door: E.B. Johnson

Hoewel ons Instagram-profiel misschien gestapeld is als een hoogtepuntreel, leven en opereren velen van ons in compleet ellendige toestanden.

Het leven zit vol ups en downs en – hoewel we beweren gelukkig te willen zijn – merken we vaak dat we de dingen en de levensstijlen najagen die ons naar beneden halen. We nodigen ellende in ons leven uit en lijden dan in verwarde stilte terwijl alles om ons heen in elkaar stort. Dit gebeurt altijd met jou. Dit overkomt alleen jou. Het leven haat je. Het werk haat je. Alles haat je.

Waarom gebeurt dit? Waarom laten we onszelf zo vastlopen en waarom lijken we er vervolgens zo hard aan te werken om onszelf ongelukkig te houden?

Het antwoord zal je misschien verbazen.

We denken als soort graag dat ellende het gevolg is van externe gevolgen, maar veel van de ellende in ons leven komt van…je raadt het al…onszelf.

Want ellende krijgt onze aandacht.

We klampen ons vast aan ellende omdat het comfortabel is en het een snelle oplossing is. Als het slecht gaat (of zelfs als het niet slecht gaat) is het een comfortabel gevoel om je in ellende te wentelen.

Wellende zorgt ervoor dat mensen medelijden met ons hebben, en die aandacht kan waanzinnig goed voelen als je het moeilijk hebt of je gewoon verveelt. We krijgen een gevoel van macht als we zien dat onze emotionele toestand andere mensen beïnvloedt, en deze macht kan op een aantal manieren verslavend worden.

Het verdooft ons voor een ongemakkelijke realiteit.

Miserie heeft ook een manier om ons te verdoven voor de realiteit van onze dag-tot-dag. Als we ons ellendig voelen, hebben we geen hoop en als dat gebeurt, kunnen we niet teleurgesteld of gedesillusioneerd zijn. Dingen doen niet zo’n pijn als we al verwachten dat ze klote zijn.

Dit lijkt misschien een slimme manier om dingen te benaderen, maar dat is het niet. Het is giftig en leidt op de lange duur tot nog meer problemen voor je.

Miserie geeft ons het gevoel dat we belangrijk zijn.

Miserabel zijn en blijven is lui, en het vervormt je wereldbeeld. Hoewel je je misschien wijs of wereldwijs voelt door je lijden, ben je eigenlijk jezelf aan het saboteren; je projecteert jezelf als een bezwaard, tragisch en oppervlakkig persoon in een wereld die daar al meer dan genoeg van heeft.

Lijden vergt een beetje inspanning en veel vaardigheid. Hoewel niet elke ellendig persoon is hetzelfde, ze allemaal bezig met een aangescherpte set van vaardigheden die gaan een lange weg in het houden van hen vast te zitten, verdrietig en ongelukkig.

Dit zijn de 14 gewoonte vormen van zelfsabotage dat elke ellendig persoon houdt ervan om mee te doen.Als je je down-in-the dumps, is de kans groot dat je bezig bent met een van deze gewoonten (of twee). Noteer ze en leer ze goed; gebruik ze dan om het geheim van je eigen geluk te ontsluiten.

Je hoeft je niet eeuwig ellendig te voelen, maar niemand kan je beter laten voelen dan jijzelf.

Een kritisch oog en een nog kritischer tong.

Als je ooit een paar minuten hebt doorgebracht met een echt ellendig persoon, dan weet je hoe kritisch ze kunnen zijn.

Ongelukkige mensen hebben een eindeloze lijst van de dingen die ze niet leuk vinden en (meestal) kan het ze niet schelen of je het wel of niet wilt horen. Ze spuwen negativiteit uit waar ze ook gaan en er is niets en niemand die hen lijkt te kunnen behagen.

Ze haten de films waar iedereen van houdt. Ze haten de manier waarop hun collega’s alles doen. Ze zijn niet gelukkig te maken en een paar minuten alleen met hen doorbrengen voelt als ondergedompeld worden in een tank met giftig afval.

Zeer kritisch zijn is een afleidingsmanoeuvre en een mechanisme om er mee om te gaan – en dan nog een povere ook.

Wanneer iemand erg kritisch is, is dat vaak een teken dat het niet goed gaat in zijn eigen leven. Het projecteren van onze negatieve ervaringen op de mensen en dingen om ons heen heeft een leuke manier om ons beter te voelen (op de meest oppervlakkige manieren), maar het heeft ook een geheimzinnige manier om ons te isoleren en ons nog ongelukkiger te maken.

Als het niet goed gaat op het werk, voelt het misschien leuk om die bruinneus in het hokje naast je te bekritiseren, maar het zal je werkomgeving er niet gemakkelijker op maken om in te functioneren. Je vriendin de les lezen over haar liefdesleven is misschien verleidelijk als je zelf niets aan de hand hebt, maar het maakt je vriendschap niet sterker.

Kritisch zijn over alles – en negatief over de rest – is een inefficiënte manier om te opereren in een wereld waarin relaties kritisch zijn.

Kijk eens naar jezelf en de manier waarop je momenteel omgaat met de wereld om je heen. Ben je kritischer dan je begripvol bent? Het kan een teken zijn dat het tijd is om wat veranderingen aan te brengen.

Obsessie met economisch verlies.

Het is geen geheim dat we in economisch zware tijden leven. In het hele land (en in de hele wereld) zijn mensen bang om hun baan en hun spaargeld te verliezen – en dat is terecht. Het zijn enge tijden voor iedereen en de dingen zijn onzekerder dan ooit.

Er is echter een dunne lijn tussen bezorgdheid en obsessie.

Miserabele mensen zijn vaak geobsedeerd door financieel verlies, of dat nu vermeend of feitelijk is. Ze concentreren zich op deze angst, maken het een prioriteit in hun leven en zeuren voortdurend over hoe blut ze zijn – zelfs als ze niet zo blut zijn.

Obsesseren over hoe moeilijk het financieel met je gaat, is net als elk ander facet van ellende. Je krijgt er aandacht mee, maar het zal je ook op een aantal ernstig kritieke manieren verlammen.

Wanneer je bezeten bent door de angst om failliet te gaan, blijf je hangen in een baan die je haat. Die bezetenheid gaat dan over in obsessie als je je alleen nog maar op geld gaat richten en je hebzucht en egocentrisme toenemen.

Je geklaag en je wee-is-mij zullen je ook alleen maar vervreemden van de mensen die er het meest toe doen. Je vrienden en familie worden er ziek van om te horen hoe moeilijk dingen zijn (vooral als ze dat niet zijn) en als dat gebeurt, is de kans veel groter dat je angstig en depressief wordt.

Als dit klinkt zoals jij, denk er dan eens over na om over te stappen op een andere mindset. Het is niet gemakkelijk – en het vergt een serieuze inzet – maar het is mogelijk met een beetje inspanning.

In plaats van te obsederen over wat er mis kan gaan, obsedeer je over wat je goed kunt doen. In plaats van te wachten tot de hemel naar beneden komt vallen, stap je over op een oplossingsgerichte manier van denken en zoek je uit wat je kunt doen om je financiën onder controle te krijgen om de financiële toekomst te creëren die je wilt.

Practice intentionele verveling.

Heb je een van die vrienden die gewoon nooit ergens blij mee lijkt te zijn? Hoe vaak heb je die persoon niet horen klagen over hoe “verveeld ze zijn” of hoe “het leven gewoon niet spannend is”?

Miserabele mensen zitten vaak vast in een sleur en die stilstand kan hen achterlaten met vermeende gevoelens van verveling of verlies van opwinding. Geïrriteerd door dit gevoel dat er niet genoeg gebeurt in hun leven, maken ze vaak verkeerde keuzes die een serieuze impact kunnen hebben op niet alleen hun leven, maar ook dat van hun familie en vrienden.

Wanneer je je verveeld of onvervuld voelt, kom je in de verleiding om op zoek te gaan naar opwinding. Mensen die het gevoel hebben vast te zitten, raken vaak verwikkeld in affaires, geven veel te veel uit, of erger nog, vervreemden zich van de mensen en de dingen die er toe doen, bij elke bocht die ze nemen.

Verveling lokt verveling uit. Als je een aura van “niets is interessant” uitstraalt, zullen je vrienden je gaan mijden en zal je sociale agenda opdrogen.

Negatief identificeren.

Het leven is ruw en er zijn een aantal reële en concrete aspecten ervan die ons ongelukkig kunnen maken. Je kunt bijvoorbeeld lijden aan een klinische depressie. Dat is een echte reden om je ongelukkig te voelen die ver buiten alles ligt waar je controle over hebt.

Hoewel, die depressie niet je identiteit hoeft te worden.

Miserabele mensen nemen negatieve facetten van hun leven of hun ervaringen en maken daar hun hele identiteit van. Als ze aan sociale angst lijden, worden ze de Angstige Persoon. Als ze een echte fobie hebben, worden ze de fobiepersoon.

Het is veel gemakkelijker om de slechte delen van ons leven centraal te stellen, in plaats van de goede. Als het fout gaat, merken we elk detail op, als het goed gaat…nou, dan lijken we die dingen veel gemakkelijker te kunnen vergeten.

We stoppen onszelf in een hokje als we erop staan onszelf te identificeren met onze zwakheden.

Als we erop staan al onze energie te richten op wat fout is, in plaats van op wat goed is, gaan we niet meer naar nieuwe plaatsen; ervaren we geen nieuwe dingen meer. We sluiten ons af voor alle groei en schoonheid en mogelijkheden van de wereld en waarvoor? Isolement en meer ongelukkigheid?

Niet echt de moeite waard, als je het mij vraagt.

In plaats van ons te richten op het slechte (hoeveel tijd en ruimte dat slechte ook in beslag neemt) moeten we leren ons te richten op de goede dingen die ons krachtig maken. In plaats van de Depressieve Persoon te zijn, wees de Persoon die Viool speelt. In plaats van de angstige persoon te zijn, wees de hardlopende persoon of de schilderende persoon.

We zijn zoveel meer dan onze ziektes, zoveel meer dan onze zwakheden. Het probleem is om onze schouders op te halen en die kracht op te eisen. Ellende is een zwaar juk om af te werpen.

Altijd het slechtste verwachten van bedoelingen.

Heb je ooit een Debbie Downer horen praten over hoe geweldig de bedoelingen van hun partner, echtgenoot of vrienden wel niet waren? Waarschijnlijk niet.

Miserabele mensen verwachten altijd het slechtste van mensen en ze doen hun best om ervoor te zorgen dat de mensen om hen heen hetzelfde voelen.

Miserie brengt ellende voort en ellendige mensen doen niets liever dan ervan uitgaan dat iedereen om hen heen net zo ellendig is. Het maakt niet uit hoe de mensen om hen heen zich gedragen of wat hun beweegredenen zijn, zij zullen altijd het slechtste verwachten van de mensen om hen heen. Als ze dat niet krijgen, zijn ze vaak nog geïrriteerder dan wanneer ze de verwachte teleurstelling wel hadden gekregen!

Als iemand te laat is om met je te gaan eten, denk dan niet aan al die andere keren dat hij te laat was. Bedenk in plaats daarvan dat er misschien veel aan de hand is in hun leven, en dat iets onaangenaams hen misschien echt heeft opgehouden.

Als je verwachtingen van de mensen om je heen altijd naar het slechte neigen, probeer dan in plaats daarvan een beetje begrip te tonen.

Wanneer je het slechtste verwacht, zul je het slechtste krijgen en zul je ook alleen eindigen. Je kunt geen connecties maken met mensen die je niet vertrouwt, en je kunt geen mensen vertrouwen van wie je voortdurend het ergste verwacht. Heb een beetje vertrouwen en probeer mensen het voordeel van de twijfel te geven. De resultaten zouden je kunnen verrassen.

Relaties lijken te komen en gaan voor ongelukkige mensen en het kiezen van onnodige ruzies is vaak de reden hiervoor.

Wanneer we ongelukkig zijn voelen we ons vaak de controle kwijt en conflicten zijn een van de manieren waarop we proberen weer controle over ons leven te krijgen. Onze partners confronteren met onjuiste beschuldigingen of drama maken waar er geen is, is voor ons een manier om ons machtig te voelen en het is een manier om de emoties van de mensen om ons heen te manipuleren.

In plaats van golven te veroorzaken waar er geen zijn, is het beter om de echte redenen aan te pakken waarom we behoefte hebben aan een conflict of confrontatie. Hebben we het gevoel dat we geen controle meer hebben over een bepaald aspect van ons professionele leven? Is er een behoefte die niet wordt vervuld?

De tijd nemen om na te denken over onze emoties en de reden waarom we behoefte hebben aan een conflict kan vaak verrassende resultaten opleveren. Misschien ben je niet zo boos als je denkt. Misschien ben je niet boos om de redenen die je denkt te zijn.

Het gaat allemaal om het persoonlijke gewin.

Lang ongelukkig zijn heeft de neiging om ons natuurlijke inlevingsvermogen uit te hollen. Als we ongelukkig zijn, zullen we veel minder snel doneren als het goede doel aanklopt; evenzo zullen we niet snel de helpende hand uitsteken naar de mensen in onze persoonlijke of professionele kringen.

Misère maakt egoïstisch en ongelukkige mensen zijn maar op één ding gericht: hun eigen persoonlijke gewin.

Het is begrijpelijk.

Ongelukkig zijn kan voelen als verdrinken. Je worstelt en worstelt, en als je je realiseert dat niemand je komt redden, begin je het gerechtvaardigd te vinden om hen te laten stranden als zij ook hulp nodig hebben.

Mislukking holt onze natuurlijke empathie uit en isoleert ons van de aspecten van ons mens-zijn die ons bijzonder maken. We beginnen alleen onszelf en onze behoeften te zien en dat kan ervoor zorgen dat we de mensen en relaties die de meest lonende delen van ons leven vormen, beginnen te devalueren.

Het is belangrijk om te onthouden dat we allemaal mensen zijn en dat we allemaal worstelen met een of ander probleem. Oefen compassie en reframe je gedachten van “ik” naar “wij” en je zult merken dat je je meer voldaan voelt en vrede hebt met hoe de dingen zijn.

Een ondankbare gemoedstoestand.

Onderzoek toont aan dat dankbaarheid ons gelukkiger maakt, maar ellendige mensen kan het niet schelen. Ze zijn ondankbaar voor alles in hun leven, hoe goed ze het eigenlijk ook hebben.

Dankbaar zijn bevordert geluk en weerbaarheid tegen stress, maar het vergt meer werk dan alleen maar overal het slechte van inzien. Soms moet je graven om de positieve kant van een situatie te vinden. Miserabele mensen zijn niet in staat om dit graven te doen, en hebben geen interesse om de moeite te nemen om hun leven een beetje gelukkiger te maken.

In plaats van een staat van ondankbaarheid te beoefenen, probeer een staat van dankbaarheid.

Neem elke dag de tijd om een lijst te maken van de dingen waar je dankbaar voor bent. Als je niets kunt bedenken, is het tijd om je manier van leven en denken radicaal te veranderen.

Speel de schuld.

Er is geen afleidingsmanoeuvre waar een ellendig persoon meer van houdt dan het spelen van de schuldvraag. Een ongelukkig persoon zal iedereen de schuld geven van zijn ellende: zijn ouders, zijn vrienden, zijn echtgenoot, zijn kinderen, zijn baas. Er is niemand die een ongelukkig persoon niet de schuld geeft als dat hem helpt zich beter te voelen over zijn ellendige gemoedstoestand.

Anderen de schuld geven van onze tekortkomingen en mislukkingen is zoveel gemakkelijker dan opstaan en verantwoordelijkheid nemen voor de puinhoop in ons leven.

We hebben onszelf (als soort) eeuwenlang voorgehouden dat we superieur zijn aan alles in de kosmos. Vanaf het moment dat we voor het eerst op aarde ademhalen, wordt ons voorgehouden dat we speciale, onfeilbare meesters van ons universum zijn; niet in staat om een fout te maken, niet in staat om gebreken te hebben – tenzij, natuurlijk, die gebreken in iemand anders zitten.

De maatschappij vertelt ons dit. Onze religies vertellen ons dit. Alles in de menselijke wereld versterkt dit idee dat we een soort goddelijk wezen zijn, volledig boven alle blaam of misstap verheven.

Het probleem hiermee is natuurlijk dat het gewoon niet waar is. We maken allemaal fouten. We verpesten het allemaal.

Miserabele mensen zullen tot het laatst toe de schuld in de schoenen schuiven, zelfs als ze met de rug tegen de muur staan en het duidelijk is dat niemand anders dan zijzelf schuld hebben aan de ellende. Door anderen de schuld te geven, krijgen zij de eer voor de slechte dingen en mogen wij de eer houden voor de goede dingen. Het geeft ons een beter gevoel over wat er aan de hand is en het geeft ons het gevoel dat we nog steeds de touwtjes in handen hebben, ook al is dat niet zo.

In plaats van de schuld te geven aan een leraar uit de tweede klas die ooit kritiek had op je schrijfvaardigheid, probeer eens op te staan en verantwoording af te leggen voor de beslissingen die tot je ongeluk hebben geleid.

Alleen als je verantwoordelijkheid gaat nemen voor je daden, kun je de oorzaken achterhalen die tot de gevolgen hebben geleid. Je kunt niet leren als je geen verantwoording hoeft af te leggen.

Controle over vrienden, familie en geliefden.

Is het een verrassing dat we ons het ellendigst voelen als ons leven uit de hand loopt? Het gevoel dat je niets te zeggen hebt over wat er in je leven gebeurt, is niet leuk en kan ons aanzetten tot irrationeel gedrag.

Hoofd daarvan is het verlangen om controle uit te oefenen over onze dierbaren.

Het controleren van anderen geeft ons het gevoel dat we onszelf onder controle hebben, maar het isoleert ons alleen maar en maakt ons kwetsbaarder voor depressie, angst en een hele reeks andere negatieve gedragingen.

Miserabele mensen raken vaak romantisch betrokken bij partners die grote gebreken hebben. Deze gebreken creëren een gevoel van drama in stagnatie, maar helpen de ellendige persoon ook het gevoel te hebben dat ze een project hebben dat ze kunnen controleren en “repareren”, waardoor ze worden afgeleid van hun eigen oneindige ellende.

Het probleem is dat je nooit, nooit een ander levend menselijk wezen echt kunt controleren. Je kunt de hele dag proberen ze te repareren en ze te veranderen in het beeld van liefde dat je wilt dat ze zijn, maar uiteindelijk zul je ze alleen maar wegduwen.

Houd in gedachten: als je je interne omgeving niet kunt controleren, kun je zeker de externe omgeving van een ander niet controleren. Laat die behoefte aan controle los. Het is een illusie.

Glorifying any time but the present.

Zoveel ellendige mensen zijn ellendig omdat ze zich obsessief richten op de glorie van tijden die ofwel allang voorbij zijn ofwel nog moeten komen.

Je zult ongelukkige mensen vaak liefdevol horen praten over het verleden. Soms is dat het enige positieve dat je ze ooit hoort zeggen. Ze vertellen dan hoe goed het vroeger was en hoeveel gelukkiger iedereen was. Misschien hoor je ze zelfs zeggen hoeveel waardevoller het leven was toen ze kind waren, of hoor je ze jammeren over hoe alles na een bepaalde leeftijd bergafwaarts gaat.

Het verleden romantiseren geeft ons een slecht gevoel over de toekomst, maar je ziet ellendige mensen het met gemak doen. Voortdurend.

Wij, als mensen, hebben de neiging aan te nemen dat andere tijdperken beter waren dan de onze. In plaats van ons te realiseren dat het leven een gemengde zak is, richten we ons op een zelfontworpen “hoogtepuntreel” die ons ontevreden doet voelen met de moeilijke plek waar we ons nu bevinden.

Niet alleen is deze manier van denken giftig, het is ook zinloos. Je kunt niet teruggaan in de tijd, noch kun je de toekomst zien. De enige tijd is nu en verder kijken dan dat zal je geest vullen met niets dan ellendige wat-als’s en zou-hebben’s.

Rumineren als een manier van leven.

Alle echt ongelukkige mensen maken zich schuldig aan het maken van een tijdverdrijf van overpeinzen.

Mensen die gehuld zijn in stormwolken hebben het moeilijk om hun pessimistische kijk op het leven te doorbreken en besteden veel meer tijd dan nodig is aan het analyseren van elk aspect van de wereld om hen heen.

Waardige mensen missen veel van het positieve in hun leven omdat ze het te druk hebben met zich te richten op alles wat er mis is in de wereld, zelfs als dat niets met hen te maken heeft. Ze analyseren hun gedrag, het gedrag van anderen, de sterren aan de hemel en de manier waarop de planeten bewegen. Ze richten zich meestal op zichzelf, maar ook op anderen. Voor de ellendige persoon is alles een last om over na te denken en hoe langer dit doorgaat, hoe afschuwelijker ze worden.

In plaats van te piekeren over negatieve gedachten en negatieve gevoelens, is het goed om deze gedachten te beperken en ze om te leiden naar positievere ruimten en plaatsen.

Wanneer de dingen verkeerd gaan, laat dan de slechte gevoelens binnen, maar geef ze een beperkte hoeveelheid tijd om je hersenen bezig te houden. Als de tijd om is, ban die gedachten dan uit door jezelf af te leiden met positieve dingen zoals lichaamsbeweging, kunst of zelfs liefdadigheidswerk.

Broeden op het slechte maakt je geen diepe denker, ondanks wat je trieste brein je wil doen geloven.

Existeren in een constante staat van angst.

Optimisme kan moeilijk zijn als je te maken hebt met gevoelens van angst, maar het is de sleutel tot het genereren van positieve uitkomsten in ons leven. Als we ons richten op het slechte, laten we onszelf slecht voelen en deze gedachten leiden dan tot verdere degeneratieve emoties die je fysieke en mentale welzijn zullen verwoesten.

Miserabele mensen houden ervan zich te richten op alle dingen die mis kunnen gaan en ze houden ervan zich te wentelen in de angst die deze gevoelens manifesteren.

Opzichtelijk angstig zijn kan je het gevoel geven dat je belangrijk of druk bent. Het kan je aandacht trekken en je helpen de gevoelens of indrukken van de mensen om je heen te manipuleren. Het probleem hiermee is echter dat het niet echt is en het is zeker geen efficiënte manier van werken.

Wanneer we ons concentreren op onze angsten, versterken we onze angsten. Versterking van deze negatieve emoties kan ons dwingen het slechtste over onszelf te geloven.

Deze gedachten overtuigen ons van alles, van het feit dat onze huwelijken zullen mislukken, tot het ongehoorde geloof dat onze kinderen nooit van ons zullen houden. In plaats van optimistisch vooruit te kijken, beginnen we te denken dat onze zakelijke pogingen vruchteloos zullen zijn.

Dergelijke negatieve gedachten keren ons tegen onszelf en de mensen van wie we afhankelijk zijn. Het versterkt de negativiteit in ons leven en manifesteert zich op alarmerende manieren, waardoor we vastzitten in een voortdurende cyclus van angst.

Het leven als plezierloos zien.

Iedereen die de pijn van een depressie heeft gekend (of iedereen die te maken heeft gehad met een gevoel van hopeloosheid) weet maar al te goed hoe snel het plezier kan verdwijnen uit de dingen waar je van houdt.

Een rotgevoel kan het leven als plezierloos doen overkomen. Als we hopeloos zijn, is het moeilijk om de kleur van het grijs te zien, maar het is noodzakelijk om de weg terug naar geluk te vinden.

Miserabele mensen weigeren de vreugde te zien in de kleine geneugten van het leven, en dit is waar ze de ware schoonheid missen die hen zou kunnen bevrijden. In plaats van te genieten van lekker eten, tijd met vrienden of een goed glas wijn, richten ze zich op de dingen die ze niet in de hand hebben en de dingen die hen een negatief gevoel geven.

Wanneer we vergeten de positieve kant van dingen te zien, missen we het grotere plaatje in het tapijt van het leven. Hoewel er altijd iets moeilijks in het verschiet ligt, is er ook altijd iets om dankbaar voor te zijn. Er is altijd een reden om gelukkig te zijn.

Het allemaal op een rijtje zetten…

Als je in een sleur blijft steken, kan alles er somber uitzien. Het vergt een eerlijke beoordeling van wie we zijn en waar we staan om ervoor te zorgen dat we de dingen niet erger maken.

Toegeven aan onze ellende is toestaan dat onze zwakheden ons definiëren. Als we overdreven kritisch en negatief zijn en weigeren het goede in mensen en situaties te zien, duwen we de dingen weg die ertoe doen en isoleren we onszelf. Het is een neerwaartse spiraal van negativiteit. Onze negatieve gevoelens versterken onze negatieve overtuigingen, die ons negatieve gedrag weer versterken. Terwijl we door deze cyclus tuimelen, voelen we ons uiteindelijk hopelozer en onvervuld naarmate de tijd verstrijkt.

Neem een stap terug. Analyseer je leven en de beslissingen die je hebt genomen en die je hierheen hebben geleid. Welke rol heb jij gespeeld in waar je nu bent? Welke rol kunt u in de toekomst spelen?

Focus u op de dingen die u kunt beheersen en die u dichter bij de toekomst brengen die u voor ogen hebt. Verlies jezelf niet langer in de details van dingen die er niet toe doen en concentreer je op het hier en nu.

Je kunt in een sleur blijven hangen of op weg gaan naar een betere morgen. De keuze is aan jou, maar je kunt hem maar beter snel maken. Het leven wacht niet.