbranden. Ze zijn het lekkerst als ze vers worden gemaakt, maar je kunt ze ook per stuk verpakt in de koelkast bewaren voor de volgende dag door ze om en om te grillen.
Een paar variaties op het basisdeeg zijn kokos, panela, groentepuree, ei, olie of boter, kaas, ander meel – ook een combinatie van tarwe met maïs of het gebruik van alleen tarwe – gekookte rijst, haver, of gebakken kaantjes. Ze kunnen ook in ei worden gedoopt om te bakken, en er zijn zoete versies, meestal met anijs.
De beste vullingen voor arepa’s
Arepa’s zijn een beetje een blanco canvas om aan te passen naar smaak en afhankelijk van de gelegenheid, zoals we al hebben gezegd dat ze allerlei vullingen toelaten. We kunnen ze zien als een soort naanbrood of Mexicaanse tortilla’s, die zich lenen voor het samenstellen van allerlei fajitas, taco’s en quesadillas.
Aangezien het een droger en minder elastisch deeg is -maïs heeft geen gluten-, het is raadzaam sappige vullingen te kiezen, met mate om geen overvloed te veroorzaken en chaos bij het eten te vermijden, altijd met de handen. Bij het serveren kunnen we ze direct vullen of op tafel een variëteit aan ingrediënten schikken zodat elke gast de arepas naar eigen smaak kan samenstellen.
Er zijn vullingen die zo populair zijn dat ze hun eigen naam hebben, vooral in Venezuela, hoewel er altijd de persoonlijke noot van de kok of het diner en regionale bijzonderheden is. Dit zijn enkele van de beste vullingen voor arepa’s:
- Reina pepiada: het bestaat uit een soort versnipperde kipsalade, ui, avocado en mayonaise. Hier is een recept om het thuis te proberen.
- Sifrina: variant op de vorige door toevoeging van gele kaas.
- Pelúa: goed gekruid gelardeerd rundvlees gecombineerd met grof geraspte kaas.
- Rumberas: met geroosterd varkensvlees -pernil- en kaas.
- Huevos pericos: roerei met ui, tomaat en verschillende kruiden of specerijen.
- Pabellon: met geraspt vlees, zwarte bonen -caraotas- en gebakken rijpe bakbanaan -tajadas-, meestal ook met witte kaas.
- Llanera: met versnipperd rundvlees, tomaat, avocado en witte kaas.
- Domino: zwarte bonen en geraspte witte kaas.
- Rompe colchón: met diverse zeevruchten, naar keuze ook vis, en verschillende groenten.
- Carne mechada: kip, varkensvlees of rundvlees, alleen of met sausjes en/of kaas.
- Gebakken bonen: op basis van tomaat, ui en paprika.
- Ham en kaas: gekookt, gegrild of York-type, met een smeltende mozzarella of gouda type kaas, u kunt ook ei toevoegen.
- Salade: van de eenvoudigste versie met greens, ui en tomaat, tot elke variatie die we kunnen bedenken.
- Avocado of guacamole, ook gecombineerd met tomaat, ui, koriander, verse kaas, enz.
- Koud vlees en worst.
- Geroosterde of gegrilde groenten, alleen of met kaas.
- Patacón of gebakken bakbanaan, of plakjes gebakken rijpe bakbanaan, alleen of met kaas.
- Tonijn of bonito, met mayonaise of salade, of andere zeevruchtenconserven.
- Garnalen en andere zeevruchten, gekookt of gegrild.
- Eieren: gebakken, gekookt, gepocheerd, roerei…
- Gerookte zalm en kaas.
Foto’s | iStock.com – Eddy Milfort
En Directo al Paladar | Arepas Reina Pepiada: een typisch Venezolaans recept
En Directo al Paladar | Pan de jamón, het Venezolaanse kerstrecept dat je maar al te graag zult ontdekken
En Directo al Paladar | Pan de jamón, het Venezolaanse kerstrecept dat je maar al te graag zult ontdekken