Hoewel jouw fouten waarschijnlijk niet duizenden websites onklaar zullen maken, is het in je eigen belang om de schade van een fout te beperken en, nog belangrijker, er zoveel mogelijk van te leren.

Hier volgen een paar tips over hoe je effectief terug kunt stuiteren – en sterker kunt worden – als je een verkeerde beslissing neemt:

Houd je fout voor jezelf.

Het is jammer als de omstandigheden tegen je waren, of als iemand op wie je rekende je in de steek heeft gelaten, of als je gewoon een slechte dag had. Volgens het prachtige boek van Justin Menkes, Better Under Pressure, geven echte grote leiders anderen niet de schuld als dingen fout gaan. In plaats daarvan hebben ze een hoog “gevoel van agency”, dat is “de mate waarin mensen hun omstandigheden en de uitkomsten die ze ervaren toeschrijven aan hun eigen controle.”

Verbeter het als je kunt, en vertel het je leider.

Draag je niet op als een “stille oplosser”. Fouten hebben vaak neveneffecten, en doen alsof het niet gebeurd is, is gevaarlijk. In dit interview met Harvard Business Review zegt de voormalige voorzitter van Toyota, Katsuaki Watanabe: “Verborgen problemen zijn de problemen die uiteindelijk ernstige bedreigingen worden. Als problemen worden onthuld zodat iedereen ze kan zien, zal ik me gerustgesteld voelen. Want als problemen eenmaal in beeld zijn gebracht, zelfs als onze mensen ze niet eerder hebben opgemerkt, zullen ze hun hersens pijnigen om er oplossingen voor te vinden.”

Bied je excuses aan aan iedereen die getroffen is.

Maak er een echte verontschuldiging van. Maak er een echte verontschuldiging van (“Het spijt me dat ik uw groep al die downtime heb bezorgd”), en niet iets slaps en zelfbeschermends (“Ik wou dat het niet was gebeurd”). Voor een voorbeeld van hoe het NIET moet, zie deze video van de Financial Times van voormalig Bank of America CEO Ken Lewis die zich “verontschuldigt” voor fouten die hij heeft gemaakt tijdens de financiële crisis.

Reflecteer op de fout.

Denk na over wat de fout heeft veroorzaakt, en wat je hebt gedaan dat heeft bijgedragen aan de situatie. Je kunt niets leren van externe factoren, dus vergeet ze (zie #1: je bouwt aan een hoog gevoel van agency). Wat kunt u anders doen? Dit is misschien gemakkelijker te doen als er wat tijd overheen is gegaan, vooral als de fout en de nasleep ervan bijzonder pijnlijk of gênant waren. Denk aan de voormalige Amerikaanse minister van Defensie Robert S. McNamara. Hij werd verguisd voor zijn rol in de Vietnamoorlog en het duurde 30 jaar voordat hij een memoires schreef, In Retrospect, waarin hij eindelijk in het reine kwam met de gevolgen van zijn beslissingen.

Begrijp je aan de basisoorzaak.

Als je systematisch nadenkt over fouten, zul je je realiseren dat er patronen in je functioneren zijn die bijdragen aan deze fouten. En als je je dat eenmaal realiseert, ben je goed op weg om dat patroon te verhelpen. Bijvoorbeeld, na het missen van twee gesprekken met klanten in een korte tijd, concludeerde ik dat ik mijn organisatorische systeem moest reviseren. Ik besteedde de maanden daarna tijd aan het lezen en implementeren van David Allen’s Getting Things Done-methode, waardoor het veel gemakkelijker werd om veel klanten tegelijk te bedienen.

Deel wat je hebt geleerd.

In sommige omgevingen kan dit delen een levensredder zijn. In haar onderzoek naar leren in ziekenhuizen ontdekte Amy Edmondson van Harvard University dat de best presterende verpleegafdelingen het grootste aantal fouten hadden gerapporteerd. Niet omdat ze meer fouten maakten, maar omdat ze zich veilig voelden om de fouten die ze maakten te melden en te delen.

Door deze praktijken toe te passen, worden fouten misschien niet minder gênant, maar het zal rampen helpen voorkomen en ervoor zorgen dat je niet twee keer dezelfde fout maakt. En kunt u dan niet een beetje makkelijker slapen?