Categorie: Gezondheid Gepubliceerd: 4 april 2013
Waterstofperoxide zou nooit moeten worden gebruikt om wonden te behandelen, omdat het meer kwaad dan goed doet. In feite zou geen enkel antiseptisch middel mogen worden gebruikt om wonden te behandelen. Hoewel sterk reagerende chemische stoffen zoals waterstofperoxide inderdaad sommige bacteriën doden, brengen zij meer schade toe aan gezonde cellen die de wond trachten te genezen. Dit feit is al bijna 100 jaar bekend bij de reguliere wetenschap. Tijdens de Eerste Wereldoorlog volgden de militaire artsen de medische folklore en behandelden zij de wonden van de soldaten met antiseptica, maar toch stierven de soldaten nog steeds in een alarmerend tempo aan infecties. De bioloog Alexander Fleming benaderde het probleem op wetenschappelijke wijze. Volgens de biografie van Fleming, geschreven door Beverly Birch, ontdekte Fleming dat degenen wier wonden met antiseptica werden behandeld een hoger sterftecijfer en een langzamere genezing hadden dan degenen wier wonden in het geheel niet werden behandeld. Verrast door deze bevinding, voerde Fleming een gecontroleerd laboratorium experiment uit dat bevestigde dat antiseptica schadelijk zijn. In de jaren die volgden op de Eerste Wereldoorlog gingen wetenschappers op zoek naar een behandeling die de besmettelijke bacteriën zou doden zonder de gezonde cellen of het natuurlijke immuunsysteem van de patiënt te schaden. Een decennium na het einde van de Eerste Wereldoorlog ontdekte Alexander Fleming dat penicilline, een sap dat door schimmels wordt afgescheiden, bacteriën selectief doodt. Dankzij het werk van Fleming en andere wetenschappers werd penicilline ontwikkeld tot een krachtige medische behandeling. Het tijdperk van de moderne antibiotica was aangebroken. Omdat antibiotica bacteriën doden zonder de lichaamscellen aan te tasten, kunnen zij inwendig worden ingenomen en de bacteriën onder het huidoppervlak bereiken. Zo bleken antibiotica niet alleen nuttig bij de behandeling van oppervlakkige wonden, maar genazen zij ook inwendige ziekten die door bacteriën werden veroorzaakt, zoals streptokokken, syfilis, gangrege en tuberculose.
Als een wond ernstig is, moet het slachtoffer professionele medische hulp zoeken, omdat de wond misschien gehecht moet worden. Als de wond klein genoeg is om thuis te worden behandeld, mogen nooit antiseptische middelen zoals waterstofperoxide, alcohol, Purell, jodium, zout of bakpoeder op de wond worden gebruikt. Hoewel antiseptica effectief bacteriën doden zonder veel schade aan te richten wanneer ze op de buitenkant van een gezonde huid worden aangebracht, doen ze meer kwaad dan goed wanneer ze op wonden worden aangebracht. In plaats daarvan moeten kleine wondjes worden dichtgedrukt tot het bloeden stopt, voorzichtig worden afgespoeld met water, worden behandeld met antibiotische zalf zoals Neosporin of Polysporin, en vervolgens worden ingezwachteld om vuil buiten te houden. De Mayo Clinic zegt: “Nadat u de wond hebt schoongemaakt, brengt u een dun laagje antibiotische crème of zalf aan, zoals Neosporin of Polysporin, om te helpen het oppervlak vochtig te houden. De producten zorgen er niet voor dat de wond sneller geneest, maar ze kunnen infecties ontmoedigen en het natuurlijke genezingsproces van uw lichaam helpen.” De A.D.A.M. Medical Encyclopedia, die wordt gesponsord door de National Institutes of Health, adviseert “Breng antibacteriële zalf aan en een schoon verband dat niet aan de wond blijft plakken.”
Topics: antibiotische zalf, antibiotica, antisepticum, waterstofperoxide, behandelen van wonden, wond