Hoe vaak krijgt een technisch communicator de kans om de held uit te hangen? Ik kreeg onlangs mijn kans. Nou, de echte held is een mentaliteit die ik deel met alle technische communicatoren.
Hier is wat er gebeurde. Onlangs waren Will Fleming, operationeel directeur van Kaia Communications, en ik onze tweede vergadering van de ochtend aan het afronden, zittend in zijn auto met zijn Bluetooth-systeem dat de auto in een vergaderruimte verandert. Het addertje onder het gras: Deze technomagie vereiste stroom van de batterij. Tegen de tijd dat we klaar waren met het gesprek en Will de sleutel omdraaide om de vergaderzaal weer in een auto te veranderen, kon de motor alleen nog maar een vermoeid geratel voortbrengen.
Uh oh, dacht ik. Het is lang geleden dat ik iemands auto heb proberen over te halen vanuit mijn Prius. En de vorige keer kostte het me hoofdbrekens om te ontcijferen wat er in mijn handleiding stond. Ik hou van het ingenieuze batterijontwerp van mijn Prius … tot ik iets probeer te doen waarvan ik alleen weet hoe het op een standaardmanier moet (en zelfs dan alleen met gekruiste vingers). Mijn Prius, een model uit 2007, heeft twee accu’s – één voorin die de auto laat rijden en één achterin die de auto laat starten. Ik wist dat er iets mis was met waar je de startkabels moest aansluiten, maar ik kon me niet herinneren wat dat precies was.
Toen schoot het me te binnen. De vorige keer dat ik in deze situatie zat – 11 november 2016 – hadden mijn documentatie-instincten hun werk gedaan. Nadat ik er uiteindelijk achter was gekomen hoe ik mijn startkabels moest aansluiten, had ik mijn telefoon tevoorschijn gehaald en een foto gemaakt. Die foto legde alles vast wat ik zou moeten weten als ik ooit snel een rammelende motor weer aan de praat zou moeten krijgen.
Had ik daar gestopt, dan had ik in feite een naald in mijn hooiberg in de cloud gegooid: 9000 foto’s, allemaal toegankelijk vanaf mijn telefoon. Ik wist dat mijn Prius-jumper-kabel-foto, net als alle andere inhoud, nutteloos zou zijn als ik geen manier kon bedenken om hem terug te vinden wanneer dat nodig was.
Ik overwoog twee opties.
Optie één: ik kon de foto onmiddellijk favoriet maken door op het hartpictogram te klikken.
Als ik voor deze optie had gekozen, had ik de foto later als volgt gevonden:
- Open de app Foto’s.
- Klik op het pictogram Albums.
- Klik op de kaart Favorieten.
- Blader door mijn 40 favoriete foto’s totdat de batterijkabels mijn aandacht trekken.
Ja. Mijn kinderen, mijn zus en ik zijn schattig. En ja. Dat is de meest buitensporige muur van hete sauzen die je ooit in een keuken hebt gezien.
Terug naar ons verhaal. Favorieten werkt. Niets mis met die aanpak. Maar toch, als je gestrand bent op de weg, wil je nu meteen je startkabels vastmaken. Ik besloot het machtige (maar meestal onzichtbare) vindbaarheidsgereedschap te gebruiken, datgene waar het hart van een technisch schrijver sneller van gaat kloppen: metadata. Ik bevond me precies in de situatie die internetarchivaris Jason Scott er in 2011 in een tweet toe aanzette om metadata uit te roepen tot “een liefdesbriefje aan de toekomst.”
Goed, een foto als favoriet bestempelen is een vorm van metadata. Maar ik wilde metadatatekst.
Helaas biedt de iOS Foto’s-app (Luister je wel, Apple?) geen manier om metadatatatekst aan foto’s toe te voegen. Ik moest wachten tot later die dag, toen ik thuiskwam op mijn laptop. Daar opende ik de Foto’s applicatie, selecteerde mijn held-in-wacht foto, klikte op het info icoontje (de “i” in de cirkel), en voegde deze beschrijving toe:
“Prius accukabels vastgemaakt. (Deze klemmen zitten aan de voorkant voor de 12V startaccu aan de achterkant.)”
In het geval dat je je eerder afvroeg hoe ik de exacte datum van mijn vorige accustoring had onthouden, de datum stond in de metadata, zoals je hier kunt zien.
Gelukkig kunnen we met de Foto’s-app geen metadatatekst op de telefoon toevoegen, maar wel zoeken naar metadatatekst op de telefoon. Dus, de andere dag, zodra ik nosed tot Will’s auto en sprong uit mijn trouwe ros … Ik bedoel, sprong uit mijn kleine blauwe PZEV (gedeeltelijke zero-emissie voertuig ) … Ik trok mijn telefoon en deed dit:
- Opened de Foto’s app.
- Klikte op het vergrootglas.
- Typte “batterij” in het zoekvak.
Boom!
Dat is waar we het over hebben als we het hebben over de juiste informatie op de juiste plaats en op het juiste moment. Dat is hoe technische communicatoren te werk gaan.
Will stuurde me later een sms: “Hé Marcia, ik dacht dat je het misschien interessant zou vinden dat in de eerste drie artikelen die ik in mijn Google-zoekopdracht vond, stond dat je een auto niet kunt starten met een Prius.”
Luisteren jullie, Google?