De oude bootdok had betere tijden gekend. Door de hevige regenval van afgelopen winter was het water in Logan Martin Lake in Alabama tot abnormale hoogten gestegen. Toen het water steeg, steeg ook de steiger, helemaal tot boven de palen. Een monsterstorm verschoof het dok over de top van een van de palen, waar het vast bleef haken onder de hoek van de randbalk van het dok. Toen het water zich terugtrok, bleef de hoek van de dok vastzitten aan het uiteinde van de paal, zodat de constructie niet gelijkmatig met het water naar beneden kon drijven. Drie hoeken gingen met het water mee naar beneden, maar één hoek niet, en door het zware gewicht van het timmerhout vervormde de hele steiger tot een aardappelschilfervorm die de constructie vernielde. Het oude dek moest weg, en de EHT-ploeg bouwde een nieuw dek. Hier ziet u hoe onze medewerkers samenwerkten aan een weekendproject dat ons een nieuwe plek gaf om te relaxen en een hengeltje uit te gooien.

Hier ziet u het basisplan voor het zwemdok. Afbeelding niet op schaal getekend.

Must-Have Materialen

Onze plannen waren voor een steiger van 10 bij 10 voet om in de zomer als zwemplatform te dienen, totdat het oude bootdok kon worden afgebroken en herbouwd. Een aanlegsteiger lijkt veel op een vlonder, maar hij drijft, en het staatsbestuur voor meren regelt het ontwerp en het materiaal dat wordt gebruikt om een structuur op het water te bouwen. In het verleden konden grote pontons van piepschuim worden gebruikt als drijfmiddel, maar de regelgeving voor waterwegconstructies in Alabama vereist nu dat de drijfmiddelen volledig worden ingekapseld om te voorkomen dat kunstmatig puin de natuurlijke schoonheid van de meren van de staat in de war stuurt.

De eigenaar van het meerbezit bestelde online een drijfpakket dat bestond uit zes drijflichamen. Deze 12 inch dikke drijvers van 2 bij 4 voet zijn elk gevuld met schuim van geëxpandeerd polystyreen, maar hebben een naadloos gegoten buitenschaal van extra sterk polyethyleen, dat ultravioletremmers bevat. Deze harde schaal helpt schade door zon, water, olie, gas en zeeorganismen te voorkomen, en voldoet aan de staatseisen voor drijfmaterialen.

Een dok moet ook bestand zijn tegen de ontberingen van Moeder Natuur, en die gooit heel wat op een houten constructie die op het water drijft. De normale technieken voor de constructie van een dek zijn niet berekend op de spanningen die ontstaan door wisselende niveaus in het zwembad of door woelig water. Dekken worden geacht stil te blijven liggen, maar dokken moeten sterk genoeg worden gebouwd om al die extra stress aan te kunnen. Terwijl de bouwcomponenten van een dok veel lijken op een dek – vloerbalken, randbalken en dekplanken – is het “bindweefsel” dat ze bindt zwaar materiaal.

In plaats van spijkers, schroeven of balkhangers zijn de verbindingen tussen de balken allemaal verbonden met gegalvaniseerde of roestvrijstalen hardware bestaande uit dikke metalen platen, 1/2-inch doorvoerbouten, moeren en sluitringen.

Het soort geraamte en het materiaal van de vloeren is ook een belangrijke overweging. Voor dit dok hebben we Ecolife gestabiliseerd weerbestendig hout gebruikt, geproduceerd door Viance (www.treatedwood.com). Ecolife is top-of-the-line behandeld timmerhout dat is beschermd met een niet-metalen conserveringsmiddel plus een houtstabilisator, die de natuurlijke schoonheid van echt hout biedt in combinatie met dimensionale stabiliteit en bescherming tegen weersinvloeden. Dit vermindert scheuren, kromtrekken en splijten. Het Ecolife verduurzamingsmiddel is ook een Groen Goedgekeurd Product door het NAHB Research Center en voldoet aan de criteria die zijn vastgelegd in de National Green Building Standard. Bovendien is de behandeling niet corrosiever voor bevestigingsmiddelen en metalen fittingen dan onbehandeld hout. Maar zelfs met de verduurzamingsbehandeling biedt het aanbrengen van een waterdichte afdichting op het hout de beste bescherming.

Stevige fundering

Het huis aan het meer staat op een aanzienlijke helling, dus moesten we ons plan van aanpak zorgvuldig uitstippelen. Het vlakste, meest bouwvriendelijke gebied om het project te bouwen was de relatief vlakke en vlakke oprit. De oprit lag echter bijna 50 meter van het meer, en we bouwden een aanlegsteiger van 10 bij 10 voet. We hadden niet echt een kraan tot onze beschikking. Als we het hele ding op de oprit zouden bouwen, zouden we het niet naar het water kunnen tillen. Dus sloten we een compromis. We bouwden dit dek in fasen om het gewicht van de constructie zorgvuldig te beheren.

Om te zorgen voor een vlak, waterpas frame waarop al het andere zou worden gebouwd, monteerden we de vier randliggers op de oprit. De 2 x 8 randbalken vormden de buitenomtrek van het dok. Elke hoek werd met bouten aan elkaar bevestigd met acht 1/2-inch latten samen met gegalvaniseerde binnen- en buitenplaten. We centreerden elk van de platen halverwege de hoogte van de balken, en we ontdekten dat het helpt om de platen op hun plaats te klemmen terwijl je de gaten voor de bouten boort. U kunt de bouten en moeren altijd met een steeksleutel aandraaien, maar wij gebruikten een slagmoersleutel die ons uren werk bespaarde.

Bij de montage is het van cruciaal belang dat elke randbalk haaks en waterpas is, dus neem alle nodige middelen om ervoor te zorgen dat dit gebeurt. We hebben van alles gebruikt, van afvalhout tot straatklinkers, om het frame in vorm te houden terwijl we de vier hoeken vastmaakten.

Toen de vierkante omtrek van de randbalken eenmaal compleet was, hebben we het dokframe dichter naar het meer gedragen op een patio van tegels waar we de binnenste balken hebben geïnstalleerd.

Plaatsing van de balken

Bij het bouwen van een dok zoals het getoonde zijn er twee dingen waar je rekening mee moet houden bij het bepalen van de plaatsing van de balken: (1) de afmetingen van de planken en (2) de bevestigingspunten van de drijflichamen.

Volledige planken van 2 x 2 mm kunnen worden geïnstalleerd op draagbalken met een hartafstand van 24 inch. Dit project werd echter uitgevoerd met 5/4-terrasplanken, waarvoor een kleinere overspanning van 16 inch op hartafstand nodig was.

De drijflichamen zijn ontworpen om te worden geïnstalleerd met 1/4-inch roestvrijstalen schroeven door vier hoekmontagegaten en in de onderste rand van de dekbalken. Eerst hebben we de afstand tussen de montagegaten op de dock floats gemeten en de bijbehorende dwarsbalken zo bevestigd dat ze precies overeenkwamen met de afstand tussen de montageplaatsen. Zodra deze cruciale balken waren geïnstalleerd, plaatsten we de resterende balken op 16 inch van hun midden. Het is belangrijk om de draagbalken met de kruinen in dezelfde richting te plaatsen om een gelijkmatig nageloppervlak voor de terrasplanken te verkrijgen.

Zoals de randbalken werden de dekbalken geïnstalleerd met een combinatie van lagerschroeven, moeren, ringen en gegalvaniseerde platen. De platen omvatten een L-beugel om de dwarsbalken aan het randhout te bevestigen, en twee kleinere platen die de dwarsbalken aan de beugel vastmaken. Het beslag zorgt voor een solide en veilige verbinding die bestand is tegen spanning en verdraaiing binnen het dokframe.

Om de constructie wat steviger te maken, hebben we blokken van 2 x 8 mm gezaagd en deze tussen de middelste balken van het dok bevestigd die niet door de drijflichamen worden overbrugd.

Toen alle dwarsbalken waren gemonteerd, was het dok behoorlijk zwaar geworden. Op dit punt droeg ons team van vijf Extreme How-To medewerkers het voltooide dokframe nog dichter naar het meer, waar we de zes drijflichamen aan de balken bevestigden.

De drijflichamen voegden nog meer gewicht aan de constructie toe, en het dok stond op zijn kop. We moesten de steiger omdraaien om de drijvers op de bodem te krijgen. Onze bemanning kon het dok rechtop op zijn kant zetten, terwijl de lieroperator hielp om het dok geleidelijk naar beneden te laten zakken, zodat het niet bovenop ons neerstortte. Eenmaal gekanteld, bevond het dok zich ongeveer 2,5 meter boven het water ter voorbereiding op de tewaterlating.

Het dok vlonderen

We moesten ten minste een deel van de vlonderplanken over land installeren om een werkplatform te creëren waarop we de rest van de vlonderplanken op het water konden installeren. Controleer bij het plaatsen van de planken de uiteinden van de 5/4-planken en plaats ze met de “schorszijde” van het hout naar boven om de kans op kromtrekken te verkleinen. We hebben elke plank vastgezet met roestvrijstalen schroeven van GRK Fasteners, twee per draagbalk. We zijn dol op de GRK-schroeven omdat ze een ongeëvenaarde stevigheid hebben en de koppen nooit loskomen – een echte tijdsbesparing.

Het aanbrengen van de bevestigingsmiddelen met een slagschroevendraaier bleek de snelste methode om de terrasplanken te installeren. Voor gebogen planken gebruikten we de BowWrench van Cepco Tool, die over een draagbalk wordt geklemd om de gebogen plank recht te trekken ten opzichte van de geïnstalleerde terrasdelen (www.cepcotool.com).

We hebben ongeveer een derde van de planken gelegd om een vloer te hebben waarop we konden werken, maar we wilden het dek pas afmaken als het dok in het water lag, om niet meer gewicht toe te voegen dan nodig.

Op het moment van de bouw was het waterpeil laag, dus in plaats van de steiger gemakkelijk in het water te laten glijden, moesten we de overgang maken over de steile richel van een 3 voet hoge zeewering. Dit was een lastige aangelegenheid waarbij we 2-by-8 planken gebruikten als geïmproviseerde oprijplaten en de lier om het gewicht van het dok hanteerbaar te houden terwijl we het in het water lieten glijden.

Het dok monteren

Het pand had twee pieren. Op de ene bevond zich het vervallen oudere dok, op de andere een smalle, kortere vispier die als loopplank naar het nieuwe dok zou dienen. Om het dok te monteren, gebruikten we twee grote stukken ijzerwaren, “Kettingpaalhouders” genaamd, die zijn uitgerust met een ketting om de palen (steunpalen) van de bestaande pier te wikkelen en te voorkomen dat het dok van de oever wegdrijft. Voor deze zware, L-vormige gegalvaniseerde beugels waren acht doorvoerbouten en sluitringen nodig.

Om het dok op de pier te centreren, hebben we gemeten tussen de twee palen die het dok op zijn plaats zouden houden. Het midden van de palen had een spanwijdte van 64 inch. Vervolgens markeerden we het middelpunt van de steiger aan de “ophang”-zijde en maten we 32 inch aan weerszijden van het middelpunt, waar we nieuwe markeringen maakten die de middelpunten van de kettingpaalhouders aangaven, zodat ze goed uitgelijnd waren met de palen.

Zestien bouten en ringen later zaten de kettingpaalhouders op hun plaats. We peddelden het dok naar de palen en omwikkelden ze met de kettingen om het dok op zijn plaats te verankeren. De kettingen passen losjes om de palen en houden het dok op zijn plaats, maar geven voldoende speling zodat ze gemakkelijk op en neer langs de palen kunnen glijden als het waterpeil stijgt en daalt.

Trimpakket

De laatste fase van het dokproject bestond uit het aanbrengen van vinyl docktrim op de drie randen die niet met de pier waren verbonden (geleverd door TaylorMade Products, www.taylormadeproducts.com). Het afwerkingspakket begint met 6-bij-6-inch vinyl hoekbumpers, die we met roestvrijstalen GRK-schroeven aan het dek hebben bevestigd. De sierstrips die tussen de hoekbumpers passen worden dock bumpers genoemd, en we gebruikten een ijzerzaag en een knipschaar om ze zo af te snijden dat ze precies tussen de hoekstukken passen. De bumpers zijn gemaakt van een harde PVC binnenkern met daaromheen zachter wit vinyl, dat een kussen vormt voor boten, jetski’s en mensen die tegen de zijkant van het dok opklimmen. Net als de hoekafwerking worden de stootranden met roestvrijstalen schroeven aan de bovenkant van het dok bevestigd, zodat het nieuwe dok er strak en afgewerkt uitziet.

Met een team van vijf man dat alles op alles zette, slaagden we erin het dok te voltooien en het te laten zwemmen, ondanks het zware gewicht. Het was hard werken, maar we sloten de dag af met koude drankjes en barbecue-ribbetjes en hebben nu een nieuwe plek voor plezier in de zon.