Chinese cultuur, traditie en gewoonten

De huidige Chinese cultuur is een samensmelting van oude wereldtradities en een verwesterde levensstijl. De twee bestaan naast elkaar zoals de traditionele Yin Yang formule van evenwicht. Dit kan worden gezien in de juxtapositie van torenhoge wolkenkrabbers met historische gebouwen, het contrast van westerse mode met de traditionele Chinese Qipao kleding, de paradoxale affiniteit van de mensen voor zowel dim sums als McDonald’s.

De oude Chinese cultuur is ouder dan 5000 jaar. De Chinese culturele geschiedenis kent een enorme diversiteit en verscheidenheid. De verfijnde Chinese beschaving was rijk aan kunsten en wetenschappen, verfijnde schilder- en druktechnieken en delicaat aardewerk en beeldhouwwerk. De Chinese architectonische tradities werden over de hele wereld zeer gerespecteerd. De Chinese taal en literatuur, filosofie en politiek worden nog steeds als een sterke invloed beschouwd. De Chinese cultuur slaagde erin haar unieke identiteit te behouden tot de komst van de westerse cultuur in het midden van de 19e eeuw.

Chinese Religie, Filosofie en Politiek: Confucianisme, Taoïsme en Boeddhisme hebben een collectieve en blijvende indruk achtergelaten op de Chinese cultuur en traditie. Confucianisme propageerde “Ren” (liefde) en “Li” (rituelen), als teken van respect voor de maatschappij en sociale hiërarchie. Het Taoïsme bepleitte de controversiële filosofie van de passiviteit. Het Boeddhisme legde de nadruk op de noodzaak van zelf-emancipatie door goede daden.

Relevante Websites:

http://www.travelchinaguide.com/intro/

Ethnische Groepen

China, een grote verenigde multinationale staat, is samengesteld uit 56 etnische groepen. Han-Chinezen maken 91,59% uit van de totale Chinese bevolking, en de overige 55 groepen vormen de resterende 8,41%, volgens de Vijfde Nationale Bevolkingstelling van 2000.

De vele etnische groepen delen het uitgestrekte land van China, maar tegelijkertijd leven velen in hun eigen gemeenschap. De relaties tussen de verschillende etnische groepen zijn in de loop van vele jaren gevormd.

Minderheidstaal

Honderden Chinese dialecten worden in heel China gesproken, maar een minderheidstaal is niet zomaar een dialect. Het is eerder een taal met duidelijke grammaticale en fonologische verschillen met het Chinees. Tot de taalfamilies behoren het Sino-Tibetaans, het Altaïsch, het Indo-Europees, het Oostenrijks-Aziatisch en het Austronesisch. Eenentwintig etnische minderheidsgroepen hebben unieke schrijfsystemen.

Chinese religie

Confucianisme, Taoïsme en Boeddhisme zijn de drie belangrijkste religies in China, hoewel het klopt dat het Confucianisme eerder een filosofische school is dan een religie.

Boeddhisme in China

Het boeddhisme is de belangrijkste godsdienst in China. Algemeen wordt aangenomen dat het in 67 AD tijdens de Han Dynastie (206 BC-220) vanuit Hotan in Xinjiang naar Centraal China werd verspreid. Tijdens haar ontwikkeling in China heeft zij een diepgaande invloed uitgeoefend op de traditionele Chinese cultuur en gedachten, en is zij een van de belangrijkste godsdiensten in het China van die tijd geworden.

Drie verschillende vormen van deze religie ontwikkelden zich naarmate zij de bevolkingscentra op verschillende tijdstippen en via verschillende routes bereikte. De sociale en etnische achtergrond op elke plaats beïnvloedde ook de manier waarop elk van deze vormen zich ontwikkelde en uiteindelijk werden ze bekend als Han, Tibetaans en Zuidelijk Boeddhisme.

Over zijn lange geschiedenis heeft het Boeddhisme een onuitwisbare invloed achtergelaten op de Chinese beschaving. Veel woorden en uitdrukkingen hebben wortels in een boeddhistische oorsprong. Neem als voorbeeld een spreektaal: “op het moment de voet van Boeddha vasthouden” betekent “op het laatste moment een poging doen”. Dit onthult in zekere zin de ware houding van de Chinezen ten opzichte van de utilitaire aspecten van het geloof. Veel mensen buigen voor de goden die ze tegenkomen en branden wierook in elke tempel.

In de literatuur zijn sporen van het boeddhisme en Zen overduidelijk. Heel wat beroemde dichters in de Tang Dynastie zoals Bai Juyi waren leken-boeddhisten maar dit weerhield hen er niet van zich van tijd tot tijd aan een beetje te overgeven. Net zoals vandaag de dag de hogere klasse naar de kroeg ging, gingen de Tang-geleerden naar restaurants om te drinken en te flirten met de almahs.

In het China van vandaag zijn boeddhistische tempels, boeddhistische grotten en heilige bergen, vooral die welke op de nationale of provinciale lijst van historische en culturele relikwieën staan, de hot spots voor toerisme geworden. Het is niet ongewoon dat de inkomsten van een tempel de uitgaven van een hele provincie of district dekken.

Website-verwijzing:

Taoïsme in China

In de Chinese taal betekent het woord tao “weg,”dat een manier van denken of leven aanduidt. In de lange geschiedenis van China zijn er verschillende van dergelijke wegen geweest, waaronder het confucianisme en het boeddhisme. Rond de 6e eeuw v.Chr. werd het taoïsme, onder invloed van ideeën die werden toegeschreven aan een man genaamd Lao-tzu, “de weg”. Net als het confucianisme heeft het taoïsme elk aspect van de Chinese cultuur beïnvloed.

Taoïsme begon als een complex systeem van filosofisch denken dat slechts door een paar individuen kon worden beoefend. In latere eeuwen ontwikkelde het zich, wellicht onder invloed van het boeddhisme, tot een gemeenschappelijke godsdienst. Later ontwikkelde het zich tot een populaire volksgodsdienst.

Filosofisch Taoïsme spreekt over een permanente Tao op de manier waarop sommige westerse religies over God spreken. De Tao wordt beschouwd als onbenoemd en onkenbaar, als het essentiële samenbindende element van al wat is. Alles is in wezen één, ondanks de schijn van verschillen. Omdat alles één is, kunnen zaken van goed en kwaad en van waar of onwaar, evenals verschillende meningen, alleen ontstaan wanneer mensen de eenheid uit het oog verliezen en denken dat hun particuliere overtuigingen absoluut waar zijn. Dit kan vergeleken worden met iemand die uit een klein raam kijkt en denkt dat hij de hele wereld ziet, terwijl hij slechts een klein deel ervan ziet. Omdat alles één is, vloeien leven en dood in elkaar over, net als de seizoenen van het jaar. Zij staan niet tegenover elkaar, maar zijn slechts twee aspecten van één enkele werkelijkheid. Het leven van het individu komt voort uit het ene en gaat er weer in terug.

Het doel van het leven van een Taoïst is het cultiveren van een mystieke relatie met de Tao. Aanhangers vermijden daarom hun energie te verdrijven door het najagen van rijkdom, macht of kennis. Door elke aardse afleiding te mijden, kan de Taoïst zich concentreren op het leven zelf. Hoe langer de volgeling leeft, des te heiliger wordt de persoon geacht te zijn geworden. Uiteindelijk hoopt men onsterfelijk te worden.

Websiteverwijzing:

Confucianisme in China

Confucius was de beroemdste filosoof van China. Hij leefde in het oude China tijdens de Zhou Dynastie. Confucius was een regeringsambtenaar, en tijdens zijn leven (hij leefde van 551 tot 479 v. Chr.) zag hij toenemende wanorde en chaos in het systeem. Misschien als gevolg van de onrust en onrechtvaardigheden die hij zag, zette hij zich aan het ontwikkelen van een nieuwe morele code gebaseerd op respect, eerlijkheid, onderwijs, vriendelijkheid en sterke familiebanden. Zijn leer werd later de basis voor het religieuze en morele leven in heel China.

De vijf deugden van Confucius

Confucius geloofde dat een goede regering de basis was voor een vreedzame en gelukkige samenleving. En de basis voor een goede regering waren goede ambtenaren. Om een “goede ambtenaar” te worden, moest iemand de volgende Vijf Deugden beheersen:

Li voor rituele etiquette, omgangsvormen, ernst

“De aard van de mensen is gelijk, het zijn hun gewoonten die hen ver uit elkaar drijven.”

Ren staat voor vriendelijkheid jegens de medemens

“Vergeet verwondingen, vergeet nooit vriendelijkheid.”

Xin staat voor waarachtigheid, trouw en oprechtheid

“De superieure man is bescheiden in zijn spreken, maar overtreft in zijn daden”

Yi voor rechtschapenheid of eerlijkheid, edelmoedigheid van ziel

“Wanneer we mensen zien met een tegengesteld karakter, moeten we ons naar binnen keren en onszelf onderzoeken”

Xiao voor kinderlijke vroomheid, voor sterke familiewaarden

“De kracht van een natie komt voort uit de integriteit van het huis”

Chinees eten

Beijing Roast Duck

Er wordt vaak gezegd dat als je in Beijing bent, je in wezen twee dingen moet doen; de ene is de Chinese Muur beklimmen, en de andere is Pekingeend eten. Ooit beperkt tot de keukens van het paleis, wordt de legendarische Peking Eend nu geserveerd in duizenden restaurants in Peking, maar ook over de hele wereld.
De oorsprong van de Peking Eend gaat terug tot de Ming Dynastie, zo’n 600 jaar geleden. Koks uit heel China reisden naar de hoofdstad Peking om voor de keizer te koken. Het was een prestigieuze bezigheid, want alleen de beste koks kregen toegang tot de paleiskeukens. Een topkok kon zelfs de rang van minister bereiken!

In deze keukens werden gerechten van uitzonderlijke kwaliteit, zoals de Pekingeend, voor het eerst gecreëerd en tot in de perfectie bereid door de paleiskoks. Echter, veel van de recepten voor dit “voedsel van de Keizer” werden later uit de keuken gesmokkeld naar de straten van Peking. Met de uiteindelijke val van de Ching-dynastie in 1911, richtten hofchefs die de Verboden Stad verlieten restaurants op rond Beijing en brachten Peking Eend en andere heerlijke gerechten naar de massa.

Hotpot

In het winterseizoen, wanneer kille temperaturen en ijzige winden over het land heersen, eten mensen graag voedsel dat hun lichaam onmiddellijk verwarmt en hun geest verheft. De hot pot is daarvoor een heerlijke en hartige keuze. Families of groepen vrienden zitten rond een tafel en eten uit een dampende pot in het midden, al kokend, drinkend en babbelend. Het eten van hot pot is geen passieve bezigheid: de eters moeten hapjes rauwkost van over de tafel verspreide borden selecteren, ze in de pot leggen, wachten tot ze gaar zijn, ze uit de soep vissen, ze in de gewenste saus dopen, en ze dan warm, vers en mals opeten. Ze kunnen ook de bouillon uit de pot opscheppen en opdrinken.

De hoge temperatuur in de hete pot staat symbool voor de warmte of het tedere gevoel dat de mensen die er omheen zitten voor elkaar hebben, terwijl de ronde vorm van het apparaat een hint is naar het ontbreken of volledig ontbreken van onregelmatigheden in de relatie tussen man en man. Ongetwijfeld is deze manier van eten niet alleen een figuurlijke belichaming, maar ook een visuele aanwijzing van de bereidheid om uit dezelfde pot te eten en hetzelfde lot te delen. Dit is de meest gewaardeerde verdienste van het groepsbewustzijn.
De hot pot is niet alleen een kookmethode; het is ook een manier van eten. Het is niet alleen een manier van eten; het is ook een culturele manier. Als eetwijze kan de hot pot gebruikt worden door veel mensen die samen eten, of door één persoon die alleen eet. Maar hoe weinig eenzame eters zijn er niet te vinden in een restaurant! In een hot pot restaurant is het echt moeilijk om een klant tegen te komen die alleen eet. Dat is niet omdat men wil bezuinigen, maar omdat alleen dineren voor een hete pot niet interessant en plezierig is.