Een bezienswaardigheid in Mexico Beach die floreerde tijdens de Recessie en de olieramp in de Golf

Het El Governor Motel in Mexico Beach, dat vijf verdiepingen hoog is en 103 kamers heeft met balkons die uitkijken over de Golf, is een bezienswaardigheid met een witte rechthoekige vorm die vanaf bijna elk punt op het halvemaanvormige strand zichtbaar is. Vanaf de bouw in 1989 tot voor kort was het El Governor het enige gebouw in Mexico Beach dat kon bogen op de maximaal toegestane hoogte van de stad. Voeg daarbij de ligging aan het strand, het aangrenzende bijgebouw met 21 kamers, de pioniersstatus in de gemeenschap en het feit dat het gebouw al sinds 1976 in handen is van dezelfde familie, en de El Governor krijgt een unieke onderscheiding in de kleine Bay County-gemeenschap.

Aan het roer van de El Governor staan Kathy Sloan en Wylie Petty. Sloan, de dochter van de oorspronkelijke eigenaars Dorothy en Don Baxter, is president van Baxter’s Realty Inc., die eigenaar is van het motel en het zuster RV park aan de overkant van U.S. Highway 98. Zij en haar man David zijn ook eigenaar en exploitant van het in Marianna gevestigde Baxter’s Asphalt and Concrete Company, dat wijlen haar vader in de jaren zestig begon.

Wanneer het aankomt op het beheer van El Governor, neemt Sloan, in tegenstelling tot haar vader, een meer hands-off benadering, tot op zekere hoogte.

“Telkens wanneer er echt geld wordt uitgegeven, ben ik erbij betrokken,” zegt Sloan, wiens primaire focus het asfaltbedrijf is.

Petty, al 18 van de 21 jaar dat hij voor de familie Baxter werkt manager van het motel, regelt de dagelijkse gang van zaken en is het publieke gezicht en de goodwill-ambassadeur van El Governor in de gemeenschap.

“Mijn taak is alles wat nodig is om de zaak soepel te laten verlopen,” zegt Petty, die begon in het onderhoud. “Als het moet, maak ik kamers schoon, vouw ik de was op of werk ik in de cadeauwinkel.”

In 2015 had de El Governor een van zijn beste jaren.

“We deden meer dan een kwart miljoen dollar aan inkomsten die we niet hadden voorzien”, zegt Sloan. “Wat geweldig is, omdat het ons meer geld geeft om terug te stoppen in het motel en het in vorm te houden voor mensen om van te genieten.”

Het enige betere jaar, zegt Petty, was 2007, vlak voor de Grote Recessie. Contra-intuïtief was 2010 ook een goed jaar, ondanks de BP/Deepwater Horizon olieramp in de Golf.

“Het klinkt raar om te zeggen, maar de olieramp heeft ons eigenlijk geholpen,” zegt Petty. “We hadden geen olie op onze stranden, en mensen die toch op vakantie wilden, kwamen naar de stranden die het verst uit de oliezone lagen, wat toevallig Mexico Beach was. Sommige van die mensen hadden zich nog nooit zo ver gewaagd, maar komen nu regelmatig terug.”

De El Governor lijkt immuun voor economische tegenspoed.

“In de tijd dat de benzineprijzen krankzinnig waren, zagen we eigenlijk een toename van het bedrijfsleven, omdat mensen die het zich misschien niet konden veroorloven om naar de andere kant van het land te gaan, het zich konden veroorloven om hier te komen,” zegt Sloan. “Dus de economie heeft ons tot nu toe nooit echt pijn gedaan.”

Hoewel de El Governor gasten uit het hele land trekt, waaronder veel snowbirds, is zijn steunpilaar jonge gezinnen met kinderen en gepensioneerden, de meesten woonachtig binnen een dag rijden van de stad. Grotendeels afhankelijk van terugkerende klanten, evenals mail-outs en mond-tot-mondreclame, streeft het personeel van de El Governor ernaar om een huiselijke sfeer voor zijn klanten te creëren.

“Als je drie of vier keer bij ons verblijft, word je familie,” zegt Petty, die gasten meestal begroet met een hartelijk ‘Welkom thuis’. “We kennen misschien niet ieders naam, maar we kennen je gezicht. En we kennen je geest over het algemeen. We weten of je een aardig persoon bent of niet.”

Hun grootste uitdaging, zeggen de twee, is het vinden van gekwalificeerde hulp, vooral huishoudsters, die de meerderheid vormen van de 30 tot 35 werknemers van El Governor. Hoewel deze sector vanwege het seizoensgebonden karakter van het werk een hoog personeelsverloop kent, gaat El Governor tegen de trend in.

“We betalen 40 uur per week, zelfs buiten het seizoen, zodat we in de zomer goede, betrouwbare werknemers hebben als we ze nodig hebben”, zegt Petty.

Het resultaat is stabiliteit.

“Minstens 75 procent van ons personeel is al minimaal vijf jaar bij ons,” zegt Sloan. “En de meesten zijn al veel langer bij ons. Dat is goed voor hen, goed voor ons en goed voor onze gasten, die graag dezelfde mensen zien.”

Whatever the reason – whether an improving economy or Mexico Beach’s growing reputation as a destination point – bookings are up.

“More and more people are coming and telling others about it,” zegt Sloan. “Het heeft het punt bereikt dat het soms moeilijk is om een kamer te krijgen, vooral tijdens de prime time.”

Don Baxter zou tevreden zijn. Toen hij het oorspronkelijke Governor Motel uit de jaren vijftig kocht, nu het bijgebouw, en besloot er een hoogbouw te bouwen, was het idee radicaal genoeg om op heel wat weerstand te stuiten. Beschreven als een man met visie en een onvermoeibare geest, vocht Baxter jaren om het project goedgekeurd te krijgen, en moest vervolgens zwaar lenen om het gebouw te laten bouwen.

“Hij was het soort persoon dat, als hij ergens in geloofde, niet terugdeinsde,” zegt Sloan.

Zijn enige mislukking – zijn onvermogen om de voorvaderen van de stad te overtuigen af te zien van de beperking van vijf verdiepingen – ziet Sloan nu als positief, gezien het feit dat het hielp Mexico Beach’s open uitzicht op de oceaan en de kleine gemeenschapssmaak te behouden.

Baxter had echter wel de vooruitziende blik om een zeewering aan te leggen om stormvloeden tegen te gaan.

“Hij wist dat de voorvaderen van de stad het op een gegeven moment niet meer zouden toestaan,” zegt Sloan. “Dus bouwde hij een zeewering dwars over beide eigendommen.”

De zeewering stelde hem in staat om direct aan het strand te bouwen – iets wat later door eisen aan de ruggengraat onmogelijk werd gemaakt.

Ondanks de zeewering veroorzaakte de orkaan Opal in 1995 voor meer dan $1 miljoen schade aan het motel en het motel, en Baxter, die begin 1997 overleed, besteedde het laatste jaar van zijn leven aan het restaureren van de faciliteit.

“Ik dank de Heer dat hij in staat was het te doen, want ik weet niet of David en ik het op dat moment hadden gekund sinds dit bedrijf en de steenmijn op onze schoot werden geworpen,” zegt Sloan.

Dankbaar zijn ook de talloze bezoekers die anders misschien niet van een verblijf in Mexico Beach hadden kunnen genieten zonder Baxter’s visie en vastberadenheid.