De Chinampa is een agrohydrologisch systeem dat al vele generaties wordt toegepast, gebouwd op ondiepe waterrijke meren in de buurt van Mexico-Stad. Het werd ontwikkeld door de Azteken, een pre-Spaanse cultuur die zich aan het meer vestigde in het oude Tenochtitlan, de voormalige hoofdstad van het Mexica-rijk. Bij het ontwerp van Chinampa is rekening gehouden met de plaatselijke milieu- en bodemomstandigheden. Vandaag de dag worden sommige nog steeds gebruikt door plaatselijke boeren en het is een van de weinige pre-Spaanse irrigatiestructuren die bewaard zijn gebleven en functioneren zoals oorspronkelijk bedoeld, met een toenemende waarde vanwege hun duurzaamheid. De Chinampa bestaat uit verschillende lagen vegetatie en modder die organische grond opleveren 50 cm boven het waterpeil voor landbouwkundig gebruik in wetlands. Deze rechthoekige percelen, omgeven door water, zijn 5 tot 10 m breed en 50 tot 100 m lang. Wanneer een groot aantal Chinampas is gebouwd, vormen zij een netwerk van kanalen tussen de Chinampas en bredere kanalen zorgen voor vaarroutes. De Chinampa is aan de randen vastgemaakt door bomen waarvan de wortels de grond vasthouden. Deze landbouwstructuren hebben de bewoners van het watersysteem van de regio veel voordelen gebracht, niet alleen produktief, maar ook economisch, ecologisch, cultureel en sociaal. In december 1984 werd het Chinampa-systeem in de vallei van Mexico door de UNESCO uitgeroepen tot cultureel erfgoed van de mensheid; in 1992 verklaarde de Mexicaanse regering het gebied tot “beschermd natuurgebied”; en in 2004 werden de wetlands die de Chinampa ondersteunen ook tot RAMSAR-gebied verklaard. © 2018 John Wiley & Sons, Ltd.