Je hebt het verlangen. Je hebt de instelling om door de muur te lopen en te winnen, wat een team kan helpen. En je bent geen wanna-be wiens honkbalcarrière eindigde toen je de middelbare school afrondde. Je hebt vier jaar op de universiteit gezeten, bent niet geselecteerd, maar je wilt je honkbalcarrière voortzetten.

Hier is slecht nieuws; onafhankelijk honkbal heeft waarschijnlijk geen baan voor je.

Het is een simpel getallenspel. Wat altijd een kleine kans was, is een veel grotere kans geworden. De United League, een lange tijd betrouwbare thuisbasis van tientallen indy ball rookies, sloot in het tussenseizoen. Verscheidene potentiële beginnende competities kondigden plannen aan voor 2015, maar werden ook snel stopgezet. Degenen die wel begonnen stopten bijna net zo snel als ze begonnen waren.

Bijna geen speler springt rechtstreeks van college honkbal naar de Atlantic League. Dus blijven over de Pecos League en Pacific Association in het westen, de Frontier League en de American Association in het midwesten en de Can-Am League aan de oostkust.

Er zijn heel, heel weinig beginnersbanen in deze competities. Neem de American Association, Can-Am en Frontier Leagues. Rekening houdend met het verloop tijdens het seizoen zijn er ruwweg 200-250 banen voor rookies per jaar, volgens schattingen van managers en personeelschefs van de competities. Voeg daarbij de Pecos en Pacific Association en je hebt misschien nog eens 150-200 banen. Als je Divisie I, Divisie II, Divisie III, junior colleges en NAIA scholen bij elkaar optelt, zijn er net zoveel college honkbalteams als er banen zijn voor rookies.

En net zo goed zijn als een veteraan is niet genoeg om een baan te krijgen. Een atletischere 22-jarige korte stop kan misschien een minder forse 27-jarige met vijf jaar staat van dienst niet opzij schuiven. Er is een natuurlijke voorkeur voor de bekende huidige speler tegenover de onbekende rookie.

“Indy managers worden aangenomen en ontslagen voor overwinningen en verliezen,” zei Nick Belmonte, speler inkoop directeur voor de Ottawa Champions. “Ze zullen een jongen houden die ze daar hebben gehad en ze weten wat ze krijgen. Het helpt hen hun baan te behouden in tegenstelling tot het geven van een nieuwe vent een kans.”

Dus weet dat de kansen klein zijn, maar voor degenen die in het onafhankelijke honkbal willen spelen, hier is wat je moet weten om te proberen een van die zeldzame banen te landen.

De meeste onafhankelijke divisiespelers hebben aangesloten honkbalervaring. Teams geven er de voorkeur aan om minor leaguers te contracteren die op een bepaald moment hebben laten zien dat ze draftable spelers waren. Door te worden opgesteld, heeft een speler al een zeer controleerbare test doorstaan – een team dacht dat ze goed genoeg waren om professioneel te spelen. Dat is het soort bevestiging dat het werk van een indy ball-manager een stuk eenvoudiger maakt.

Maar voor degenen die geen tijd hebben om zich aan te sluiten, zijn er twee normale wegen naar indy ball: een aanbeveling van een scout, of indruk maken op iemand tijdens een try-outkamp of in een wintercompetitie buiten het seizoen.

Alles telt

Je studieloopbaan is je cv. De overgrote meerderheid van de indy ball rookies behoorden tot de beste spelers van hun college team en meestal tot de betere spelers in hun conference.

“Onze eerste honkman Jarrud Sabourin, hij is de all-time hits leader bij Indiana. Dat is waar ik naar op zoek ben. Ik ben niet op zoek naar de man die American Legion ball speelde,” zei Southern Illinois manager Mike Pinto.

Voordat een indy ball speler wordt getekend, gaan managers de statistieken controleren.

Het is een glijdende schaal. Gooi je 95-plus met een pittige fastball? Een ERA van 10.00 op een NAIA school kan vergeven worden (Lincoln closer Marshall Schuler had een ERA van 10.01 op de Colorado School of Mines, maar hij speelde dan ook affiliated ball). Gooit hij 85-87 mph met een precieze beheersing, maar zonder een extra worp? Die sub-2.00 ERA en kwaliteit strikeout-to-walk ratio kunnen maar beter uit een top Division I programma komen.

“Als je een groentje bent en je hebt geen direct contact met een van de honkbalinkoopmensen, dan is alles gebaseerd op cijfers,” zei Evansville Otters manager Andy McCauley.

Dit diskwalificeert meteen veel spelers met indy ball dromen. Elke coach, manager en personeelschef heeft menig speler zijn verkooppraatje horen beginnen met “maar…” Ze hebben alle verhalen gehoord. De schoolcoach die je op de bank begroef. De slechte wedstrijd die je ERA deed stijgen. Het gebrek aan kwaliteits instructie dat je weerhield om je volledige potentieel te benutten. De blessure die je tegenhield.

Niets van dat alles doet er toe. Ze zijn niet op zoek naar projecten die twee of drie jaar later misschien iets kunnen worden.

“Ik kan niet wachten tot ze zich ontwikkelen,” zei Pinto. “We kunnen niet vanaf nul beginnen met een speler.”

Hoe neem je contact op met een coach

Pinto schat dat hij minstens 10 e-mails per dag krijgt van aspirant-spelers. De meeste worden snel naar de prullenmand verwezen. Het is niet dat Pinto het leuk vindt om dromen te verpletteren, maar de meeste e-mails geven hem niet de informatie die hij nodig heeft.

Doe geen alinea’s over je liefde voor het spel, dat doet iedereen. Vertel de manager gerust dat je hard zult werken, maar dat zal je geen telefoontje of baan opleveren.

Stuur een klikbare link naar je college-statistieken (of nog beter je pro-statistieken als je bent uitgebracht door een aangesloten team). Voeg de naam en contactgegevens van je college coach bij. Heb je een scout in de buurt die je heeft gezien en je goed vond? Dat is nog beter. Vermeld hun namen en liefst ook hun contact informatie.

Je moet het de manager of de personeelschef zo makkelijk mogelijk maken. En het is van vitaal belang om de naam van een onpartijdige beoordelaar te kunnen geven die kan instaan voor je capaciteiten.

“(Dat soort e-mail) betekent dat ik dan gemakkelijk de scout kan sms-en en vragen: ‘Heb je deze jongen gezien?’ ” zei Pinto.

Vandaag de dag zullen veel spelers video’s van hun swing of hun pitching delivery bijvoegen in de hoop dat het hun cv zal aanvullen. Het is geen slecht idee, maar als je wilt opvallen, stuur dan een kopie van een wedstrijduitzending mee. Een gemonteerde video van de beste zwaaibewegingen van een speler of 10 perfecte worpen uit een bullpen sessie laat lang niet zo veel zien als een video van dezelfde speler in echte wedstrijdactie waar een beoordelaar het goede en het slechte kan zien.

Regionale scouts zijn een geweldige bron. Als je een scout van een aangesloten team hebt die je heeft opgegeven als een speler die je kunt opstellen, kan hij je beste bondgenoot zijn. Een aanbeveling van een ervaren beoordelaar kan veel deuren openen.

Maar zelfs als ze je niet hebben opgegeven als een speler die voor de draft in aanmerking komt, kan een gesprek met een scout die je heeft zien spelen nog steeds heel waardevol zijn. Vraag om een eerlijke beoordeling. Als ze je vertellen waar je aan moet werken, werk er dan aan. Als ze je vertellen dat je geen professionele speler bent, bedank ze dan voor hun input.

En dan kun je misschien beter naar andere carrièremogelijkheden kijken. Indy ball is niet voor iedereen weggelegd.

De Tryout meester

Of het nu gaat om een 400-koppige cattle call bij de Frontier League open tryout of een kleinere tryout, spelers moeten begrijpen dat alleen de hardste tools zullen opvallen. Als je een ondergemiddelde loper bent met een zwakke arm maar een solide swing, zal je het moeilijk hebben om op te vallen. Bij veel try-outs mag je misschien niet eens met een knuppel slaan.

“Stel dat je slechte cijfers hebt op de universiteit, dan kun je bij een try-out maar beter iets doen om op te vallen. Loop een 6,6 meter of laat een goede arm zien in het rechtsveld. Laat als infielder handen, goede acties en bereik zien,” zei McCauley.

Op de duurdere try-outkampen krijg je een betere kans om te laten zien wat je kunt over een langere periode, maar zelfs dan gaat het allemaal om de tools. Gevoel voor het spel zal je niet zo snel een contract opleveren als een tastbaar instrument. Je moet teams laten zien dat je een aanwinst bent met een soort van spelklare vaardigheid.

De pay-to-play wintercompetities bieden een andere benadering. Daar speel je gedurende een langere periode, wat genoeg kan zijn om een veelzijdige speler te laten opvallen op een manier die een showcase niet kan. Maar zelfs daar geef je veel geld uit (meer dan $2500 in vele gevallen) in de hoop dat iemand je een contract van $600 per maand zal geven. Financieel is het onzinnig, maar bij honkbal speelt logica geen rol, het gaat om het najagen van een droom.

In veel gevallen is het moeilijk te beseffen dat de droom voorbij is. We hebben het hier over spelers die zich 10-15 jaar lang op honkbal hebben geconcentreerd en duizenden dollars hebben uitgegeven aan instructeurs en zomerreisbalteams. Het is moeilijk om tot het besef te komen dat er aan het eind van de rit geen beloning is. Het is makkelijker om te geloven dat je dat verborgen juweeltje bent dat gewoon nog niet is opgemerkt.

Helaas is de onopgemerkte ontluikende honkbalster meestal mythologisch.

“Je bent niet over het hoofd gezien,” zei McCauley. “Als je op een D-III, NAIA of een junior college speelt, zullen ze je zien. Dit is niet alleen waar je naar toe gaat na college.”