Inleiding: Het is bekend dat dichte verklevingen in de onderbuik urinefrequentie kunnen veroorzaken doordat ze de uitzetting van de blaas beperken. Echter, omdat preoperatieve diagnose van verklevingen moeilijk is en er meerdere andere oorzaken van urinefrequentie zijn, kunnen dergelijke patiënten ongediagnosticeerd blijven. Met de verbeterde resolutie van echografie kunnen steeds kleinere pathologische structuren worden gevisualiseerd, vooral als ze in de differentiële diagnose worden meegenomen.

Presentatie van de casus: Om de mogelijkheid te bevestigen dat klinisch significante verklevingen in de onderbuik door echografie zichtbaar kunnen worden gemaakt, doen wij verslag van een patiënte die invaliderende urinefrequentie en bekkenpijn had ontwikkeld na een keizersnede. Gedurende een periode van 5 jaar onderging de patiënte meerdere diagnostische en therapeutische interventies in 2 grote medische centra op meerdere afdelingen zonder succes. Een bekkensonogram toonde een band van verklevingen tussen de uterus en de buikwand. Laparoscopische lysis van uitgebreide bekkenverklevingen werd ondernomen. Postoperatief was de patiënte in staat een actieve levensstijl te hervatten, met een goede verbetering van de urinefrequentie en bekkenpijn.

Conclusie: Echografische diagnose van verklevingen van de baarmoeder aan de buikwand leidde tot succesvolle laparoscopischelyse van verklevingen met aanzienlijke verbetering van de urinewegklachten en bekkenpijn van een patiënte.