“Leven” is zo’n brede paraplu; een woord dat veel, heel veel dingen dekt, en ieders ervaring ervan is anders. Dus laten we het beperken. Laten we eens kijken naar een aantal gedichten over het leven die openbreken hoe het leven kan voelen als we het moeilijk hebben en dingen moeilijk zijn… maar ook gedichten die een balsem op die wond leggen. Er is een hoop shit gaande op dit moment. Dat is er altijd, maar het is de laatste tijd bijzonder scherp en stekelig geweest, en soms hebben we iemand nodig die dat verwoordt in woorden die we gewoon niet in ons hebben. Woorden die ons het gevoel geven gehoord en begrepen te worden, die onze pijn erkennen en laten zien hoe zwaar het leven kan zijn.

En soms hebben we ook behoefte om weer in elkaar gezet te worden; om herinnerd te worden aan de manieren waarop we hier doorheen kunnen komen, hoe we hebben overwonnen, en hoe, ondanks alles, het leven ons hoop geeft. Zulke gedichten herinneren ons eraan dat we niet alleen zijn, en dat er nog steeds schoonheid is – al is het maar in de vorm van een perfecte dichtregel.

Laat deze verzameling gedichten over het leven je helpen om je gehoord en getroost te voelen, en om stem te geven aan wat op dit moment pijn doet of geneest.

De beste gedichten over het leven

1. Cindy Williams Gutiérrez “The Small Claim of Bones”

wat mijn lichaam weet
is geen leugen het is geen
leugen ik zeg je dat het niet is
het is niets minder dan de waarheid
en niets groter
mijn verleden nestelt zich
in mijn merg en als ik een transplantatie zou willen
zou er geen match zijn
het verdriet van anderen staat in de schaduw
mijn kleine trauma’s nog
deze botten zijn van mij
wanneer kraken ze
wanneer ze kreunen
wanneer ze janken
er is maar één ding
ik kan beweren dat deze botten
van mij zijn zeg ik je
ze zijn van mij en aardig
om niets in de steek te laten
dat deze hartslag
niemand anders dan ik

2. Jane Hirshfield “My Life Was the Size of My Life”

4. Camille T. Dungy “Daisy Cutter”

Het is een lange en stille straat.

Door u aan te melden gaat u akkoord met onze gebruiksvoorwaarden Ik loop in het donker en struikel en val
en sta op en stap blindelings
op de stomme stenen en dorre bladeren
en achter mij loopt ook iemand:

als ik stop, stopt hij;
als ik ren, rent hij. Ik draai me om: niemand.
Alles is zwart, er is geen uitgang,
en ik draai en draai hoeken
die altijd naar de straat leiden
waar niemand op me wacht, niemand volgt,
waar ik een man volg die struikelt
en opstaat en zegt als hij me ziet: niemand.

7. Suji Kwock Kim “Monoloog voor een Ui”

Jouw afwezigheid is door me heengegaan
als draad door een naald.
Alles wat ik doe is met zijn kleur gestikt.

10. Edna St. Vincent Millay “Dirge Without Music”

Ik ging naar de rivier,
ik zette me neer op de oever.
Ik probeerde te denken maar kon niet,
Dus sprong ik erin en zonk.

Ik kwam een keer boven en schreeuwde!
Ik kwam twee keer boven en huilde!
Als het water niet zo koud was geweest
was ik misschien gezonken en gestorven.

Maar het was koud in dat water! Het was koud!

Ik nam de lift
Zestien verdiepingen boven de grond.
Ik dacht aan mijn baby
En dacht dat ik naar beneden zou springen.

Ik stond daar en schreeuwde!
Ik stond daar en huilde!
Als het niet zo hoog was geweest
Ik was misschien gesprongen en gestorven.

Maar het was hoog daarboven! Het was hoog!

Dus nu ik hier nog leef,
denk ik dat ik verder zal leven.
Ik had voor de liefde kunnen sterven-
Maar om te leven ben ik geboren

Hoewel je me hoort schreeuwen,
En je me ziet huilen-
Ik zal standvastig zijn, liefje,
Als je me ziet sterven.

Het leven is fijn! Zo goed als wijn! Het leven is goed!

16. Tupac Shakur “The Rose That Grew From Concrete”

Heb je gehoord van de roos die
uit een barst in het beton groeide?
Het bewijst dat de wet van de natuur niet klopt, het
leerde lopen zonder voeten te hebben.

Het lijkt grappig, maar door zijn dromen te behouden,
leerde hij frisse lucht in te ademen.

Lang leve de roos die uit beton groeide
toen niemand anders er ooit om gaf.

18. Naomi Shihab Nye “Valentijn voor Ernest Mann”

20. Emily Dickinson “I Took My Power in My Hand”

Ik nam mijn macht in mijn hand-
En ging tegen de wereld in-
‘Twas niet zo veel als David- had-
Maar ik- was twee keer zo dapper-

Ik mikte per kiezelsteen-maar ikzelf
Was al degene die viel-
Was het Goliath- was het te groot-
Of was ikzelf- te klein?

22. Elizabeth Barrett Browning “Love”

En heb je van dit leven ook gekregen wat
je wilde?
Ik wel.
En wat wilde je?
Mezelf geliefd noemen, me
geliefd voelen op de aarde.

Rupi Kaur “Untitled”

25. Hanif Abdurraqib “All Of The Ways I’ve Kept Myself Alive”

Wil je meer gedichten over het leven? Bekijk deze korte gedichten, een paar Instagram dichters, en maak jezelf beter met een beetje liefde.