Een nieuwe studie onthult dat we nog steeds niet alles weten over giraffen – en wat we niet weten kan de manier waarop natuurbeschermers hen beschermen volledig veranderen.

De huidige giraffen zijn allemaal bekend als de soort Giraffa camelopardalis, en er worden wel 11 ondersoorten erkend, waaronder de Nubische giraffe (Giraffa camelopardalis camelopardalis). Maar uit huidbiopsies van 190 giraffen uit heel Afrika blijkt dat ze genetisch ongeveer net zo verschillend zijn als een ijsbeer is van een zwarte beer, vertelde de hoofdauteur van de studie, Axel Janke, aan Chris Woolston voor Nature.

De auteurs van deze nieuwe studie, vorige week gepubliceerd in Current Biology, suggereren dat giraffen moeten worden onderverdeeld in vier verschillende soorten: de zuidelijke giraffe (G. giraffa); de Masai-giraffe (G. tippelskirchi); de reticulated giraffe (G. reticulata); en de noordelijke giraffe (G. camelopardalis). De Nubische giraffe zou een erkende ondersoort blijven. Per definitie kunnen de vier nieuw gedefinieerde soorten zich in het wild niet met elkaar voortplanten.

De grote vraag, zo vertelde Janke aan Woolston, is wat de giraffen zo lang uit elkaar heeft gehouden dat ze zich tot aparte soorten hebben ontwikkeld. Hij denkt dat het mogelijk is dat fysieke barrières zoals rivieren populaties lang genoeg gescheiden hebben gehouden om nieuwe soorten te laten ontstaan.

De giraffe is volgens de Giraffe Conservation Foundation (GCF) onderbestudeerd en krijgt minder aandacht dan andere grote Afrikaanse dieren zoals olifanten, neushoorns, gorilla’s en leeuwen.

Het werk van Janke en zijn collega’s onthult enkele belangrijke instandhoudingsproblemen voor giraffen. Volgens het door hen voorgestelde taxonomische systeem daalt de toch al kleine totale giraffenpopulatie van ongeveer 80.000 individuen tot minder dan 10.000 individuen van twee van de nieuwe soorten, schrijft Woolston.

Dr. Julian Fennessy van GCF is een van de auteurs van het recente artikel. Hij merkt in het GCF-bericht op dat de noordelijke giraffe minder dan 4.750 individuele giraffen in het wild telt, terwijl de reticulated giraffe minder dan 8.700 exemplaren telt. “

Het genoom van de giraffe is eerder dit jaar voor het eerst ontcijferd, wat aanwijzingen heeft opgeleverd over waarom de giraffe, het langste zoogdier, zo’n lange nek en lange poten heeft. Er is wellicht nog veel meer te leren over deze majestueuze beesten dat in hun genen schuilt.