We hebben ze allemaal gezien. Het waren de onbekende en vaak sociaal onhandige kinderen die zich aansloten bij onze tee ball-teams of op de padvindstersbijeenkomsten kwamen opdagen. “Wie zijn dat?” fluisterden we allemaal. Misschien gingen ze naar een andere school. Misschien waren ze nieuw in de stad. Maar als we onze ouders naar deze kinderen vroegen, antwoordden ze op die licht neerbuigende toon: “O, die hebben thuis les gehad.”
Ondanks het stigma dat nog steeds kleeft aan thuisonderwijs, krijgen ouders die voor deze vorm van onderwijs kiezen, eindelijk hun beloning. Sinds 1999 is het aantal ouders dat ervoor kiest hun kinderen thuis les te geven met 75% gestegen. En hoewel het aantal kinderen in een thuisonderwijsomgeving nog steeds slechts 4% van het totale aantal schoolgaande jongeren vertegenwoordigt, groeit het aantal ouders dat ervoor kiest het “traditionele” openbare onderwijs te mijden zeven keer sneller dan het aantal kinderen dat elk jaar in openbare scholen wordt ingeschreven.
Voor degenen die beweren dat deze cijfers de effectiviteit van thuisonderwijs niet rechtvaardigen, kunnen we in plaats daarvan naar de statistieken kijken. Het gemiddelde kind dat thuisonderwijs volgt, scoort op gestandaardiseerde toetsen tussen de 65 en 89e percentiel, terwijl het gemiddelde kind op een openbare school ergens rond het 50e percentiel scoort. Verder is aangetoond dat kinderen die thuis les hebben gevolgd consequent hoger scoren op de ACT en hogere GPA’s behalen als universiteitsstudenten. Er is zelfs aangetoond dat kinderen die thuis les hebben gevolgd een vierjarige graad behalen in een veel hoger tempo dan leerlingen van openbare en particuliere scholen.
De voordelen houden daar niet op. Terwijl de gemiddelde totale uitgaven voor een kind op een openbare school in de buurt van 10.000 dollar per jaar liggen, liggen die voor een kind dat thuis les krijgt ergens tussen de 500 en 600 dollar per jaar. Homeschooling biedt dus niet alleen educatieve voordelen, maar ook financiële voordelen.
Maar hoe zit het met de socialisatie? Voorstanders van thuisonderwijs beweren dat het stereotype dat kinderen die thuisonderwijs volgen geen sociale basisvaardigheden zouden hebben, niet waar is. Het National Home Education Research Institute beweert dat kinderen die thuisonderwijs volgen in feite meer sociaal geëngageerde individuen blijken te zijn dan hun leeftijdsgenoten, en “een gezonde sociale, psychologische en emotionele ontwikkeling en succes in de volwassenheid” laten zien.
Dus wat zal de toekomst brengen? Zullen meer ouders kiezen voor thuisonderwijs dan voor openbaar onderwijs? En wat kan er worden gedaan aan de klaarblijkelijke tekortkomingen van het openbaar onderwijs die ertoe leiden dat meer ouders voor thuisonderwijs kiezen?
Het lijkt erop dat de problemen met het openbaar onderwijs in feite op een paar dingen neerkomen. Ten eerste lijkt er een gebrek aan individuele communicatie tussen leerlingen en leraren te zijn. In grotere openbare scholen zitten soms wel 40 leerlingen in een klas, waardoor de leraar vaak veel minder tijd heeft om één op één met elke leerling te communiceren. Vooral op jonge leeftijd kan deze één op één communicatie van vitaal belang zijn voor de kracht van het onderwijs van een leerling. Een leerling die moeite heeft met lezen of rekenen wordt in een grote klas gemakkelijk over het hoofd gezien en heeft vaak niet het vertrouwen om de leraar alleen te benaderen.
Openbare scholen kunnen ook de prestaties van een leerling beperken. Sommige scholen zijn, financieel of qua docenten, slecht toegerust om gevorderde of versnelde cursussen te geven aan leerlingen die aantoonbaar goed scoren. Vaak worden deze leerlingen dan gedwongen om in een veel langzamer tempo te leren vanwege de capaciteiten van hun klasgenoten, waardoor zij intellectueel achterop raken. Hoewel dit systeem aanvaardbaar is voor ouders van leerlingen die het moeilijker hebben dan hun klasgenoten, zou het wel eens nadelig kunnen zijn voor leerlingen die veel presteren.
Ten slotte, zoals blijkt uit de sterke anti-pestmaatregelen die op bijna elke moderne school worden toegepast, werken openbare scholen vaak sociale angst en schade aan de geestelijke gezondheid in de hand. Als een kind leert om school en onderwijs te associëren met onbehagen en zelfs angst, wordt het moeilijk om dit beeld te veranderen. Veel leerlingen die op de lagere school worden gepest, worstelen met hun studie, omdat ze te veel met het sociale aspect van school bezig zijn om zich te herinneren dat onderwijs het eigenlijke doel is.
Dus wat moet er worden gedaan? Gezien het feit dat bovenstaande problemen al lang spelen, lijkt het onwaarschijnlijk dat er een gemakkelijke verandering zal komen. Het lijkt dus aan de ouders te worden overgelaten, of zij nu geloven in de verdiensten van het openbaar onderwijs of er de voorkeur aan geven het leren van hun kind thuis te bevorderen.