Mei 22, 2018, 1:50 PM – Hoe is het om viool, altviool of cello te leren spelen, als volwassene? Als leraar waarschuw ik volwassen beginners dat ze iets kunnen verwachten als een kruising tussen kleuterschool en fysiotherapie. Als je die twee voorwaarden kunt aanvaarden, dan kun je heel ver komen! Maar het betekent wel dat je je niet moet schamen om echt bij het begin te beginnen, en dat je je moet voorbereiden op meer repeterend werk, fysiek, dan je zou verwachten.
Kleuterschool
Wanneer je een vreemde taal leert, begin je met het alfabet, cijfers, en heel eenvoudige woorden en zinnetjes zoals “hallo.” Als je een instrument leert bespelen, begin je met eenvoudige deuntjes en oefeningen, en duik je waarschijnlijk niet meteen in het complexere deuntje dat je geïnspireerd heeft om te spelen. Natuurlijk moet je nog steeds naar dat deuntje luisteren en het als je doel houden, maar het leren van basisvaardigheid komt eerst.
Tijdens je lessen hoef je je niet te schamen om te spelen omdat je er niet goed in bent. Ik heb een fenomeen opgemerkt bij volwassen beginners: soms praten ze zich door de lessen heen om niet te hoeven spelen! Ze weten niet echt dat ze het doen, maar het voelt gewoon comfortabeler omdat ze weten hoe ze moeten praten, en ze weten nog niet hoe ze moeten spelen. Wees je ervan bewust dat je je misschien raar voelt als je iets doet waar je nog niet goed in bent, vooral in het bijzijn van iemand anders. Omarm het feit dat je fouten zult maken, slecht zult spelen, zult piepen, instructies verkeerd zult begrijpen, het verkeerd zult doen, enz. Het maakt allemaal deel uit van het leerproces. Je hebt niet leren lopen zonder vele, vele keren gevallen te zijn. Vallen — en weer opstaan — is een deel van wat je je evenwicht heeft gegeven. Een goede leraar begrijpt dit volkomen en is er om je te helpen dat evenwicht te vinden.
Ook hoef je je niet te schamen om “Twinkle, Twinkle Little Star” te spelen of andere melodietjes die eenvoudig en misschien kinderachtig lijken. Er is een reden waarom beginners hier beginnen; die deuntjes zijn de kern van alles. (Heb je ooit gehoord wat Mozart met dat eenvoudige deuntje deed?) Beginnen met een basisrepertoire van eenvoudige deuntjes geeft je een basis waarop je complexere muziek kunt bouwen. Maak er een sterke basis van!
Fysieke therapie
Vioolspelen (of altviool, cello, bas, gitaar) is een fysieke activiteit. Net als bij elke fysieke activiteit gaat het om kracht, behendigheid en spiergeheugen. Net zoals een fysiotherapeut een patiënt specifieke oefeningen zal geven om te herhalen bij het opnieuw leren lopen na een ernstige blessure, zal een vioolleraar een student verschillende oefeningen en opdrachten geven om techniek op te bouwen. En als je verwacht een vloeiende viooltechniek te bereiken, zul je DAGELIJKS moeten oefenen en die verschillende oefeningen een verbazingwekkend aantal keren moeten herhalen.
Eerst moet je iets correct spelen, en het kan vele pogingen vergen voordat je iets speelt met de juiste houding, de juiste vingers, de juiste strijktechniek. Veel leerlingen denken dat ze klaar zijn met hun taak als ze eenmaal het moeizame proces van iets correct leren hebben doorlopen. Maar dat is eigenlijk nog maar het begin — daarna moet je het correct herhalen, minstens 10 keer. En dan moet je morgen hetzelfde nog eens herhalen, minstens 10 keer. Suzuki zei dat 10.000 keer ongeveer het juiste aantal keren is om iets te herhalen, en de studenten en leraren die met hem werkten getuigen dat hij het meende, letterlijk. Een van mijn leraren had een gezegde, “Perfect, plus 100!” Honderd herhalingen is misschien een realistischer doel voor regelmatig oefenen; dat zijn er tien per dag gedurende tien dagen. Of, gewoon je stuk twee keer per dag spelen gedurende 50 dagen. Beter nog, speel iets dat je kent een jaar lang elke dag; na dat jaar zal het best aardig klinken!
Zo zie je maar, je kunt met de wiskunde spelen, maar herhaling is absoluut essentieel voor het bereiken van vloeiendheid op een instrument.
Het vinden van een leraar
Je kunt waarschijnlijk veel leren over hoe je viool moet spelen van het Internet, en eerlijk gezegd ook van Violinist.com! Maar ik zou aanraden om een leraar te zoeken, zodat iemand je persoonlijk kan horen spelen en je kan helpen je oefenroutine aan te passen aan je specifieke behoeften. Het is onvermijdelijk dat verschillende leerlingen verschillende problemen ontwikkelen met het vasthouden van het instrument, enz. en die problemen vereisen wat aanpassingen van een leraar.
Hier is een hele blog over het vinden van een leraar.
Het vinden van een instrument
Het is belangrijk om te begrijpen dat het hebben van een goed functionerend, goed klinkend instrument essentieel is voor je leren, als beginner. Een slechte viool heeft veel weg van een slechte computer: hij doet niet wat je hem vraagt; hij heeft een miljoen omwegen nodig waardoor je tijd en concentratie verliest, en uiteindelijk voel je je gefrustreerd en wil je hem het liefst uit het raam gooien. Hier is een artikel dat de vele valkuilen beschrijft van het kopen van een slechte viool.
In alle waarschijnlijkheid, zul je hulp nodig hebben bij het vinden van een instrument dat je van dienst zal zijn, of het nu gaat om het opknappen van een viool die al in je bezit is, huren of kopen van een nieuwe.
Als je al een instrument hebt, moet je misschien ook je verwachtingen over het instrument veranderen. Tenzij opa of oma een professioneel musicus was, is het hoogst onwaarschijnlijk dat de viool die je op haar zolder vond, een onbetaalbare Stradivarius is! En de $500 die je uitgeeft om hem op te knappen, kun je misschien beter besteden aan de aanschaf van een nieuwe viool. Maar je hebt een betrouwbaar iemand nodig om je te helpen dat besluit te nemen.
En als het om het kopen van een viool gaat, kan een online-aankoop kostbaar en zeer teleurstellend zijn. Het helpt om te beginnen met een aantal betrouwbare en aanbevolen merken, maar je wilt er zeker van zijn dat je de viool kunt horen voordat je tot aanschaf overgaat (om dat te bereiken bieden plaatsen als Shar het thuis uitproberen van instrumenten aan). Je kunt veel goede aanbevelingen vinden door hier op Violinist.com of door de vraag te stellen op ons discussiebord, maar uiteindelijk is het waarschijnlijk het beste om deze aankoop te doen met de hulp van een vioolleraar of een bevriende muzikant, of om een tijdje te huren totdat je het gevoel hebt dat je genoeg kennis hebt om deel te nemen aan die aankoopbeslissing.
Dit zijn een paar van mijn gedachten, als een oude vioolleraar, over wat je kunt verwachten als een volwassen leerling. Ik verwelkom gedachten en perspectieven van andere leraren, evenals van volwassen leerlingen zelf!
Je vindt het misschien ook leuk:
- Cheap Violins for Sale Are Not a Good Deal
- Finding a Teacher Who is Good for You
- Laurie’s Violin School: Herhaling effectief gebruiken om te oefenen
Tweet
Repons
Mei 22, 2018 om 07:15 PM – Ik was een van die Late Starters, maar dat was meer dan 40 jaar geleden en buiten Japan was Suzuki onbekend. Het probleem voor de volwassen beginner is dat Suzuki misschien niet de beste methode is.
Toegegeven, ik ben bevooroordeeld ten opzichte van Doflien, want dat was de methode die mijn leraar gebruikte en die begint met houding en de “houdingen” van je linkerhandvingers op de toets. Beginnend met de eerste houding (halve stap tussen 2&3) wordt je geleerd dat dit is voor majeur toonaarden waar de open snaar hetzelfde is als de sleutel-signatuur en ook op de volgende snaar (sleutel van D-Ma op zowel D als A snaren geleidelijk aan worden de andere drie houdingen geleerd en gerelateerd aan hoe ze werken met verschillende sleutel-signaturen). Tot nu toe niet leuk. Maar, elke bladzijde heeft een klein duet voor leraar en leerling (de Doflien’s hebben de Bartok Duetten besteld voor hun methode). Beginnend met eenvoudige rechte harmonieën en oplopend tot waar er eigenlijk twee verschillende partijen zijn.
De volwassen geest heeft iets meer nodig dan “doe het gewoon” en moet weten waarom, hoe werkt het, enzovoort. Kortom je begint met het leren van basis muziektheorie terwijl je de basis leert. Doflien komt wel tot “Twinkle” maar pas als je klaar bent om alle 12 variaties aan te kunnen.
Als iemand die voor de kost les gaf aan volwassenen in supply chain management weet ik dat het niet hetzelfde is als lesgeven aan kinderen. Er is geen pasklare manier om iemand iets te leren. Je moet de student ontmoeten waar ze is en weten waar ze naartoe wil. Er zijn vele wegen naar de bestemming.
WonderThumb
May 22, 2018 at 07:41 PM – “…een kruising tussen kleuterschool en fysiotherapie” Je hebt het goed begrepen!
Vergeet niet, dat het voor velen van ons ook gaat om het leren van een vreemde taal ook – muziek lezen.
Persoonlijk vind ik dat het hebben van een leraar een vereiste is, geen optie, als je echt vooruitgang wilt boeken. 100% de kosten waard!
Mei 22, 2018 om 07:43 PM – Hoi George, Ik ben echt dol op de Doflein Methode en zet mijn leerlingen er zo snel mogelijk mee aan de slag. Het is een goede volgorde (vooral als je in de posities in boek 3 komt) en belangrijk, er is zo veel duet-spel!
Mei 22, 2018 om 09:22 PM – Ik hoop dat je het niet erg vindt Laurie, maar ik wil graag een link naar deze pagina toevoegen vanaf onze “Volwassen Viool Beginners” pagina op www.violincompany.co.uk.
Ik praat met veel volwassenen die ofwel willen beginnen of de viool weer willen oppakken van waar ze op school waren gebleven, toen het andere geslacht aantrekkelijker werd dan de viool 🙂 en dit soort informatie helpt hen echt, wanneer ze proberen te beslissen om de sprong te wagen.
Dave Ingledew – info “violincompany.co.uk
May 22, 2018 at 10:21 PM – Ik ga niet zeggen dat het hebben van een leraar een vereiste is, want ik heb het vrij goed gedaan voornamelijk autodidactisch (ik raad het af om te doen wat ik deed) en ik ken verschillende zeer competente amateur strijkers die volledig of bijna volledig autodidactisch zijn. Maar een of andere leraar, ook al is het niet in de context van traditionele één-op-één-lessen, is uiterst nuttig. En er zijn tegenwoordig genoeg opties die tien jaar geleden niet beschikbaar waren als traditionele lessen niet tot de mogelijkheden behoren. Skype lessen zijn steeds gebruikelijker, en sommige leraren bieden video-uitwisselingen die nuttig kunnen zijn als een “lite” versie van lessen. Ik heb gezien dat sommige leraren online groepslessen aanbieden die minder duur zijn dan een-op-een.
Een ding vind ik jammer is dat veel leraren nog steeds alle beginners ouder dan een bepaalde leeftijd afwijzen; ik kreeg van een leraar te horen dat zelfs 10 te oud was om ooit verder te komen dan beginnersniveau. Nadat ik door meerdere leraren was afgewezen, dacht ik jarenlang ten onrechte dat ik eerst zelf op conservatoriumniveau moest komen om een kans te maken om als volwassene door een leraar te worden geaccepteerd. Pas veel later kwam ik erachter dat er genoeg leraren zijn die volwassen beginners wel accepteren. Als ik terug zou moeten gaan en mezelf advies zou moeten geven, zou ik zeggen dat ik volhardender moet zijn in het vinden van een leraar, en als er echt geen lokale leraren beschikbaar zijn, kijk dan eens naar enkele van de online opties die interactiever zijn dan YouTube-video’s.
anonymous
May 22, 2018 at 11:16 PM – Als volwassen beginner speel ik gewoon om te genieten van het vasthouden van de trillingen bij mijn oor, meestal met mijn ogen dicht om het beter te “horen”. Ik breng uren door met mijn violen, genaamd “Beethoven” (Guarnerious) en “Diamond Joe” (da Salo). Ik heb een Coda GS strijkstok, en ik zou niet gelukkiger kunnen zijn. Ik weet dat ik nergens heen ga met dit. Geen audities, geen wedstrijden, geen conservatoriumgeld. Alleen het pure plezier om een mooie toon uit dat houten doosje te toveren. Een meditatie en een zegen. Soms heb ik tranen, ik weet niet waarom.
May 23, 2018 at 12:09 AM – Ik ben vijftien jaar geleden, op mijn 43ste, begonnen met viool, daarna altviool.
Eerst kocht ik een gitaar, nam die mee naar huis, zette mijn benen op en dacht: Dit is niet wat ik wil. Een paar dagen later zag ik een viool in een winkel en vroeg de verkoper of ik hem mocht vasthouden. Dit was mijn instrument.
Vijf jaar later gaf mijn vrouw me een altviool, een enorme 16″1/2, op 12 juni, liefjesdag hier in Brazilië. Ik heb deze altviool nog steeds bij me.
In deze 15 jaar ging ik verder met dezelfde leraar, Sergio Carvalho. Hij is ook mijn peetouder bij het huwelijk en een goede vriend. Elke maandag hebben we les, half muziekstudie, half koffie.
Een andere goede vriend is Marcos Schmidt, de bouwer van mijn barokaltviool.
Als volwassene heb ik in mijn hoofd dat het mijn doel is het volgende muziekstuk te spelen. Ik weet dat klinken zoals Menuhin het adagio van Beethoven had gespeeld voor mij onmogelijk zal zijn:
maar ik speel graag concerti van Telemann.
May 23, 2018 at 05:36 AM – Ik ben op mijn 6e begonnen met piano leren (wat ik nog steeds speel). En ik ben 2 jaar geleden, op mijn 25e, begonnen met viool leren. En ik ben het eens met de post.
Ik geniet van het proces van het leren van een instrument als een volwassene. Ik moet bekennen dat toen ik twinkle twinkle speelde, het probleem voor mij niet het liedje zelf was, maar het volledig uit de toonhoogte spelen. Als volwassene heb je een beter begrip van muziek, dus je richt je meer op je eigen fouten dan kinderen dat doen.
Ik vind het ook leuk om op stel en sprong met een paar willekeurige 10-jarigen te spelen die bij dezelfde leraar les hebben. Het is een grappige situatie om na het werk bij de les aan te komen, gekleed in mijn pak en met mijn stropdas, terwijl een ander kind zijn viool aan het opbergen is. Ik vind het prachtig om te zien hoe hij me respectvol aankijkt als ik mijn stropdas af doe en mijn viool tevoorschijn haal… en hoe die blik verandert in een verbaasde en plagende blik als hij beseft dat ik net zo speel als hij (of slechter dan hij).
Een ander ding dat je zou kunnen verwachten is heel weinig oefentijd, moe, op oneven uren en met een zware demper.
Natuurlijk kun je ook verwachten dat elk kind in de buurt (broertje, neefje, zoontje, buurjongetje…) je onbeschaamd gaat vertellen dat je waardeloos bent als ze de kans krijgen. Kinderen liegen niet (zucht!).
En je kunt verwachten dat mensen om je heen niet begrijpen waarom je de moeite neemt om een instrument te leren.
Onze maatschappij belooft ons grote dingen zonder inspanning, en dat is gewoon niet waar. Alles wat waardevol is en wat je wilt, vraagt een inspanning. En de viool is subliem, dus vraagt het een enorme inspanning. In mijn geval, ben ik er vrij zeker van dat het een levenslange zal zijn. En daar ben ik blij om.
May 23, 2018 at 06:30 AM – Mijn oudste leerling is mijn moeder, die op haar 75ste met altviool begon en nu 76 is. Ik ga haar de link naar dit artikel sturen. Mijn beste advies aan een volwassene die overweegt met een strijkinstrument te beginnen: begin nu, want het wordt er niet makkelijker op als je langer wacht.
May 23, 2018 at 07:06 AM – Ik ben iets meer dan 4 jaar geleden op mijn 60e begonnen met viool leren – na heel veel andere dingen te hebben gespeeld. Het is zeker het moeilijkste instrument dat ik ooit heb aangepakt, maar uiteindelijk ook het meest lonend. In tegenstelling tot mechanische instrumenten zoals de piano of de fluit, weet je nooit welke noot er uit gaat komen totdat je hem daadwerkelijk speelt… en intonatie is een uitdaging geweest waar ik nooit eerder moeite mee heb gehad. Maar onlangs, na meer dan 4 jaar, gaat het steeds beter. De hond verlaat de kamer niet meer als ik de koffer open en ik zie al het plezier dat komen gaat! De moeite waard, maar het is een enorme onderneming geweest.
anonymous
May 23, 2018 at 07:09 AM – Volwassenen hebben een serieus druk leven en vinden het veel moeilijker om oefentijd in te plannen. Een beetje advies dat ik meestal aan drukke volwassenen geef, is om hun instrument ergens centraal in hun leven te houden – de mijne zingt zo veel vaker als ze onder een zijden deken op mijn piano woont (een tafel of plank zou ook doen), schoudersteun bevestigd zodat ze altijd klaar is om te spelen.
Dan hoef je alleen maar 5-10 minuten te vinden – terwijl je wacht tot het eten klaar is, terwijl je kind zich klaarmaakt om je naar de voetbaltraining te brengen, de 10 minuten voordat die show begint (als je geen netflix doet), wanneer je tienerdochter niet uit de badkamer wil komen. Doe gewoon één ding in die 10 minuten – fixeer de intonatie in een nieuwe handhouding, speel met een nieuwe strijkstokslag, leer een shift.
Het is verrassend wat er in een paar korte oefeningen per dag kan worden gedaan, vooral als de langere oefening zou zijn overgeslagen. Dit heeft een paar mensen die ik ken aan het spelen gehouden toen ze anders klaar waren om op te geven.
May 23, 2018 at 08:52 AM – Ik ben het eens met alles wat gezegd is. Ik ben 3 jaar geleden op 69 jarige leeftijd vanaf nul begonnen. Mijn leraar is een heilige omdat hij bij me is gebleven. Het is het moeilijkste geweest wat ik ooit heb geprobeerd te doen, maar ook het meest lonend. Elke dag realiseer ik me hoe slecht ik ben, maar hoe ver ik ben gekomen. Mijn doel voor nu is om iets te kunnen spelen dat iemand anders graag hoort. God zegene Mike.
May 23, 2018 at 11:28 AM – Als een late beginner zelf zou ik zeggen dat het vinden van de juiste leraar erg belangrijk was. Ik vond een leraar die gespecialiseerd is op volwassenen (niet alleen beginners) en ik denk dat het laat zien. Ze past haar lessen aan aan elke student. Ze vraagt naar doelen en wat je uit de lessen wilt halen. En ze is echt in staat om te werken met de verschillende manieren waarop verschillende volwassenen leren.
Wat de viool betreft: mijn aanpak was een gitaarbouwer te vinden die me wekenlang verschillende violen mee naar huis liet nemen om te testen, en mijn leraar erop liet spelen tot ik er een vond die bij me paste. En aangezien ik de eerste zes maanden een leenviool had, kan ik beamen dat een goede viool en een goede strijkstok een groot verschil maken. Beide moeten bij elkaar passen en bij je passen en dan worden een heleboel dingen gemakkelijker.
May 23, 2018 at 12:55 PM – Ik ben een volwassen beginner. Je artikel is echt goed geschreven. Helaas heb ik geen leraar om twee redenen: a) het vinden van een vioolleraar in mijn stad is bijna onmogelijk. Het feit dat ik een muziekwinkel kon vinden die viool verkoopt is al verrassend genoeg en b) ik ben 3 maanden geleden begonnen met spelen om nieuwe vaardigheden te ontwikkelen en om iets inspirerends te doen te hebben in mijn vrije tijd (niets serieus genoeg om meer geld aan uit te geven).
Er is een substituut dat ik voor mezelf heb gevonden voor het luisteren naar mijn fouten. Ik kijk vooruitgang video’s op YouTube van andere mensen en vergelijk mijn geluid vooruitgang met hoe ze hebben bereikt in dezelfde periode en als ik slechter dan slechter de ik weet dat ik heb iets verkeerd gedaan en dus ik experimenteren op mezelf met alles wat ik tot nu toe zou leren 🙂
May 23, 2018 at 03:59 PM – Laurie, geweldig artikel. Precies op de juiste plek.
Ik kan er echt niet veel aan toevoegen of uitweiden, behalve dan misschien wat van mijn eigen ervaringen te vertellen die deze ideeën waarschijnlijk opnieuw versterken.
Ik ben blij te zien dat er een paar zijn die lesgeven aan volwassenen. Ik kan begrijpen waarom een leraar discreet kan zijn als er een volwassen leerling komt. Ik denk dat een volwassen beginner vooral moet weten wat er allemaal bij komt kijken en bereid moet zijn om het te doen. Velen beginnen met viool als iets waarvan ze denken dat ze het snel onder de knie zullen krijgen en in korte tijd goed zullen kunnen meespelen. Dit is meestal niet het geval.
Na twee jaar ben ik nog niet waar ik wilde zijn. Maar ook niet op een slechte plek. Op mijn Soundcloud-pagina staat mijn meest recente vioolopname. Die krijgt van mij een “meh”-waardering. Zelfs voor iemand die verschillende instrumenten speelt of heeft gespeeld, is de viool een uitdaging vergeleken met veel andere instrumenten.
De grootste problemen op dit moment zijn de incidentele piepjes in de snaren. Ik voel dat ik nog steeds in het land van de basis ben.
Maar ik kan spelen! En ik kan er beter in worden!
Er is hier niet één antwoord dat voor iedereen past. De punten van het artikel gelden voor iedereen.
May 24, 2018 at 08:36 AM – Ik ben vijf jaar geleden op 61-jarige leeftijd begonnen en ga nog steeds door. Mijn enige doel is om door te gaan.
Tot nu toe is het een geweldige reis geweest – ik heb geen idee hoe ver het me zal brengen.
Natuurlijk spelen we vroeg of laat allemaal een laatste noot.
Terry
May 24, 2018 at 10:47 AM – Het onderschrift bij de foto bij dit artikel moet zijn “Gone Fishing.”
In sommige opzichten is het moeilijker om een volwassen ‘terugkeerder’ te zijn dan een volwassen beginner, omdat je verwacht dat je snelheid van verbetering hetzelfde is als toen je 15 was. Dat is mogelijk, denk ik, maar ik heb nog niets meegemaakt dat daar ook maar in de buurt komt.
May 24, 2018 at 07:25 PM – Laurie,
Dank voor de steun voor Doflien, ik voel me vaak eenzaam in een Suzuki wereld (vreemd dat ik vloeiend Japans sprak en tot chagrijn van mijn moeder nooit Duits kon leren waar zij vloeiend sprak).
May 25, 2018 at 11:54 PM – I would like to add to all the great and sensible comments I have always wanted to play the violin my aim was the top level but life got in the way , I have now started and my only advice to any age is do it both theory and playing it is great therapy at 82 I have been playing for 2 years and have not reached the twinkle star yet so that is something to look forward to but the theory I am flying all the best regards john A