Voor het grootste deel van de twee decennia was late-night radiopersoonlijkheid Art Bell zijn eigen producer, technicus en presentator van zijn show, “Coast to Coast AM”. Later startte hij zijn eigen satellietradioprogramma vanuit zijn huis in Pahrump, nadat hij zich in 2003 had teruggetrokken als fulltime presentator.

In de ether wist Bell luisteraars te boeien met zijn fascinatie voor het onverklaarbare, zoals UFO’s, ontvoeringen door buitenaardse wezens en graancirkels. Hij overleed vrijdag thuis op 72-jarige leeftijd.

“Nu hij aan zijn reis aan de ‘andere kant’ begint, troosten we ons met de hoop dat hij nu alle antwoorden vindt op de mysteries die hij zoveel nachten met ons allen heeft nagejaagd,” aldus Coast to Coast zaterdag in een verklaring.

Coast to Coast werd in de jaren negentig landelijk uitgezonden op ongeveer 500 zenders in de Verenigde Staten en Canada, voordat hij in 2002 vertrok. Hij zond de show uit vanaf KNYE 95.1 FM in Pahrump, een station dat hij had opgericht.

Lorraine Rotundo Steele, die al meer dan 21 jaar naar Bell luisterde, zei zaterdag dat ze geschokt was door het nieuws van het overlijden van haar favoriete radiopresentator. De 60-jarige Canadese begon Bell’s show te beluisteren nadat haar vader was overleden.

“Art leerde me hoe ik een open geest kon behouden,” vertelde ze aan het Las Vegas Review-Journal. “Op een heel donker moment in mijn leven hield hij me bij mijn verstand. Art’s fascinatie voor het leven na de dood had ik nodig na het verlies van mijn vader.”

Bell’s show had een enorme nationale aanhang, deels omdat hij inspeelde op de verbeelding van mensen, “als een Disneyland voor sci-fi,” zei de lokale talkshow radiopresentator Alan Stock. Hij herinnerde zich Bell als een creatieve, unieke, aardige man die ongetwijfeld zal voortleven als een radio-icoon.

“Niemand sprak over Area 51, en over chupacabra’s en over buitenaardse wezens,” zei Stock zaterdagavond. “En hij sprak daar regelmatig over.”

Zijn show, populair bij truckers en anderen die in de kleine uurtjes wakker waren, bood een blik in een wereld die niemand anders op de radio had aangeraakt, zei Stock.

Stock herinnerde zich dat hij op een vroege ochtend in de jaren ’90 naar zijn show luisterde. Een beller in Bell’s show zei dat hij een klein vliegtuigje naar Area 51 vloog – de geheime luchtmachtfaciliteit ongeveer 80 mijl ten noordwesten van Las Vegas – om uit te vinden “wat er echt aan de hand is.”

“En Art zei: ‘Doe het niet, ze zullen je neerschieten,'” zei Stock.

Bell en de beller gingen ongeveer een uur en 20 minuten heen en weer, zei hij, totdat de man meldde dat hij militaire vliegtuigen achter zich zag vliegen, wat hem het teken gaf om het vliegtuig aan de grond te zetten. Ondanks Bell’s aandringen op de man om hun commando’s te gehoorzamen, zei de beller dat hij zou blijven vliegen.

“Het volgende wat je weet, het ging dood en je hoorde helemaal niets meer,” zei Stock. Stock had Bell ongeveer twee weken later in zijn show, en hij vroeg Bell wat er met de beller was gebeurd. Bell zei dat hij nooit meer iets van de man had gehoord.

Bell ging verschillende keren met pensioen in zijn carrière, waaronder een kortstondige show op SiriusXM satellietradio in 2013. Hij was ook co-auteur van een boek, “The Coming Global Superstorm,” met Whitley Strieber.

Herterugkeren naar terrestrische radio was daarna geen moeilijke beslissing, vertelde hij de Pahrump Valley Times in augustus 2013.

“Dat is gemakkelijk, want ik hou ervan,” zei hij in die tijd. “Het is mijn leven, en dat is alles wat ik ooit heb gedaan. Ik ging door een heleboel familieproblemen, dus dat onderbrak dingen, en ik was vier jaar overzee, en dat heeft zeker dingen onderbroken. Ik ben teruggegaan naar de radio omdat ik ervan houd.”

Baanbrekend omroeper

Bell werd in 2006 opgenomen in de Nevada Broadcasters Association Hall of Fame en in 2008 in de National Radio Hall of Fame, in hetzelfde jaar dat hij KNYE verkocht aan Karen Jackson.

Bell’s oprechte interesse in de onderwerpen die hij besprak droeg bij aan de belangstelling en het amusement dat zijn show genereerde, zei ze in een persbericht aan het Review-Journal.

“Art was een pionier in de omroepwereld door ’s nachts talk radio naar nieuwe hoogten te brengen die een enorm publiek genereerden,” zei Jackson. “Hij was een meester in het maken van boeiende, intrigerende, soms angstaanjagende en meeslepende praatradio.”

“Niemand is meer geliefd bij zijn familie, vrienden en luisterend publiek,” zei ze.

Een tijd lang had Bell ook het Guinness wereldrecord voor een solo uitzendmarathon, waarbij hij meer dan 115 uur zendtijd registreerde terwijl hij als DJ werkte in Okinawa, Japan. Met de stunt werd geld ingezameld om meer dan 100 Vietnamese weeskinderen te redden die waren gestrand door het conflict in hun land, aldus Coast to Coast.

Een vroege liefde voor de radio

Bell werd geboren in Jacksonville, North Carolina, op 17 juni 1945. Als enig kind in een militair gezin verhuisde hij veel als kind.

Hij diende later bij de luchtmacht als hospik tijdens de oorlog in Vietnam, maar zijn liefde voor de radio was er altijd. Volgens Coast to Coast AM was hij al op 13-jarige leeftijd radiotechnicus met een FCC-licentie, en toen hij bij de luchtmacht zat, maakte hij een piratenzender op de basis die anti-oorlogsmuziek draaide.

Het was pas in het midden van de jaren tachtig, toen hij terugkeerde naar de Verenigde Staten en ging werken voor KDWN-AM in Las Vegas, dat Bell in de ban raakte van praatprogramma’s op radiogebied. Daar maakte hij zich zijn beroemde mix van hedendaags en verontrustend eigen.

“Ik wil onderwerpen op de radio brengen die je anders misschien niet zou horen,” vertelde Bell, toen 50, in januari 1996 aan de Pahrump Valley Times.

De doodsoorzaak is nog niet vastgesteld. Bell’s autopsie is gepland voor later deze week, volgens het Nye County Sheriff’s Office.

Bell laat zijn vrouw, Airyn, met wie hij in 2006 trouwde, en zijn kinderen Asia, Alex en Art Bell IV achter. Hij wordt voorafgegaan door zijn ouders, zei Jackson.

Contact Rio Lacanlale op [email protected] of 702-383-0381. Volg @riolacanlale op Twitter. Review-Journal medewerker Mike Shoro werkte mee aan dit verslag.