Analyse

De SAI (Society of American Indians) is bekritiseerd omdat zij een Amerikaans staatsburgerschap wensten dat de soevereiniteit van de inheemse bevolking overbodig zou maken, gebaseerd op de dichotomieën die destijds werden gehanteerd: dat het “bereiken” van het Amerikaanse staatsburgerschap betekende dat men het gezag van de inheemse stammen moest weigeren. Het koloniale concept van burgerschap … deed de wederzijdse exclusiviteit van Indiaanse ‘burger’ en Amerikaanse ‘burger’ onontkoombaar en natuurlijk lijken. Op dat moment leek ward versus citizen de enige mogelijke keuze…

Voor de keuze tussen de bittere onderwerpingen van de Indiaanse wardship en de illusoire vrijheden van het Amerikaanse staatsburgerschap, koos het SAI voor het staatsburgerschap. Misschien kozen ze voor de mogelijkheden die ze zich konden voorstellen binnen het burgerschap en een pluriforme democratische natie. In hun werk voor inheemse volken ontwikkelden SAI-intellectuelen gelaagde mogelijkheden die veel verder reikten dan de valse dichotomie van woestheid versus beschaving die door de koloniale samenleving werd opgeworpen. Lokaal werk verbeeldde en opende mogelijkheden om te leven als volledig moderne burgers, dynamische bijdragers aan het democratische leven van de VS, en als naties met inherente soevereiniteit. In de afgelopen eeuw hebben inheemse individuen, naties en intellectuelen verder ideeën ontwikkeld over meervoudig, gelaagd burgerschap en meervoudige, gelaagde soevereiniteit die eerder mogelijkheden openen dan ze af te sluiten. Inheemse volken moeten de macht hebben om keuzes te maken binnen het rijk van mogelijkheden, niet binnen het rijk van afgeschermde kansen.

ragment uit:
Lomawaima, K. T. (2013). De wederkerigheid van burgerschap en soevereiniteit: De Vereniging van Amerikaanse Indianen en de strijd om Amerika te erven. American Indian Quarterly, 37(3), 333-351.