Het Amerikaanse Congres is de wetgevende tak van de federale regering. Het heeft twee organen. In de Senaat zetelen twee verkozenen uit elke staat. Het lidmaatschap van het Huis van Afgevaardigden is gebaseerd op het inwonertal van elke staat. Deze twee huizen zorgen voor evenwicht en controle. De Senaat zorgt ervoor dat elke staat een gelijke vertegenwoordiging heeft. Het Huis van Afgevaardigden zorgt ervoor dat staten met meer inwoners een grotere stem hebben.

Geschiedenis

Sinds het Eerste Congres, dat van 1789 tot 1791 bijeenkwam, zijn alle Congressen op volgorde genummerd. De zitting begint meestal op of rond 3 januari.

Overig in november kiezen de kiezers alle 435 Afgevaardigden en een derde van de Senatoren. De nieuwgekozen Congresleden treden pas in januari aan. De tijd tussen die twee data staat bekend als de Lame Duck Sessie. De leden die niet herkozen zijn, hebben minder politieke macht. Omdat zij over een paar weken vertrekken, wordt er vaak niets gedaan.

De Congressional Support Services

Het Congres heeft verschillende ondersteunende diensten. De Government Printing Office bereidt alle openbare documenten voor, de Library of Congress catalogiseert ze en de Architect of the Capitol onderhoudt het gebouw waarin het Congres is gehuisvest.

Het Congressional Budget Office analyseert de jaarlijkse begroting van de president. Het beoordeelt ook grote programma’s. Daartoe behoren sociale zekerheid, het ministerie van defensie en zelfs het scheepsbouwplan van de marine. Het CBO speelde een cruciale rol bij de oplossing van de financiële crisis van 2008 door de analyse van het Troubled Asset Relief Program en de American Recovery and Reinvestment Act. Deze programma’s zouden misschien nooit van de grond zijn gekomen zonder de gerespecteerde analyses van CBO. Bij het CBO werken ongeveer 260 mensen, voornamelijk economen en analisten op het gebied van overheidsbeleid.

Het General Accountability Office adviseert het Congres over verspillende overheidsuitgaven, zoals dubbel werk en gebieden die efficiënter kunnen. Zo heeft het land de Strategic Petroleum Reserve misschien niet meer nodig, dankzij de productie van schalie-olie. De GAO identificeert ook agentschappen en programma’s die een groot risico vormen. Zo is het Department of Veterans Affairs snel uitgebreid. Dat kan leiden tot inefficiëntie en dubbel werk.

Het Gemengd Economisch Comité is een permanent comité met 10 senatoren en 10 afgevaardigden. Het adviseert het Congres over de economie. Het houdt hoorzittingen om de leden voor te lichten over economische kwesties.

De bevoegdheden van het Congres

De Amerikaanse grondwet geeft het Congres de unieke bevoegdheid wetten te maken. Elk Huis kan wetsvoorstellen schrijven, bespreken en aannemen. Maar het wordt pas wet als beide huizen het eens zijn over de definitieve tekst en deze door de president is ondertekend.

Als de president het wetsvoorstel niet ondertekent, zijn er nog twee manieren waarop het wet kan worden. Als de president zijn veto uitspreekt, gaat het wetsvoorstel terug naar het Congres. Het Congres kan het veto negeren als beide kamers het wetsvoorstel met een tweederde meerderheid aannemen. Als de president geen actie onderneemt, is dat een veto in eigen zak. Maar het Congres kan een pocket veto ongedaan maken door tien dagen in sessie te blijven.

Er zijn twee soorten wetsvoorstellen. Openbare wetsvoorstellen gaan over algemene vraagstukken. Ze worden aangenomen door het Congres en ondertekend door de president. Een voorbeeld is de Affordable Care Act. Particuliere wetsvoorstellen gaan over individuele zaken. Dit zijn onder andere claims tegen de federale overheid, immigratie en naturalisatie zaken, en land titels. Deze wetsvoorstellen worden particuliere wetten als ze worden goedgekeurd en ondertekend.

De president begint het begrotingsproces van elk jaar met het indienen van een voorstel bij het Congres. Dit voorstel bevat de prioriteiten, ramingen en verzoeken van de president. Het Congres bepaalt vervolgens de discretionaire uitgaven voor elk departement door middel van kredietwetsvoorstellen. Het kan de begroting van de president als leidraad gebruiken. Net als bij elk ander wetsvoorstel stellen het Huis en de Senaat afzonderlijke begrotingen op, die ze vervolgens op elkaar afstemmen voordat ze ter ondertekening aan de president worden voorgelegd.

Het parlement stelt ook het schuldenplafond vast. Dat is de limiet voor de schuld die de Verenigde Staten mag hebben. Op 2 augustus 2019 heeft president Trump een wetsvoorstel ondertekend om het schuldenplafond op te schorten tot 31 juli 2021. Als gevolg daarvan is de limiet het niveau van de schuld op die dag.

Het Congres bepaalt het buitenlands beleid en de handel. Het geeft de president handelsbevorderingsbevoegdheid om te onderhandelen over handelsovereenkomsten. Vervolgens stemt het voor of tegen deze overeenkomsten. Het gaat onder meer om de Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst, het Trans-Pacific Partnership en het Transatlantic Trade Investment Partnership. Het Parlement stemt ook over regionale en bilaterale overeenkomsten.

De president kan onder drie andere omstandigheden tot militaire actie overgaan.

1. Als onderdeel van een actie van de Verenigde Naties.
2. Op grond van een gezamenlijke resolutie van het Congres waarbij militair geweld wordt toegestaan.
3. Uit hoofde van de War Powers Resolution van 1973.

Het Congres aarzelt om de staat van oorlog uit te roepen omdat het de president speciale bevoegdheden toekent. Zo mag de president bedrijven overnemen en zonder huiszoekingsbevel spioneren.

Het Congres munt de Amerikaanse dollar en andere valuta. De Amerikaanse schatkist drukt het geld. Maar de macht van het Congres om de geldhoeveelheid te beïnvloeden is minimaal. Krediet speelt een grotere rol in de huidige economie dan dollars. De Federal Reserve controleert de hoeveelheid krediet, en dus ook de geldhoeveelheid. Daarom vragen mensen vaak: “Drukt de Federal Reserve geld?”

Het Congres houdt toezicht op zowel de uitvoerende als de rechterlijke macht. Het Huis kan een president aanklagen. De Senaat keurt presidentiële benoemingen en verdragen goed en stemt over door het Huis gesteunde aanklachten. Het stelt de federale rechtbanken en hun jurisdictie vast.

Het parlement reguleert de handel tussen staten. Het stelt immigratieregels vast. Het houdt ook hoorzittingen over belangrijke nationale vraagstukken.

Hoe het Congres de economie beïnvloedt

De bevoegdheid van het Congres om wetten te maken en de begroting vast te stellen betekent dat het de macht heeft om het fiscale beleid te bepalen. Als de uitgaven stijgen of de belastingen worden verlaagd, is dat expansief begrotingsbeleid. Het verhoogt de economische groei. Een verkrappend fiscaal beleid is het tegenovergestelde. In 2001 keurde het Congres bijvoorbeeld de belastingverlagingen van Bush goed. Die zouden in december 2012 aflopen. De leden waren het er niet over eens of ze moesten aflopen. Dat leidde tot de fiscal cliff in 2012.

Als het Congres geen begroting goedkeurt, wordt de overheid stilgelegd. Dat gebeurde in 2018, 2013 en 1995.

Als het Congres het schuldenplafond niet verhoogt, moeten de Verenigde Staten hun schulden niet betalen. In 2011 stelde het Congres het verhogen van het schuldplafond uit, wat een crisis veroorzaakte. Standard & Poor’s verlaagde zijn vooruitzichten voor de Amerikaanse schuld, waardoor de Dow scherp daalde. De Amerikaanse schuldencrisis is een aanhoudende reeks gebeurtenissen. Zij wordt veroorzaakt door de tegengestelde strategieën van Democraten en Republikeinen in het Congres om de Amerikaanse schuld terug te dringen.

Individuele Congresleden hebben invloed op de economie. Voormalig VS-afgevaardigde Barney Frank was bijvoorbeeld voorzitter van het House Financial Services Committee. Hij onderzocht de bankpraktijken die tot de financiële crisis van 2008 hebben geleid. Hij was mede-indiener van de Dodd-Frank Wall Street Reform Act. Het Congres voegt voortdurend nieuwe wetten toe die u op allerlei manieren beïnvloeden.