Huisvestingskosten en dakloosheid

Het land wordt momenteel geconfronteerd met een van de ernstigste crises op het gebied van betaalbare huisvesting in de geschiedenis. Het is geen verrassing dat mensen die in armoede leven het zwaarst worden getroffen.

In de jaren zeventig beschikten gemeenschappen over voldoende betaalbare huisvesting. Dat betekende dat wanneer een gezin of individu een crisis doormaakte en geen huisvesting meer had, zij snel een andere woonruimte konden vinden. Maar halverwege de jaren tachtig was het aanbod van goedkope woningen aanzienlijk geslonken. Sindsdien zijn de huren blijven stijgen en hebben vooral mensen met een laag inkomen een trage of stagnerende loonstijging doorgemaakt.

Tegenwoordige betalen 8 miljoen huishoudens met een extreem laag inkomen minstens de helft van hun inkomen aan huisvesting, waardoor zij het risico lopen op instabiele huisvesting en dakloosheid.

De oplossing voor dakloosheid: Huisvesting

De oplossing voor dakloosheid is simpel: huisvesting. Door mensen die dakloos zijn te koppelen aan huisvesting en diensten, hebben ze een platform van waaruit ze andere gebieden kunnen aanpakken die mogelijk hebben bijgedragen aan hun dakloosheid – zoals werkgelegenheid, gezondheid en middelenmisbruik.

Hulpprogramma’s voor daklozen

Er zijn twee huisvestingsmodellen gericht op dakloosheid waarvan is aangetoond dat ze effectief een einde maken aan dakloosheid. Dit zijn:

• Permanente ondersteunende huisvesting: Permanente ondersteunende huisvesting koppelt langdurige huurondersteuning aan ondersteunende diensten. Het is gericht op personen en gezinnen met chronische ziekten, handicaps, geestelijke gezondheidsproblemen of stoornissen in het middelengebruik die langdurig of herhaaldelijk dakloos zijn geweest.
• Snelle herhuisvesting: Snelle herhuisvesting biedt op korte termijn hulp bij het huren en diensten. Het doel is mensen te helpen snel een woning te krijgen, hun zelfredzaamheid te vergroten en te blijven wonen.

Openbare huisvestings- en voucherprogramma’s

Gemeenschapswoningen en voucherprogramma’s, beheerd door de HUD, bieden fatsoenlijke en veilige betaalbare huisvesting voor mensen met een laag inkomen en spelen een cruciale rol bij het terugdringen van dakloosheid.

• Het Housing Choice Voucher Program (algemeen bekend als “Section 8”) is de belangrijkste vorm van federale huisvestingssteun geworden. Het programma, dat vouchers verstrekt aan huishoudens met een laag inkomen om hen te helpen betalen voor huisvesting op de particuliere markt, blijkt dakloosheid sterk te verminderen.
• Volkshuisvesting is door de federale overheid gefinancierde huisvesting die tegen gesubsidieerde tarieven wordt verhuurd aan in aanmerking komende gezinnen met een laag inkomen, ouderen en personen met een handicap.

Hoewel zowel volkshuisvesting als huisvestingsvouchers een bewezen einde maken aan dakloosheid, ontvangt slechts één op de vier huishoudens die in aanmerking komen voor dergelijke hulp deze door gebrek aan financiering.

Aanpak van de crisis rond betaalbare huisvesting

Op veel plaatsen in Amerika is er gewoon niet genoeg betaalbare huisvesting beschikbaar. Zonder deze huisvesting zullen veel dakloze Amerikanen waarschijnlijk steeds weer opnieuw dakloos worden.

De prioriteit moet nu liggen bij het vergroten van het aanbod van betaalbare huisvesting. Om dit te doen, is het nodig om HUD’s vermogen te vergroten om mensen met een laag inkomen te bedienen en te huisvesten.

Bijgewerkt in januari 2020.