Weerkaarten zijn er in ontelbare stijlen met elk een verschillend niveau van informatie. Er zijn echter een aantal gemeenschappelijke kenmerken die men gewoonlijk bij deze beelden aantreft.

In het gedeelte over de oorsprong van de wind hebben we de bron van de “hoogten” en “laagten” al gezien. Maar hoe worden de grenzen tussen luchtmassa’s afgebeeld? We trekken lijnen, die “fronten” worden genoemd.

Fronten zijn meestal op een aantal manieren aan het oppervlak waarneembaar. Winden “convergeren” vaak of komen samen bij de fronten. Ook kunnen temperatuurverschillen aan de ene kant van een front en aan de andere kant duidelijk merkbaar zijn. Tenslotte kan de druk aan weerszijden van een front aanzienlijk variëren.

Koudfront

Koude fronten worden afgebeeld door een blauwe lijn met driehoekjes die in de richting van de beweging wijzen. Koudefronten geven de voorrand aan van een koude luchtmassa die een warmere luchtmassa verdringt.

Zinnen als “voor het front” en “achter het front” hebben betrekking op de beweging ervan. Dus als je “voor het koufront” zit, zit je in de “warme” luchtmassa en als je “achter het koufront” zit, zit je in de koude luchtmassa.

Bedenk echter ook dat de termen “koud” en “warm” relatief zijn. Dus, het wordt nog steeds een koufront genoemd, zelfs in de zomer, als de temperatuur slechts daalt van, bijvoorbeeld, 95°F (35°C) voor het front naar bijna 90°F (32°C) achter het front.

Koufronten strekken zich bijna altijd uit in zuidelijke tot westelijke richting vanuit het centrum van lagedrukgebieden en nooit vanuit het centrum van hogedruksystemen.

Warm front

Een warm front is de voorrand van een relatief warmere luchtmassa die een koudere luchtmassa vervangt. Een warm front wordt weergegeven door een rode lijn met halve maantjes aan de kant van de bewegingsrichting.

Zoals koufronten, breiden warme fronten zich ook uit vanuit het centrum van lagedrukgebieden, maar bijna altijd aan de oostkant van het laag.

Hier ziet u een voorbeeld van een locatie waar een typische warme frontpassage wordt gevolgd door een koude frontpassage: Wolken zakken en worden dikker als het warme front nadert met enkele uren van lichte tot matige regen.

Als het warmtefront passeert, houdt de regen op, wordt het gedeeltelijk bewolkt en warmt de temperatuur op tot midden 70. De wind wordt vlagerig uit het zuiden. Een paar uur later trekt een lijn van onweersbuien over het gebied vlak voor het koufront. Na het einde van de buien en de passage van het front draait de wind naar het noordwesten en de temperatuur daalt tot rond de 40 en de lucht klaart op.

Stationair front

Als het front in wezen niet beweegt (d.w.z. de twee luchtmassa’s aan weerszijden bewegen niet loodrecht op het front), wordt het een stationair front genoemd. Een stationair front wordt afgebeeld door een afwisselend rode en blauwe lijn met een driehoek op het blauwe gedeelte en een halve maan aan de andere kant van het rode gedeelte van de lijn.

Een koufront (of warm front) dat niet meer beweegt wordt een stationair front. Het verschil in temperatuur en windrichting van de ene kant van een stationair front naar de andere is over het algemeen niet groot, maar er kunnen momenten zijn waarop het verschil wel groot is.

Blijffront

Koude fronten bewegen doorgaans sneller dan warme fronten, zodat ze op den duur de warme fronten kunnen “inhalen”.

De plaats aan het oppervlak van het occlusiefront ligt direct onder het convergentiepunt van de warme, koele en koude luchtmassa’s. Geoccludeerde fronten wijzen op een afname in intensiteit van het moederweersysteem en worden aangegeven door een paarse lijn met afwisselend driehoekjes en halve maantjes aan de kant van zijn beweging.

Hoewel er geen verschil is in hoe ze op een weerkaart worden afgebeeld, zijn er twee soorten occlusies; koude en warme.

Koude occlusies komen het meest voor, waarbij het koufront het warme front overneemt en ook de koelere luchtmassa die voor het warme front ligt, ondermijnt.

Warme occlusies treden op wanneer de lucht die bij het “koude” front hoort in werkelijkheid niet zo koud is als de luchtmassa die bij het warme front hoort. De warme lucht wordt opgedreven zoals voorheen, maar de koudere, dichtere luchtmassa vóór het warme front blijft aan de oppervlakte en dwingt de luchtmassa die bij het koude front hoort ook op.

Andere Grenzen

Droge Lijn

Een droge lijn markeert de grens tussen een vochtige luchtmassa en een droge luchtmassa. Deze lijn ligt in de lente en vroege zomer meestal noord-zuid over de centrale en zuidelijke High Plains, waar hij vochtige lucht uit de Golf van Mexico (in het oosten) scheidt van droge woestijnlucht uit de zuidwestelijke staten (in het westen).

De droge lijn trekt in de middag meestal op naar het oosten en trekt zich ’s nachts terug naar het westen. Een sterk stormsysteem kan de droge lijn echter oostwaarts tot in de Mississippi-vallei drijven, of zelfs verder oostwaarts, ongeacht het tijdstip van de dag.

Een typische passage van de droge lijn resulteert in een scherpe daling van de luchtvochtigheid, een stijging van de temperaturen, opklaringen en een windverschuiving van zuidelijk of zuidoostelijk naar westelijk of zuidwestelijk. (Boos wordend stof en stijgende temperaturen kunnen ook volgen, vooral als de droge lijn overdag passeert). Deze veranderingen treden in omgekeerde volgorde op als de droge lijn zich westwaarts terugtrekt.

Drogere lucht is dichter dan vochtige lucht, en als de droge lijn zich naar het oosten beweegt, dwingt hij vochtige lucht de atmosfeer in. Daarom kunnen zware en soms tornadische onweersbuien ontstaan langs een droge lijn of in de vochtige lucht net ten oosten ervan.

Droogtelijn

Dit is een lijn van onweersbuien die zich over het algemeen langs een front vormt, maar de onweersbuien bewegen zich voor het front uit. Als de door regen afgekoelde lucht onder de onweersbuien naar voren begint te stromen vormen zich nieuwe onweersbuien aan de voorrand van de outflow.

De outflow werkt als een koufront met een toename van de voorwaartse snelheid en daardoor een toename van de voorwaartse snelheid van de lijn van onweersbuien. Squall lines worden het meest gezien in derecho’s.

Andere symbolen

Trough

Een trog is geen begrenzing maar een langgerekt gebied van lagere luchtdruk. Er zijn veranderingen in de windrichting over een trog, maar er is geen verandering in de luchtmassa.

Hoewel troggen niet specifiek een oppervlaktegrens vormen, weerspiegelen ze de verandering in de atmosferische omstandigheden in de hogere atmosfeer. Als zodanig kunnen troggen gebieden zijn waar zich buien en onweersbuien kunnen vormen.

Precipitatie

Historisch gezien zijn neerslaggebieden groen gearceerd, ongeacht of de neerslag bevroren is of niet. Het type neerslag op weerkaarten zelf komt ook in verschillende vormen voor. Soms wordt het neerslagtype gespeld of, zoals vaker het geval is, wordt gebruik gemaakt van een grote verscheidenheid aan grafieken om het type aan te geven.

Hieronder staan enkele van de meer traditionele meteorologische symbolen die op kaarten worden gebruikt om neerslagtypen aan te geven.

• Regen

  

• Sneeuw

  

• Drizzle

  

• regen
  buien

  

• sneeuw
  buien

  

• donder-
  storm

  

• mist

  

Take it to the MAX! De ‘plot’ wordt dikker