De Italiaanse vlag van vandaag en historische driekleuren

De Italiaanse vlag, il Tricolore (driekleur) zoals hij vaak in het Italiaans wordt genoemd, is de nationale vlag van de Italiaanse Republiek die sinds 1946 in gebruik is en officieel sinds december 1947. In 1997, ter gelegenheid van de tweede honderdste verjaardag van de Italiaanse driekleur, werd 7 januari uitgeroepen tot Nationale Dag van de Vlag -Festa del Tricolore.

De Italiaanse Dag van de Vlag moet niet worden verward met het Festa della Repubblica, de Italiaanse nationale feestdag die elk jaar op 2 juni wordt gevierd.

What Color Is The Italian Flag?

De kleuren van de vlag van Italië zijn groen, wit en rood.

De Italiaanse vlag is een driekleurige vlag met drie verticale banden van gelijke grootte in groen, wit en rood, met het groen aan de hijszijde.

Italiaanse vlag Betekenis

Net als andere nationale vlaggen over de hele wereld, zoals die van Mexico, is de Italiaanse vlag geworteld in de Franse vlag die vanaf 1790 door Franse revolutionairen werd gebruikt.

In Italië werd het blauw van de Franse vlag vervangen door groen, een kleur die werd gebruikt in de eerste Italiaanse driekleurige cockades (rozetten en linten) die symbool stonden voor de natuurlijke rechten, de idealen van gelijkheid en vrijheid.

In de 19e eeuw werd de betekenis van de drie kleuren van de Italiaanse driekleur idealistischer. Schrijvers, dichters en geleerden zagen de betekenis van de kleuren van de Italiaanse vlag in een poëtisch licht. Het groen stond voor hoop, de hoop op een vrij en verenigd Italië, het wit voor geloof en het rood voor naastenliefde en liefde.

In de toespraak “Il Tricolore” die op 7 januari 1897 werd gehouden ter gelegenheid van de eerste honderdste verjaardag van de formele aanneming van de driekleurige Italiaanse vlag, sprak de nationale dichter Giosuè Carducci hartstochtelijk over de betekenis van de kleuren van de Italiaanse vlag:

Voor Carducci was wit het geloof in de ideeën die de wijzen bezielen; groen de hoop die in de natuur regenereert; rood de passie en het bloed van de martelaren en helden die hun leven gaven voor het land.

“Niet woekerende adelaars en leeuwen, niet overweldigende wilde beesten in het heilige vaandel; maar de kleuren van onze lente en ons land, van Cenisio tot de Etna; de sneeuw van de Alpen, april in de valleien, de vlammen van de vulkanen. “
Giosuè Carducci

Origins of the Italian Flag

Kort na de Franse revolutionaire gebeurtenissen, begonnen de idealen van sociale vernieuwing zich wijd en zijd in Italië te verspreiden. Zo werden de blauw-wit-rode kleuren van de Franse vlag de eerste referentie van de Italiaanse Jacobijnen en later een inspiratiebron voor de creatie van een Italiaanse identiteitsvlag.

De Italiaanse kranten van die tijd meldden ten onrechte dat de Franse driekleur groen, wit en rood was, en een tijdlang geloofden de Italianen dat dit de kleuren van de Franse vlag waren en gebruikten ze als een manier om hun steun aan de revolutionaire idealen te tonen.

Het allereerste gebruik van de Italiaanse driekleurige vaandel is gedateerd op 21 augustus 1789. Zoals gedocumenteerd in de historische archieven van de Republiek Genua, meldden enkele ooggetuigen dat demonstranten door de stad trokken met een driekleurige cockade op hun kleding gespeld.

Hoewel niet alle historici het erover eens zijn, dook de groen, wit en rood driekleurige cockade weer op in november 1794 tijdens de mislukte opstand in Bologna tegen de Pauselijke Staat onder leiding van Luigi Zamboni en Giovanni Battista De Rolandis.

Hoewel geleerden het er over eens zijn dat de cirkelvormige Italiaanse cockade met de nationale kleuren van Italië -groen, wit en rood- voor het eerst verscheen in Milaan in 1796.

De kronkelige Italiaanse Vlag Geschiedenis

De eerste officiële documenten traceren het gebruik van de groen, wit en rode vlag tot de eerste Italiaanse veldtocht van Napoleon, (1796-1797) gevochten met de inbreng van talrijke Italiaanse Jacobijnen.

De Republiek Cispadane (1797) – Hoewel de Italiaanse driekleur eerder was gebruikt als militair vaandel en als burgerlijk symbool van lokale overheden, begint de geschiedenis van de vlag van Italië officieel op 7 januari 1797, toen een Italiaanse soevereine staat, de Republiek Cispadanië, de driekleur voor het eerst als nationale vlag aannam.

Deze belangrijke gebeurtenis vond plaats in het Palazzo del Comune van Reggio nell’Emilia, in de zaal van het hertogelijk archief, tegenwoordig bekend als Sala del Tricolore.

Naast de Tricolorzaal bevindt zich het Museum van de Tricolor, dat in januari 2004 werd geopend. Het toont documenten en relikwieën met betrekking tot de Italiaanse vlag en een groot aantal driekleurige vlaggen van de Italiaanse pre-Italiaanse staten van voor de eenwording

Cisalpijnse Republiek (1798-1802) – Spoedig daarna ging de Cispadanische Republiek op in de Cisalpijnse Republiek, een zusterrepubliek van Frankrijk in Noord-Italië.

Oorspronkelijk waren de kleuren van de vlag van de Cisalpijnse Republiek horizontaal gerangschikt, met het groen bovenaan, maar op 11 mei 1798 maakte de Republikeinse Raad de vierkante verticale driekleur officieel.

Geleidelijk groeide de Italiaanse vlag in populariteit totdat het een van de belangrijkste symbolen van het Risorgimento werd. In deze periode begon de Italiaanse vlag in de collectieve verbeelding door te dringen als symbool van Italië

Italiaanse Republiek (1802 – 1805) – In 1802 werd de Cisalpijnse Republiek de Napoleontische Italiaanse Republiek. De vlag behield dezelfde kleuren, maar met een andere, minder revolutionaire, indeling – een rode achtergrond met daarop een groen vierkant binnen een witte ruit.

Koninkrijk Italië (1805 – 1814) – Op maart 1805 werd de Italiaanse Republiek het Koninkrijk Italië, geregeerd door Napoleon I als koning van Italië. De vlag van het Regno Italico was dezelfde als die van de voormalige Italiaanse Republiek, maar dan in een rechthoekige vorm en met de adelaar van Napoleon op de groene rechthoek.

Il Tricolore wordt subversief

Met de val van Napoleon en het herstel van absolutistische monarchische regimes ging de Italiaanse driekleur ondergronds en werd het een symbool van patriottisme dat de strijd van de Italianen die streden voor vrijheid en onafhankelijkheid, verenigde.

Tijdens de opstanden van Milaan in 1848 consolideerde de driekleurige vlag van Italië zich duidelijk als een patriottisch symbool dat alle Italianen verenigde die streden tegen buitenlandse overheersing.

De Risorgimento en de Tricolore

De Risorgimento was de politieke en sociale beweging die in 1815 begon en zijn hoogtepunt bereikte op 17 maart 1861 met de proclamatie van het Koninkrijk Italië dat de verschillende staten van Italië verenigde (met uitzondering van Venetië, Rome, Trento en Triëst) en de driekleur als nationale vlag aannam.

Koninkrijk Sardinië (1848-1851) – Op 8 mei jl, 1848 werd de driekleurige vlag de officiële nationale vlag van het Koninkrijk Sardinië toen hij voor het eerst werd gehesen op het Palazzo Madama in Turijn.

In een toespraak voor het parlement van het Koninkrijk Sardinië op 9 juni 1848, verklaarde koning Karel Albert dat “de driekleurige vlag door God gezegend was en zal worden”

Koninkrijk Sardinië (1851-1861) – Deze vlag van het Koninkrijk Sardinië met de koninklijke kroon boven het schild van het Huis van Savoye werd later het vaandel van het Koninkrijk Italië.

Koninkrijk Italië (1861-1946) – De driekleur bleef de nationale vlag van het Koninkrijk Italië, afgekondigd op 17 maart, 1861.

Het nieuwe Koninkrijk Italië werd geregeerd door Victor Emmanuel II, de eerste koning van een verenigd Italië sinds de 6e eeuw. Het Altaar van het Vaderland in Rome, ook bekend als Il Vittoriano, werd ter ere van hem gebouwd.