“Hij wenst de klederen des hemels”

Had ik de geborduurde klederen des hemels,

doorweven met gouden en zilveren licht,

de blauwe en de schemerige en de donkere doeken

Van nacht en licht en het halve licht,

Ik zou de doeken onder uw voeten spreiden:

Maar ik, arm, heb slechts mijn dromen;

Ik heb mijn dromen onder uw voeten gespreid;

Treed zacht, want gij treedt op mijn dromen.

William Butler Yeats (1865 – 1939) wordt algemeen beschouwd als een van de grootste dichters van de Engelse taal, en ontving in 1923 de Nobelprijs voor de Literatuur.

Hij was Ier en werd een drijvende kracht achter de Ierse Literaire Revival, een beweging tegen de culturele invloeden van de Engelse overheersing in Ierland tijdens de Victoriaanse periode. Hij was ook zeer betrokken bij de politiek en uitte in sommige van zijn gedichten, in de jaren 1920, een pessimisme over de politieke situatie in zijn land en de rest van Europa.

Hij studeerde poëzie vanaf jonge leeftijd, toen hij gefascineerd raakte door de Ierse mythologie en folklore, en het occulte. Maar rond de eeuwwisseling van de 20e eeuw werd zijn poëzie meer fysiek en realistisch en deed hij grotendeels afstand van de transcendentale overtuigingen van zijn jeugd. Zijn latere werk vond echter nieuwe verbeeldingsvolle inspiratie in het spiritualisme, in een soort terugkeer naar de visie van zijn vroegere werk.

“Aedh Wishes for the Cloths of Heaven” is een van zijn gedichten, gepubliceerd in 1899

De spreker van het gedicht is het personage Aedh, een bleke, gevoelige, Romantische figuur van een dichter. Een van de drie archetypische karakters van de mythe van de dichter, gezamenlijk bekend als de principes van de geest.

(Het karakter “Aedh” is in delen van Yeats verzamelde poëzie vervangen door een meer generiek “hij”.)

De spreker, die zich tot zijn geliefde richt, zegt dat als hij een rijk man was, hij haar de wereld en al haar schatten zou geven. Deze worden gesymboliseerd door de “geborduurde doeken van de hemel”, prachtig versierd met goud en zilver licht., in verschillende kleuren zoals het blauw, de schemerige tint en de donkere kleur. Hij zou bereid zijn deze doeken onder haar voeten te spreiden.

Hij is echter arm en heeft alleen zijn dromen, dus biedt hij ze haar aan. Maar ze zijn teer en kwetsbaar – vandaar ‘Tread softly’.

Het gebruik van herhaling geeft muzikaliteit en eenvoud aan de woorden, waardoor de schoonheid van dit korte gedicht toeneemt.