“I know why the caged bird sings” is Maya Angelou’s hartverscheurende gedicht dat reflecteert op de stompzinnige onderdrukking die de zwarten vroeger moesten ondergaan. Haar portrettering van het onrecht met behulp van een “vrije vogel” en een “gekooide vogel” laat ons achter met een bittere smaak die ons herinnert aan de lang afgeschafte slavernij.
I know why the Caged Bird Sings
BYA ANGELOU
Een vrije vogel springt op de rug
van de wind en drijft stroomafwaarts
tot de stroom eindigt en dipt zijn vleugel
In de oranje zonnestralen
En durft de hemel op te eisen.
Maar een VOGEL die door zijn nauwe kooi sluipt
Kan zelden door zijn tralies van woede kijken
Zijn vleugels zijn geknipt en zijn poten zijn vastgebonden
Dus hij opent zijn keel om te zingen.
De gekooide vogel zingt met een angstige triller
Over onbekende dingen maar verlangt nog steeds
En zijn melodie wordt gehoord op de heuvel in de verte want
De gekooide vogel zingt van vrijheid.
De vrije vogel denkt aan een andere bries
En de passaatwinden zacht door
De zuchtende bomen
En de vette wormen wachtend op een dageraad helder
Gras en hij noemt de lucht de zijne.
Maar een gekooide VOGEL staat op het graf van dromen
Zijn schaduw schreeuwt op een nachtmerrie schreeuw
Zijn vleugels zijn geknipt en zijn voeten zijn vastgebonden
Dus hij opent zijn keel om te zingen.
De gekooide vogel zingt met
een angstige triller van onbekende dingen
Maar verlangt nog steeds en zijn
deuntje wordt gehoord op de heuvel in de verte
Want de gekooide vogel zingt van vrijheid.
Analyse van “I know why the caged bird sings”
Gepubliceerd in 1983, “I know why the caged bird sings” is een gedicht geschreven door Maya Angelou. In dit gedicht laat zij ons het lijden van de Afro-Amerikanen zien. De “vrije vogel” regeert over de hemel en duikt dan naar beneden om zich te wentelen in de poel van zonlicht – hij bezit het grote blauw. De gekooide vogel zit echter gevangen in de “tralies van woede” – hij heeft geen andere manier om zich te uiten dan te zingen “met een angstige triller”. Hij “zingt van de vrijheid” die gehoord kan worden “op de heuvel in de verte”. De “vrije vogel” glijdt door “een ander briesje” terwijl “dikke wormen” op hem wachten. Maar de “gekooide vogel”, met afgeknipte vleugels en vastgebonden poten, blijft zingen van de vrijheid.
Een van de thema’s van “I know why the caged bird sings” is de rassendiscriminatie tussen blanken en zwarten. Angelou heeft de symbolen van de “vrije vogel” gebruikt om de dominerende blanken voor te stellen en een “gekooide vogel” voor de onderdrukte zwarte rassen. Doorheen de zes strofen gebruikt de spreekster een bespiegelende toon en wisselt tussen het beveiligde, ongebonden leven van de “vrije vogel” en het geknechte, verpletterde leven van de “gekooide vogel”.
De “vrije vogel”, om van de zon te genieten, “drijft stroomafwaarts” – het is alsof alles geplaveid is om het leven van de vrije te vergemakkelijken; de wormen die hij ophaalt, zijn niet zomaar wormen, het zijn “vette” wormen – het leven van de bevoorrechten wordt verder vergemakkelijkt. De “gekooide vogel” is echter niet alleen geknecht in “zijn nauwe kooi”, maar zijn “vleugels zijn geknipt” en “poten zijn vastgebonden”. Het zinspeelt op het feit hoe de gekleurde rassen worden behandeld in vergelijking met de blanken. Ze zijn beroofd van hun fundamentele rechten om hun wil te doen gelden of te gaan en staan waar ze willen. Wanneer “de gekooide vogel zingt met een angstige triller”, is dat voor hem eigenlijk de enige manier om zijn bestaan te valideren.
Ja, help me met opstel Krijg hulp