Wat is bacteriële endocarditis?

Infectieuze endocarditis (IE) treedt op wanneer ziektekiemen (meestal bacteriën) de bloedstroom binnendringen en zich hechten aan de bekleding van de hartkleppen en deze aanvallen. Infectieuze endocarditis veroorzaakt gezwellen (vegetaties) op de kleppen, produceert toxinen en enzymen die het weefsel doden en afbreken om gaten in de klep te veroorzaken, en verspreidt zich buiten het hart en de bloedvaten. De daaruit voortvloeiende complicaties zijn embolie van materiaal uit de vegetaties, lekkende klep, hartblok en abcessen rond de klep. Zonder behandeling is endocarditis een dodelijke ziekte.

Normaal komen bacteriën voor in de mond, op de huid, in de darmen, het ademhalingsstelsel en in de urinewegen. Sommige van deze bacteriën kunnen tijdens het eten, tijdens het tandenpoetsen en bij het poetsen van de ontlasting in de bloedbaan terechtkomen en endocarditis veroorzaken. Normale hartkleppen zijn zeer resistent tegen infecties, maar zieke kleppen hebben defecten aan het oppervlak waar bacteriën zich kunnen hechten. Klepprothesen (vervangende hartkleppen) zijn vatbaarder voor infecties dan normale kleppen. De bacteriën vormen snel kolonies, groeien en produceren enzymen, waardoor het omliggende weefsel wordt vernietigd en de weg vrij is voor een invasie.

Tandheelkundige ingrepen (met name tandextracties) en endoscopisch onderzoek worden in verband gebracht met bacteriën in het bloed, zodat profylactische (preventieve) antibiotica worden geadviseerd voor sommige patiënten met een klepaandoening en alle patiënten met een klepvervanging. Gebruikers van intraveneuze drugs lopen een hoog risico op het ontwikkelen van IE.

Wie loopt risico op het ontwikkelen van bacteriële endocarditis?

Patiënten die het meeste risico lopen op het ontwikkelen van bacteriële endocarditis zijn onder andere degenen die:

• Verworven klepaandoeningen (bijvoorbeeld reumatische hartaandoeningen), waaronder mitralisklepprolaps met klepregurgitatie (lekken) en/of verdikte klepbladeren
• Een kunstmatige (prothese) hartklep, waaronder bioprothetische en homograftkleppen
• Eerdere bacteriële endocarditis
• Zekere aangeboren hartafwijkingen
• Patiënten met apparaten, bijv.bijv. pacemakers
• Immuunonderdrukte patiënten
• Patiënten die intraveneuze drugs gebruiken
• Hypertrofische cardiomyopathie (HCM)

Volgens de American Heart Association wordt bij ongeveer 29.000 patiënten per jaar endocarditis vastgesteld.

Wat zijn tekenen van infectie?

Bel uw arts als u een van deze tekenen van een infectie heeft:

• Koorts boven 100°F (38.4°C)
• Zweet of rillingen, vooral ’s nachts
• Huiduitslag
• Pijn, gevoeligheid, roodheid of zwelling
• Wond of snee die niet wil genezen
• Rode, warme of etterende pijnlijke plek
• Keelpijn, schrapende keel of pijn bij het slikken
• Stoelgang, verstopte neus, hoofdpijn of gevoeligheid langs de bovenste jukbeenderen
• Duurzame droge of vochtige hoest die meer dan twee dagen aanhoudt
• Witte vlekken in de mond of op de tong
• Nausea, braken of diarree

enews