De Black & White Cookies zijn net als de klassieke New Yorkse koekjes bij elke zichzelf respecterende delicatessenzaak en bodega: cakeachtig, zacht en vochtig met een vleugje vanillesmaak en een tweekleurig vanille- en chocoladeglazuur bovenop!
Ik ben altijd zo goed in het onthouden van verjaardagen en jubilea… maar nooit de verjaardag van mijn blog.
Het is op 21 januari, dus het is drie dagen voor mijn verjaardag en dingen zijn meestal hectisch, zoals verwacht. Maar het kwam en ging en ik heb het niet eens erkend!
Kan je geloven dat het al ACHT jaar geleden is dat ik deze blog begon? 21 januari 2011 was de datum van mijn allereerste blogbericht, en hoe afgezaagd het ook klinkt, ik wist niet dat het mijzelf ten goede zou veranderen!
Ik heb altijd geworsteld met de eeuwenoude kindervraag “wat wil je worden als je groot bent?” Klasgenoten en vrienden hadden duidelijke ideeën, en zelfs als die veranderden, was hun volgende idee net zo duidelijk en vastomlijnd. Ik heb het nooit echt geweten, omdat alles zo beperkend klonk.
Als tiener en jongvolwassene had ik wel baantjes – ik werkte in een cupcakewinkel, een delicatessenzaak, Crate & Barrel, een portretstudio – maar die voelden niet als iets wat ik als een carrière op zich kon volhouden. Dus toen mijn moeder me zei dat ik moest solliciteren voor een baan bij de gemeente – een fatsoenlijke baan met een 401k en een ziektekostenverzekering en een fulltime, consequent rooster – accepteerde ik met tegenzin het feit dat dit misschien was wat ik moest doen. Ik herinner me dat ik mijn bureau inrichtte en probeerde wat leven in de grauwe, grijze ruimte te brengen.
Dat was in 2013, slechts twee jaar nadat ik met mijn blog was begonnen en slechts een paar maanden nadat ik me realiseerde dat ik geld kon verdienen met mijn blog. Vóór mijn eerste loonstrookje voor mijn blog, stak ik al mijn geld erin – ingrediënten kopen, foto’s maken, mijn website hosten. Dus toen ik mijn eerste $20 verdiende, en daarna $100, was ik extatisch. Elke maand werkte ik me uit de naad met bloggen en fulltime werken voor de provincie. Als ik niet 40 uur per week in een kubus zat te cijferen, zat ik thuis unieke recepten te ontwikkelen en 40 uur per week aan mijn blog te werken. Hoe meer werk ik in mijn blog stak, hoe meer geld ik verdiende en hoe meer verkeer ik naar mijn kleine stukje internet kreeg.
En toen gebeurde er iets verbazingwekkends. Ik werd ontslagen bij mijn baan in de provincie. Ik ben een rebel van nature, die nogal eens… problemen heeft met autoriteit. Ik daagde de status quo te veel uit en dacht veel te buiten de gebaande paden voor zo’n starre baan. Begrijp me niet verkeerd: overheidsbanen hebben een geweldig salaris en voordelen, maar voor mij voelde het alsof mijn ziel stierf elk uur dat ik daar in dat deprimerende hokje doorbracht. Ik huilde elke dag op weg naar mijn werk en bad dat ik me op een dag mijn levensstijl kon veroorloven door te doen wat ik leuk vond in plaats van een zinnige maar verstikkende baan te hebben.
De dag dat ik werd ontslagen, pakte ik een doos in met mijn snuisterijen en speelgoed die mijn kantoorruimte hadden versierd en reed snikkend naar huis. Ik was zo opgelucht maar ook bang, maar op het moment dat ik de deur binnenstapte en mijn familie me met open armen omhelsde, wist ik dat ik waarschijnlijk de gelukkigste meid ter wereld was. Ik woonde thuis zonder huur, ik had een paar creditcardbetalingen, maar vrijwel geen andere rekeningen, en ik was officieel “werkloos” uit de echte wereld en toch voelde het alsof de wereld was opengebarsten en zo veel nieuwe mogelijkheden aan mij onthulde op dat moment en daar.
Ik begon full-fulltime te bloggen in december 2013, de dag nadat ik was ontslagen uit die nachtmerriebaan. De eerste paar maanden waren een beetje moeilijk – ik betaalde zeker een aantal van die rekeningen niet en moest worden lastiggevallen door de creditcardmaatschappijen, die zich afvroegen waar hun maandelijkse betalingen waren. Maar hoe meer werk ik in mijn blog stak, hoe meer verkeer ik kreeg, en hoe meer verkeer ik kreeg, hoe meer geld ik verdiende. Al snel kon ik mijn rekeningen en mijn auto betalen. Daarna kon ik geld uitgeven. En uiteindelijk begon ik zoveel te verdienen dat ik het me kon veroorloven om op mezelf te gaan wonen met geld over.
Bloggen is niet makkelijk – lach niet! Is het net zo moeilijk of complex als bijvoorbeeld het werk van een raketgeleerde? Nee – maar alles is relatief en bloggen is steeds in beweging. Ik leer elke dag iets nieuws over mijn job. Het zal misschien niet eeuwig duren – we kunnen de toekomst van het internet per slot van rekening niet voorspellen – maar ik geniet ervan en ben er voorlopig eeuwig dankbaar voor. Dat is wat telt voor mij.
Ik hoop dat je van mijn blog hebt genoten, of je nu voor het eerst komt of dat je al vanaf het begin meeleest. Mijn doel is om je te laten lachen met mijn grappige verhalen en om je de beste, meest stoere bakker ter wereld te laten voelen als je een van mijn recepten voor je familie en vrienden maakt.
Dus, laten we het nu over deze KOEKJES hebben!
Zwart & Witte koekjes zijn synoniem met New York City… net zo kenmerkend als het Vrijheidsbeeld, Empire State Building en Yankee Stadium. Je kunt geen bodega of delicatessenzaak binnengaan zonder deze grafische, heerlijke tweekleurige koekjes te zien. Ze zijn niet allemaal hetzelfde – maar ze zijn er wel!
Deze koekjes zijn kakkeriger dan de koekjes die je waarschijnlijk gewend bent. Ze hebben zeker veel lift en zijn superzacht en vochtig, dankzij de zure room die ze deze lichte, cakeachtige textuur geeft. Met een vleugje vanille zijn ze superlekker en subtiel – het perfecte vehikel voor het tweekleurige glazuur dat het koekje maakt.
Het glazuur is half vanille, half chocolade – en het wordt in vrijwel dezelfde kom gemaakt. Het glazuur wordt iets harder zodat de koekjes kunnen worden opgestapeld, maar als je erin bijt, geeft het mee onder de druk en is het zacht en zoet. En ja, je glazuurt technisch gezien de platte onderkant van het koekje! Omdat de koekjes met een koepel bakken (ze rijzen als cake!), wil je de bodems bevriezen!
Ik kan me geen perfecter koekje bedenken om mijn 8e blogverjaardag mee te vieren!
*van America’s Test Kitchen
Recept afdrukken
Beste zwart-witte koekjes
Best Black and White Cookies
Ingrediënten
- VOOR DE COOKIES:
- 10 eetlepels ongezouten boter, zacht gemaakt
- 1 kop kristalsuiker
- 1 groot ei
- 2 theelepels vanille-extract
- 1/3 kop volle-vette zure room
- 1¾ kopjes bloem voor allebloem
- 1/2 theelepel bakpoeder
- 1/4 theelepel zuiveringszout
- 1/8 theelepel zout
- VOOR DE GLAZES:
- 5 gezeefde kopjes suikerbakkerssuiker
- 7 eetlepels volle melk verdeeld
- 2 eetlepels maïssiroop
- 1 theelepel vanille-extract
- Snufje zout
- 3 eetlepels gezeefd cacaopoeder
Instructies
-
Verwarm de oven voor op 350 graden F. Leg twee bakplaten op perkamentpapier; zet ze opzij.
-
Room in de kom van een standmixer de boter en kristalsuiker met het roerwerk 2 minuten of tot ze luchtig en bleek van kleur zijn. Voeg het ei en de vanille toe en mix alles goed door elkaar, waarbij u af en toe de bodem en de zijkanten van de kom schraapt om er zeker van te zijn dat alles goed gemengd is. Zeef intussen de bloem, het bakpoeder, de baksoda en het zout in een middelgrote kom. Voeg 1/3 van het bloemmengsel toe, meng goed en schraap de kom indien nodig. Voeg de helft van de zure room toe en meng goed. Herhaal dit, afwisselend met bloem en zure room, en eindig met bloem tot het beslag zacht is. Het zal niet zo dik zijn als traditioneel koekjesdeeg – bijna een kruising tussen cakebeslag en koekjesdeeg.
-
Gebruik een koekjesdeegschep ter grootte van een kwart kopje en verdeel het koekjesdeeg 3″ uit elkaar op de bakplaten. U zou precies 12 lepels koekjesdeeg moeten krijgen, 6 per plaat. Bak 15-18 minuten en draai de bakplaten halverwege om, zodat beide bakplaten gelijkmatig bakken. Laat afkoelen op de bakplaten.
-
Voor het glazuur: Meng in een grote kom de gezeefde suiker, 6 eetlepels volle melk, de maïssiroop, het vanille-extract en het zout en klop tot het dik en gecombineerd is. Doe een kopje van het glazuur in een aparte kleine kom en voeg in de kleine kom de resterende eetlepel melk en het gezeefde cacaopoeder toe.
-
Smeer met een spatel de helft van de platte kant van het koekje in met vanilleglazuur. Laat het vanilleglazuur ongeveer 15-20 minuten opstijven. Bestrijk dan de andere helft van het koekje met het chocoladeglazuur. Laat de koekjes ongeveer 1 uur opstijven alvorens ze te serveren.
Ik ben helemaal weg van deze fantastische zachte, vochtige en luchtige koekjes met hun decadente onweerstaanbare tweekleurige glazuur!
Heb een superzoete dag!
xo, Hayley
