De bathypelagische oceaanwateren vormen een open-oceaan ecosysteem dat wordt gekenmerkt door het ontbreken van zonlicht en primaire producenten, en trofische netwerken die afhankelijk zijn van de subsidies van voedingsstoffen uit epipelagische en mesopelagische wateren. De thermohaliene circulatie zorgt voor andere hulpbronnen zoals zuurstof.

FaunaEdit

Omwille van het gebrek aan licht hebben sommige soorten die in de bathyale zone leven geen ogen. Tot de soorten die in deze zone wel ogen hebben, behoren de addervis en de kraaghaai. In de bathyale zone leven vele soorten nekton, zoals inktvissen, grote walvissen en octopussen. In het bathyal voeden zich sommige van ’s werelds grootste walvissen. Sponzen, brachiopoden, zeesterren en stekelhuidigen komen ook veel voor in de bathyale zone. Dieren in de bathyale zone worden niet bedreigd door roofdieren die hen kunnen zien, dus hebben ze geen krachtige spieren. Deze zone is voor vissen moeilijk om in te leven, omdat zij er bijzonder moeilijk voedingsstoffen kunnen vinden. Ze zijn zeer energie-efficiënt geworden, en vele hebben een trage stofwisseling om energie te sparen. De vissen worden gekenmerkt door zwakke spieren, een zachte huid en een slijmerig lichaam. De aanpassingen van sommige vissen die daar leven zijn onder andere kleine ogen en een doorzichtige huid.

Behoudens waar de oceaan uitzonderlijk diep is, strekt de bathyale zone zich uit tot de benthische zone op de oceaanbodem van dat deel van de continentale helling dat tussen de 1000 en 4000 meter diep ligt.In de bathyale zone leven haaien, inktvissen, octopussen, en veel verschillende vissoorten. Hiertoe behoren diepzeehengelvissen, gulperalen, amfipoden en drakenvissen.