Eerste optredensEdit

Hamilton’s eerste rollen waren op tv. Hij was te zien in shows als The Veil (waarin hij een indiaan speelde), The Adventures of Rin Tin Tin, The Donna Reed Show en Cimarron City.

George speelde in 1951 in de film The Well, geregisseerd door Leo Popkin en Russell Rouse. (Bij nader onderzoek zal blijken dat deze film op andere sites niet onder zijn wapenfeiten wordt vermeld.)

Zijn eerste filmrol was een hoofdrol, Crime and Punishment U.S.A. (1959), geregisseerd door Denis Sanders. Hoewel de film in 1958 werd opgenomen, werd hij pas het jaar daarop uitgebracht.

De film werd echter gezien door Vincente Minnelli, die dacht dat Hamilton ideaal zou zijn voor de jongere zoon in Home from the Hill (1960), een zuidelijk melodrama met Robert Mitchum. Hamilton werd gecast en de film was populair. Metro-Goldwyn-Mayer tekende hem voor een langdurig contract.

Metro-Goldwyn-MayerEdit

MGM castte Hamilton ter ondersteuning van Natalie Wood en Robert Wagner in het melodrama All the Fine Young Cannibals (1960) dat flopte aan de kassa’s.

Hamilton’s volgende film was veel populairder, de strandfeestkomedie Where the Boys Are (1960). Dit was een hit en blijft een van zijn bekendste films.

Hamilton wilde echter serieuzer materiaal doen, dus verscheen hij in het goedkopere Angel Baby (1961), een drama over een evangelist, voor Allied Artists. Het had een minimale commerciële of kritische impact. Voor United Artists ondersteunde hij Lana Turner in een melodrama, By Love Possessed (1961).

MGM probeerde zijn imago te veranderen door hem in een western te zetten, A Thunder of Drums (1961) naast Richard Boone; de film was matig populair.

Hamilton lobbyde hard voor de rol van de Italiaanse echtgenoot in Light in the Piazza (1962), ook een melodrama, met Olivia de Havilland. De film verloor geld, maar Hamilton kreeg uitstekende kritieken. De film werd opgenomen in Italië, en MGM hield Hamilton in dat land om een rol te spelen in Two Weeks in Another Town (1962), een mislukte poging om het succes van The Bad and the Beautiful (1952) te herhalen.

Hamilton had een uitstekende rol in The Victors (1963), een anti-oorlogsdrama van Carl Foreman. Het werd een teleurstelling aan de kassa, maar kreeg veel lof toegezwaaid. Hamilton had nog een goede rol in Act One (1963), waarin hij Moss Hart speelde, maar de film werd slecht ontvangen. Hij was te gast in afleveringen van Bob Hope Presents the Chrysler Theatre en Burke’s Law.

Na een cameo in Looking for Love (1964), verscheen Hamilton in een andere biopic, Your Cheatin’ Heart (1964), waarin Hank Williams werd gespeeld. De film werd niet veel bekeken, maar had zijn fans en Hamilton’s optreden kreeg enige lof. Hij was te gast in afleveringen van The Rogues en Ben Casey.

Hamilton ging naar Mexico om Jeanne Moreau en Brigitte Bardot te steunen in Viva Maria! (1965). De regie was in handen van Louis Malle, die Hamilton had gecast naar aanleiding van zijn optreden in Two Weeks in Another Town. Malle zei, “hij was een persoonlijke keuze en ik ben blij met hem…. Hij is meer geïnteresseerd om in de sociale kolommen te staan – ik begrijp het niet – terwijl hij een van de grootste van zijn generatie zou moeten zijn”. De film was populair in Europa, maar minder in de VS.

Hamilton maakte een film in Frankrijk, That Man George (1965), en verscheen in een productie van A Farewell to Arms (1966) op TV, tegenover Vanessa Redgrave.

Hij keerde terug naar MGM om een romantische komedie met Sandra Dee te maken, Doctor, You’ve Got to Be Kidding! (1967), die een beetje populair was. Bij Columbia speelde hij samen met Glenn Ford in een western A Time for Killing (1967), oorspronkelijk geregisseerd door Roger Corman en daarna Phil Karlson.

Hamilton speelde een inbreker in MGM’s Jack of Diamonds (1967). Het werd geproduceerd door Sandy Howard die zei dat Hamilton “een hot item was deze dagen” omdat hij uitging met Lyndon Johnson’s dochter. Rapporten schatten zijn honorarium rond deze tijd op $100.000 per film. Hij werd opgeroepen voor het leger maar kreeg een 3-A uitstel op grond van het feit dat hij de enige geldschieter voor zijn moeder was. (Hamilton’s uitstel van dienstplicht was destijds zeer omstreden omdat men dacht dat zijn relatie met de dochter van de president hem een voorkeursbehandeling gaf.)

In 1968 maakte Hamilton een science fiction film voor George Pal bij MGM, The Power.

TelevisieEdit

Hamilton ging in 1969 de televisie op en ondersteunde Lana Turner in de all-star ABC-serie Harold Robbins’ The Survivors (1969-70).

Toen de show in januari 1970 werd geannuleerd, ging Hamilton in Paris 7000 (1970). Hij portretteerde een trouble shooter voor het US State Department in Parijs die Amerikaanse burgers helpt. Deze serie werd in maart 1970 geannuleerd.

Hij speelde in de tv-films Togetherness (1970) en The Last of the Powerseekers, een compilatie uit 1971 van twee afleveringen van Harold Robbins’ The Survivors.

ProducerEdit

Hamilton besloot over te stappen op produceren om zichzelf meer controle te geven over zijn carrière. Hij produceerde en speelde de titelrol in Evel Knievel (1971). Hamilton liet het script herschrijven door John Milius, die Hamilton later “een geweldige vent, totaal onderschat” noemde. Een geweldige oplichter, dat is wat hij werkelijk is. Hij zei altijd: ‘Ik zal worden herinnerd als een derderangs acteur, terwijl ik in feite een eersteklas oplichter ben’.”

Hij verscheen in een TV-film, The Last of the Powerseekers (1973), en had een bijrol als een rijke veeboer wiens vrouw hem probeerde te verlaten in de western, The Man Who Loved Cat Dancing, met Burt Reynolds (1973).

Hij produceerde en verscheen in Medusa (1973). Hij speelde een hoofdrol in de TV-film The Dead Don’t Die (1975) en had een bijrol in Once Is Not Enough (1975). In een aflevering van Columbo uit 1975 speelde Hamilton een psychiater die onder hypnose een moord pleegt, maar door zijn arrogante beweringen ter verdediging van zichzelf vaststelt dat hij wel degelijk op de plaats delict was.

Hamilton was te gast in afleveringen van Police Story, McCloud, Roots, The Eddie Capra Mysteries, Gibbsville, Supertrain, en Sword of Justice.

Hamilton had bijrollen in The Strange Possession of Mrs. Oliver (1977), The Happy Hooker Goes to Washington (1977), Killer on Board (1977), Sextette (1978), The Users (1978), From Hell to Victory (1979), Institute for Revenge (1979), From Hell to Victory (1979) en Death Car on the Freeway (1979).

Love at First BiteEdit

In 1979 verscheen hij in de verrassingshit Love at First Bite, waarin hij blijk gaf van zijn flair voor komedie. De film was het verhaal van Graaf Dracula’s achtervolging van een jong Manhattanite-model, gespeeld door Susan Saint James. De film bevatte scènes waarin Dracula en zijn verovering dansten op “I Love the Nightlife” in een discotheek. Het kassucces van de film zorgde voor een enorme populariteit van Hamilton, die ook uitvoerend producent was.

Hij keerde terug naar de TV met The Seekers (1979) en The Great Cash Giveaway Getaway (1979) en maakte daarna een komedie in de stijl van Love at First Bite, Zorro, The Gay Blade (1981), die hij produceerde.

Zorro was echter niet zo populair als Love at First Bite en de filmaankopen droogden snel op. Hij richtte zich op televisie: Malibu (1983) en Two Fathers’ Justice (1985).

In het midden van de jaren tachtig speelde Hamilton de hoofdrol in het zesde seizoen van de door ABC Aaron Spelling geproduceerde nachtelijke televisieserie Dynasty.

Hij ondersteunde Joan Collins in de miniserie Monte Carlo (1986) en had de hoofdrol in een kortstondige serie Spies (1987). Hij ondersteunde Elizabeth Taylor in Poker Alice (1987).

Jaren ’90Edit

Een doorbraak voor Hamilton kwam in 1990 toen Francis Ford Coppola hem castte als de advocaat van de familie Corleone in The Godfather Part III.

Voor de tweede keer portretteerde hij een moordenaar in de televisieserie Columbo, met een hoofdrol als de presentator van een tv-waargebeurde-misdaadshow in de aflevering “Caution: Murder Can Be Hazardous to Your Health.” Eerder was hij te zien in de aflevering “A Deadly State of Mind” uit 1975.

Hamilton had kleine rollen in Doc Hollywood (1991), Once Upon a Crime (1992) en Amore! (1993) en gastrollen in Diagnosis: Murder en Dream On. Hij ging naar Duitsland om Das Paradies am Ende der Berge (1993) te maken en deed Two Fathers: Justice for the Innocent (1994), Vanished (1995), en Playback (1996), alsmede gastrollen in de shows Bonnie, Hart to Hart en The Guilt.

Hij was te zien in Meet Wally Sparks (1997), 8 Heads in a Duffel Bag (1997), en de miniserie Rough Riders (1997), waarin hij William Randolph Hearst vertolkte. Met zijn matinee-idool uiterlijk werd soms opgemerkt dat Hamilton fysiek op Warren Beatty leek. Beatty’s politieke satire Bulworth (1998) bevatte hierover een running gag met Hamilton als zichzelf in een korte cameo. Hamilton had een vaste rol in de korte tv-serie Jenny (1997).

Hij was te zien in Casper Meets Wendy (1998), P.T. Barnum (1999) en She’s Too Tall (1999). Hij was een semi-vaste gast in de 1998-99 syndicated versie van Match Game

2000sEdit

In 2003 was Hamilton gastheer van The Family, een reality televisieserie op ABC gedurende één seizoen. In het programma speelden tien leden van een traditionele Italiaans-Amerikaanse familie, die elk streden om een prijs van 1.000.000 dollar. In 2006 deed Hamilton mee aan het tweede seizoen van ABC’s Dancing with the Stars met professional Edyta Sliwinska, waarin ze het tot de zesde ronde uithielden. Op 66-jarige leeftijd en herstellende van knieblessures, kon Hamilton de lenige danspasjes van zijn jongere concurrenten niet evenaren, maar hij charmeerde het publiek en de jury met aandoenlijk dwaze dansen, waarbij hij onder meer gebruik maakte van een Zorro-masker en het zwaard van Zorro, The Gay Blade.

In 2006 ging het gerucht dat Hamilton Bob Barker zou vervangen in The Price Is Right. Hij deed auditie voor de show en in maart 2007 meldde TMZ dat Hamilton een van de koplopers was om Barker te vervangen. Volgens Reuters was Hamilton een van de laatste drie kanshebbers om de show te presenteren, naast Mark Steines en Todd Newton. Kort daarna werd echter Drew Carey aangewezen als Barker’s opvolger. Daarna presenteerde Hamilton de live versie van de show, The Price Is Right Live! In augustus 2008 speelde Hamilton mee in Coma, een webserie op Crackle. Hamilton was uitvoerend producent van de film My One and Only uit 2009, die losjes gebaseerd is op zijn vroege leven en de relatie met zijn moeder.

Hamilton werd geëerd met een ster op de Hollywood Walk Of Fame op 12 augustus 2009 – zijn 70e verjaardag. In 1999 werd een Golden Palm Star op de Palm Springs, California, Walk of Stars aan hem gewijd. Hamilton verscheen als deelnemer aan de Britse editie van I’m a Celebrity…Get Me Out of Here! in november 2009. Hamilton liep op 30 november 2009 de jungle uit en vertelde de andere deelnemers dat hij er niet was om te winnen, maar om plezier te hebben. Hamilton werd beschouwd als een van de favorieten om de serie te winnen. In 2010 werd Hamilton gekozen als een van David Hasselhoff’s roasters in de Comedy Central Roast of David Hasselhoff. Vanaf de herfst van 2011 speelde Hamilton de rol van “Georges” in de nationale tournee van de Tony-winnende revival van La Cage aux Folles. Vanaf juni 2012 speelde hij nog steeds in de show.

In 2015 verschenen George en zijn ex-vrouw, Alana Hamilton in seizoen 4/aflevering 10 van Celebrity Wife Swap. Alana ruilde met Angela “Big Ang” Raiola van Mob Wives faam, en haar man, Neil Murphy. In de zomer van 2016 verscheen Hamilton in televisiereclames voor KFC als de “Extra Crispy Colonel”, een diep gebruinde versie van de mascotte van het bedrijf, Colonel Sanders, een rol die hij terugkeerde in het voorjaar van 2018. Op 6 juli 2018 portretteerde Hamilton de Kolonel in General Hospital.