De bedoeling van dit artikel is om te documenteren wat Boston’s beroemdste bijnaam, Bean Town, populair heeft gemaakt. Er zijn verschillende andere plaatsen die bekend staan als Bean Town, maar in de populaire cultuur heeft Boston de titel als Bean Capital of the United States veroverd.
Bonen en bruin brood waren een hoofdbestanddeel in het koloniale New England. In de kolonie Plymouth bakten de plaatselijke Indianen in 1622 maïsbrood in aarden potten, en noemden het mazium. Toen de Pelgrims in Nederland verbleven voordat ze naar Amerika emigreerden, raakten ze gewend aan het eten van donker brood gemaakt van grove granen zoals rogge. De kolonisten van Plymouth plantten gerst en mengden het meel daarvan met maïsmeel om bruin brood uit te vinden. De inheemse Amerikanen bakten ook al bonen voordat de Pelgrims arriveerden, en gebruikten ahornsiroop als zoetstof in plaats van melasse. Hoogstwaarschijnlijk waren gebakken bonen en de originele bonenpan dus indiaanse uitvindingen die door de Engelse kolonisten werden overgenomen.
De vroege Pelgrims en Puriteinen van Massachusetts hielden zich ook strikt aan de sabbat, en werkten niet en kookten zelfs geen warme maaltijden op zondag. Om deze religieuze regel te omzeilen, bakten ze op zaterdag bonen in een bonenpan, en lieten die ’s nachts in de hete steenovens staan. Op zondag waren de gebakken bonen dan nog warm wanneer ze werden opgediend. Vanwege de sabbat werden gebakken bonen en bruin brood uiteindelijk een traditionele zondagse maaltijd, die tot begin 1900 standhield.
Melasse is een bijproduct van de verwerking van rietsuiker, en wordt gebruikt als ingrediënt bij de distillatie van rum. Boston werd een fabrikant en exporteur van rum in de late jaren 1700. Boston Baked Beans, oftewel gebakken bonen met melasse en zout varkensvlees, zijn waarschijnlijk in die tijd tot dit nieuwe recept geëvolueerd.
Berelateerd hieraan was dat Boston toen deel uitmaakte van de Driehoekshandel, een internationaal handelssysteem waarbij slaven, rum, vis, grondstoffen en andere eindproducten betrokken waren. Slaven en melasse (of suiker) werden vanuit West-Indië in Boston ingevoerd, waarbij de melasse werd gebruikt voor de productie van rum. De melasse werd gebruikt voor de productie van rum. De grondstoffen en rum uit Boston werden naar Europa geëxporteerd, en de eindproducten werden weer ingevoerd. Europa handelde in goederen met de slavenkust van Afrika. Gevangen slaven werden vervolgens naar de Britse suikerkoloniën in West-Indië gestuurd, waardoor een omgekeerde driehoek ontstond op een kaart van de Atlantische Oceaan. Boston vergaarde grote rijkdom door de driehoekshandel.
In de moderne tijd werd Boston nationaal bekend als Bean Town als gevolg van een publiciteitsstunt. Van 28 juli tot 3 augustus 1907 vond een groot evenement plaats dat de Old Home Week werd genoemd. Ongeveer een miljoen stickers (een nieuwe uitvinding in die tijd), met een afbeelding van twee handen geklemd boven een bonenpot, werden verspreid om het evenement te promoten. Een artikel in de Boston Globe van 25 april 1907 beschrijft de sticker:
“De sticker heeft de vorm van een onregelmatige zegel met een doorsnede van ongeveer 1,75 cm, de letters en het ontwerp zijn in reliëf gedrukt in wit en de achtergrond is schitterend rood.
In het midden van de zegel staat een typisch Boston bonenpotje omringd door twee geklemde handen, de twee betekenen het feit dat Boston niet alleen bereid zal zijn om de ‘blijde hand’ uit te reiken aan de thuiskomers tijdens de reünieweek, maar dat er iets meer substantieels zal zijn in de vorm van vermaak dan alleen maar een begroeting.”
Historische genootschappen waren eigenlijk erg ontstemd dat een bonenpot als symbool voor Boston werd gebruikt in plaats van lokale patriottische symbolen, omdat bonenpotten in wezen gewoon een fornuiswerktuig of gereedschap waren dat door gewone mensen werd gebruikt. Bonen waren goedkoop en een middel van bestaan voor de vele arme immigranten in Boston.
ostkaarten leveren meer ondersteunend bewijs voor het feit dat de stickers de belangrijkste bron van de bijnaam Bean Town zijn. Die zomer werden veel ansichtkaarten gepubliceerd met slogans als Je kent geen bonen totdat je naar Boston komt; Bigger, Better, Busier, Boston ; en Souvenir of Boston and Vicinity, Won’t You Have Some? . En, belangrijk, sommige ansichtkaarten van Boston werden oorspronkelijk gedrukt met een typisch toeristengezicht, en later opnieuw door de pers gehaald met het logo van de Old Home Week er in knallend rood op gedrukt.
Zeven jaar eerder, op 11-16 augustus 1890, vond in Boston het Vierentwintigste Nationale Encampement van het Groot Leger van de Republiek plaats, een reünie van veteranen uit de Burgeroorlog. De Beverly Pottery Company in Beverly, Massachusetts leverde duizenden kleine sierbonenpotten als souvenirs voor de troepen, en mede daardoor werd de bonenpot een symbool voor de stad Boston. Rond 1896 werd een bonenpot geplaatst boven op een klok in de galerij van de oude gemeenteraadszaal in het oude stadhuis, waarmee werd bevestigd dat de bonenpotten van Beverly enige invloed hadden op het verstevigen van het symbool voor de stad Boston. Beverly zelf kreeg ooit de bijnaam “Bean Town” en volgens de legende zou er in het begin van de jaren 1700 een schoener vol bonen aan land zijn gegaan, die de hele stad van bonen voorzag. Deze veronderstelde gebeurtenis gaf de inwoners ook de bijnaam Beverly Beaners.