Achtergronden: Cafeïne heeft een verscheidenheid aan farmacologische effecten. Het is chemisch verwant aan het geneesmiddel theofylline, dat wordt gebruikt om astma te behandelen. Er is dan ook belangstelling getoond voor de mogelijke rol ervan als astmabehandeling. Een aantal studies hebben de effecten van cafeïne bij astma onderzocht, dit is de eerste review die het bewijs systematisch onderzoekt en samenvat.
Doelstellingen: Cafeïne is een zwakke bronchodilatator en vermindert ook de vermoeidheid van de ademhalingsspieren. Er is gesuggereerd dat cafeïne astmasymptomen kan verminderen. Het doel van deze review was om de effecten van cafeïne op de longfunctie te beoordelen en te identificeren of er een noodzaak is om te controleren op cafeïneconsumptie voorafgaand aan longfunctietesten.
Zoekstrategie: We doorzochten het trialsregister van de Cochrane Airways Group en de referentielijsten van artikelen. We namen ook contact op met de auteurs van de studies.
Selectiecriteria: Gerandomiseerde trials van orale cafeïne vergeleken met placebo bij volwassenen met astma.
Gegevensverzameling en analyse: Trial kwaliteitsbeoordeling en data-extractie werden onafhankelijk van elkaar gedaan door twee reviewers.
Belangrijkste resultaten: Zes studies met in totaal 55 deelnemers werden geïncludeerd. De studies hadden allemaal een cross-over design en waren van hoge kwaliteit. In vergelijking met placebo lijkt cafeïne de longfunctie tot twee uur na consumptie te verbeteren. Het geforceerde expiratoire volume in één minuut vertoonde een kleine verbetering tot twee uur na cafeïnegebruik (gestandaardiseerd gemiddeld verschil -0,73, 95% betrouwbaarheidsinterval -1,20 tot -0,25). De mid-expiratoire flow toonde ook een kleine verbetering met cafeïne en deze bleef aanhouden tot vier uur. Een bijgewerkte zoekactie in juni 2001 leverde geen verdere studies op.
Conclusies van de recensent: Cafeïne lijkt de functie van de luchtwegen tot vier uur lang licht te verbeteren bij mensen met astma. Het kan nodig zijn cafeïne te vermijden gedurende ten minste vier uur voorafgaand aan longfunctietesten.