Op een heel hoog niveau bestaat het proces van eicel invriezen uit vijf fasen:
- Diagnostiek en planning met uw arts
- Voorbereiding van uw lichaam voor eicelextractie
- Eicellen operatief wegnemen
- Eicellen invriezen & bewaren
- Eicellen eventueel later ontdooien en gebruiken (meer hierover in een ander hoofdstuk)
Als u eenmaal een vruchtbaarheidsarts hebt gevonden, begint u met de eerste stap, namelijk het uitvoeren van diagnostische tests om meer te weten te komen over uw individuele situatie, hoe uw lichaam waarschijnlijk zal reageren op vruchtbaarheidsmedicijnen, welke medicijnen het meest waarschijnlijk effectief zullen zijn en het verwachte aantal eicellen dat zal worden geproduceerd.
Deze stap kan vaak langer duren dan patiënten zouden willen, omdat sommige tests op bepaalde dagen van de menstruatiecyclus moeten worden uitgevoerd en sommige nauwkeuriger zijn als u een tijd geen hormonale anticonceptie heeft gebruikt. In principe is het doel van de tests te begrijpen: als je hormonen neemt, hoeveel eicellen zul je dan waarschijnlijk produceren zodat je arts ze kan verzamelen en invriezen?
Als dat eenmaal is geregeld en je besluit door te gaan met het invriezen van eicellen, plan je samen met je arts een tijdschema voor je cyclus — dit kan uiteindelijk afhangen van wanneer je ongesteld wordt, of je arts kan beginnen met anticonceptiepillen, zodat er meer duidelijkheid is over wanneer je cyclus begint.
Deze fase omvat ook de niet onbelangrijke stap van het bestellen van medicijnen. Het klinkt misschien eenvoudig, maar het bestellen van vruchtbaarheidsmedicijnen is geen gewone gang naar Walgreens – u zult hier waarschijnlijk van tevoren over moeten nadenken, vaak zult u een bestelling van buiten de staat moeten plaatsen, en zorgvuldig de balans moeten opmaken zodra alles is aangekomen. Je zou verbaasd zijn hoeveel cycli niet kunnen beginnen omdat een medicijn of een apparaat niet op tijd is aangekomen.
De tweede fase houdt in bijna alle gevallen in dat je begint met dagelijkse hormooninjecties, met als doel je lichaam te helpen een groot aantal eicellen te produceren. Hoewel vrouwen meerdere follikels op hun eierstokken hebben, wordt er doorgaans slechts één geselecteerd voor rijping en vrijlating in een bepaalde maand. Het doel van de vruchtbaarheidsmedicijnen is om de kans te vergroten dat elke follikel op uw eierstokken een eicel produceert die “atresie” vermijdt en erin slaagt om goed te rijpen. In deze fase is er weinig ruimte voor onderhandeling over het tijdschema – de timing van uw lichaam en de planning van uw arts zullen het tijdschema bepalen.
De komende week tot twee weken zul je jezelf waarschijnlijk dagelijks (en soms twee keer per dag) met hormonen injecteren — dit deel kan behoorlijk ontmoedigend aanvoelen, dus veel vrouwen kiezen ervoor om iemand te laten helpen, of dat nu een vriend, familielid of een verpleegkundige is die de medicijnen kan komen toedienen.
Tijdens de zwangerschap ga je regelmatig naar de dokter voor controle, waarbij een echografie van het bekken wordt gemaakt om de groei van je follikels te controleren en ook bloedonderzoek wordt gedaan om je hormoonspiegels te controleren. Op basis hiervan worden eventuele veranderingen in de medicijnen die u neemt, de dosering en het tijdstip van de eventuele operatie bepaald.
Wanneer de follikels op je eierstokken groot genoeg zijn, zal je arts je instrueren om een zogenaamde “trigger shot” te nemen. Deze prik moet op een heel specifiek tijdstip worden toegediend (meestal krijg je maar een paar minuten de tijd), en het kan ingewikkelder en stressvoller zijn om toe te dienen dan de eerdere medicijnen. Als er één injectie is waar je hulp bij nodig hebt, dan is het deze wel!
Nagenoeg precies 36 uur later kom je terug bij je arts voor de derde stap: het operatief wegnemen van de eicellen. De meeste praktijken gebruiken bewuste sedatie voor deze korte procedure die ongeveer 15 tot 45 minuten duurt. De arts zal een naald gebruiken, geleid door een vaginale echografie, om het vocht uit elk van je follikels te zuigen. De hoop is dat elke follikel een rijpe eicel bevat.
De ingreep is poliklinisch, dus u kunt na afloop vrij snel naar huis. Wat het herstel betreft, zullen de meeste artsen zeggen dat het gemiddelde herstel minimaal is en dat vrouwen de volgende dag weer aan het werk kunnen. Bijna elke vrouw die we spreken, meldt echter een herstel dat wat langer en pijnlijker is dan dat – ze zeggen dat het enkele dagen duurt voordat ze zich pijnvrij en weer normaal voelen.
De vierde stap is het invriezen van de eicellen. In de operatiekamer zal de arts het vocht uit uw follikels aan een embryoloog geven, die het zal onderzoeken om te zien of er rijpe eicellen aanwezig zijn. De rijpe eicellen die ze vinden, worden gecryopreserveerd, of ingevroren. De laatste jaren doen toplaboratoria dit overwegend via een snelle invriesmethode die vitrificatie wordt genoemd. Uw eicellen worden dan door uw vruchtbaarheidskliniek bewaard tot het moment waarop u ze wilt gebruiken.