Achtergronden: Pseudomonas aeruginosa is een belangrijke uropathogeen die gecompliceerde urineweginfectie veroorzaakt. Wij onderzochten de klinische kenmerken van gecompliceerde urineweginfecties veroorzaakt door Pseudomonas aeruginosa in één enkele instelling.

Methoden: Wij onderzochten die patiënten die een basale ziekte in hun urinewegen hadden die werd gediagnosticeerd als urineweginfectie veroorzaakt door meer dan 104 kolonievormende eenheden (CFU)/mL van Pseudomonas aeruginosa geïsoleerd uit hun urine. Bij deze patiënten analyseerden wij infectierisicofactoren, behandelingsmethoden inclusief het gebruik van antimicrobiële middelen, de aanwezigheid van een urinewegkatheter, en de relatie tussen koortsinfectie en urinewegkatheter. Bovendien onderzochten we de verschillende antimicrobiële gevoeligheden tegen Pseudomonas aeruginosa.

Resultaten: We onderzochten 76 patiënten (59 mannen en 17 vrouwen). Van hun basale aandoeningen van de urinewegen was blaastumor het meest prevalent (42,1%). Van de 39 patiënten met een verblijfskatheter voor de urinewegen kregen er 26 (66,7%) hoge koorts, een hoger percentage dan bij de 37 patiënten zonder katheter (40,5%). Zeven patiënten werden behandeld met antikanker chemotherapie en 31 gevallen van urineweginfectie veroorzaakt door Pseudomonas aeruginosa werden gediagnosticeerd in de perioperatieve periode. Piperacilline vertoonde een lagere gevoeligheid tegen Pseudomonas aeruginosa in deze 2 jaar (P < 0,05).

Conclusies: Onze resultaten gaven aan dat de patiënten met urinewegkatheterisatie een hogere incidentie van koorts hadden dan patiënten zonder katheterisatie. Daarom moeten we niet alleen de antimicrobiële behandeling van Pseudomonas aeruginosa verbeteren, maar ook ons beheer van katheters.