Grass jelly is meestal te vinden in Aziatische dessert- of drankwinkels. De productie en de manier waarop het wordt gegeten, verschilt per cultuur. In China wordt grasgelei geserveerd met suikersiroop, of vaak gemengd met andere ingrediënten die eerder zijn beschreven. In Indonesië staat grasgelei bekend als Cincau hitam en wordt het vervaardigd als instantpoeder, net als andere instantgeleien of agar, een gemakkelijker te gebruiken vorm. In plaats van te worden gemaakt van Mesona chinensis, wordt het gemaakt van de bladeren van Mesona palustris. Andere planten die in Indonesië worden gebruikt om grasgelei te maken zijn Melastoma polyanthum, bekend als Cincau perdu, en Cyclea barbata, bekend als Cincau Hijau, dat een groene grasgelei is. In Maleisië, Singapore en Brunei wordt grasgelei gewoonlijk gemengd in verschillende soorten desserts zoals ijskacang en cendol. Het wordt ook gemengd met sojamelk om een melkwitte vloeistof te verkrijgen met zwarte slierten erin. In Taiwan staat grasgelei bekend als 仙草 (xian cao) en wordt het ook gebruikt in verschillende desserts en dranken. Het wordt vaak gebruikt in een traditionele Taiwanese drank, waar de gelei wordt verwarmd en gesmolten om te worden geconsumeerd als een dik dessertdrankje (仙草茶, Grass Jelly Tea) met tal van toppings zoals tangyuan, taroballetjes, azukibonen en tapioca. Soms wordt het toegevoegd aan boba-drankjes en geschaafd ijs. In Thailand staat grasgelei bekend als chau kuai en wordt het meestal vrij puur geserveerd, samen met ijs en natuurlijke bruine suiker, of met vruchten zoals jackfruit, de vrucht van de toddy-palm of gemengd met andere Thaise desserts. In Vietnam staat grasgelei bekend als sương sáo of thạch sương sáo. Het wordt gewoonlijk in kleine blokjes gehakt en geserveerd als een extra ingrediënt in zoete desserts gemaakt van verschillende soorten bonen. Twee veel voorkomende soorten grasgelei die in Vietnam worden geserveerd zijn Mesona sinensis Benth en Tiliacora triandra, die worden gemaakt van verschillende soorten algen. Hoewel de ingrediënten voor de productie van grasgelei van land tot land kunnen verschillen, blijft de functie ervan dezelfde: de consument afkoelen tijdens het warme weer, of gewoon de zoetekauw bevredigen.