Creditcardfraude is een voortdurende zorg voor Amerikanen, en terecht. Volgens een rapport van het Identity Theft Resource Center (ITRC) blijft het aantal datalekken stijgen, met een toename van bijna 45 procent in de VS in 2017. Creditcardfraude is nu de meest voorkomende vorm van identiteitsdiefstal. Maar deze cijfers schrammen nauwelijks de oppervlakte van hoe wijdverspreid creditcardfraude is geworden.

Gemini Advisory, een inlichtingengroep, meldde dat meer dan 60 miljoen Amerikaanse betaalkaarten-debet en credit-kaarten in 2018 waren gecompromitteerd, hetzij individueel of als gevolg van grote datalekken.

Creditcardfraude kent vele vormen

Er zijn vele soorten creditcardfraude, waaronder:

Skimming – Wanneer een dief een apparaat op een creditcardscanner legt en de gegevens doorstuurt naar een mobiel apparaat in de buurt, en deze vervolgens gebruikt om een vervalste kaart te maken.

Phishing – Wanneer dieven u persoonlijke informatie proberen te ontfutselen via e-mail of telefoon.

Verloren of gestolen kaartfraude – Wanneer een dief een verloren of gestolen creditcard gebruikt voor fysieke of online transacties.

Card-not-present fraude – Fraude die online of per telefoon wordt gepleegd, wanneer de dief uw fysieke kaart niet in handen heeft, maar uw kaartgegevens op een andere manier heeft verkregen.

Accidentele creditcardfraude – Wanneer een vriend of familielid denkt toestemming te hebben om uw creditcard te gebruiken, maar u daar niet van op de hoogte was of de persoon meer in rekening bracht dan u verwachtte.

Chip-and-pin kaarten, ook wel bekend als EMV creditcards (naar Europay, Visa en Mastercard, de drie belangrijkste creditcardaanbieders) hebben geholpen bepaalde vormen van fraude terug te dringen. In de V.S, fraude met vervalste kaarten is tussen september 2015 en december 2018 met 49 procent gedaald, volgens een studie van Visa.

Maar card-not-present fraude blijft een enorm probleem, en het zou retailers wereldwijd tot 2023 maar liefst 130 miljard dollar kunnen kosten.

Als consument is het belangrijk om te weten wat uw rechten zijn als er fraude wordt gepleegd. U moet ook weten welke stappen u kunt nemen om uzelf te beschermen en wat u moet doen als uw kaart is gecompromitteerd.

Meld fraude tijdig

De meeste creditcardmaatschappijen bieden tegenwoordig bescherming tegen fraude zonder aansprakelijkheid als u de kosten binnen 30 dagen meldt.

Bij wet is uw aansprakelijkheid beperkt tot $50 voor card-present fraude. Als uw kaartnummer is gestolen, maar niet de fysieke kaart, ontheft de Fair Credit Billing Act u van elke aansprakelijkheid.

Oneenkomstig de aansprakelijkheid, wilt u uiteraard fraude melden zodra u merkt dat iemand uw rekening gebruikt.

Als u de fraude niet meldt, bent u verantwoordelijk voor het betalen van de rekening wanneer deze verschuldigd is. Zodra u een claim indient, bent u niet verantwoordelijk voor de kosten die worden onderzocht; u hoeft alleen uw minimale betaling te doen op basis van de kosten die u die maand hebt gemaakt.

Het probleem voor zijn en fraude melden zodra u het merkt, kan u de hoofdpijn van het betwisten van kosten besparen.

Het is een goede gewoonte om regelmatig al uw creditcardafschriften te bekijken om ervoor te zorgen dat u in staat bent om snel eventuele transacties te ontdekken die u niet hebt gedaan. Dit kan u ook helpen uw credit score te beschermen.

In het geval van debetkaarten

Debitkaarten zijn een ander verhaal. U moet uw bank onmiddellijk bellen als u merkt dat uw bankpas zoek is of als u denkt dat u het slachtoffer van fraude bent.

Als u frauduleuze kosten niet binnen 60 dagen na uw meest recente afschrift meldt, kunt u aansprakelijk worden gesteld voor alle kosten die de dief heeft gemaakt. Als u meer dan twee dagen wacht nadat u van het verlies hebt vernomen, kunt u tot $500 aan frauduleuze kosten moeten betalen. Als u binnen twee werkdagen na het verlies of de diefstal van uw kaart aangifte doet, verlaagt uw aansprakelijkheid zich tot $50.

Betwist alle kosten die u niet heeft gemaakt

Er is geen limiet aan het aantal kosten dat u kunt betwisten. Als een pinpas wordt gestolen, kunnen dieven toegang krijgen tot alle gekoppelde rekeningen en duizenden euro’s of meer buitmaken, afhankelijk van uw beschikbare saldo’s.

Bekijk uw online afschrift zorgvuldig en kijk of u kosten ziet die u niet herkent. Vergelijk indien mogelijk de afschriften met papieren of e-mail kwitanties om er zeker van te zijn dat de kosten de uwe zijn.

Bied onderzoekers de informatie die ze nodig hebben

Als u een geschil hebt ingediend, vraagt u zich misschien af wie fraude met creditcards onderzoekt. In de meeste gevallen, afhankelijk van het aantal frauduleuze kosten, behandelt de bank of creditcardmaatschappij het via hun interne fraudeafdeling. In geval van identiteitsdiefstal of hogere bedragen aan frauduleuze kosten kan de lokale of staatspolitie, of zelfs het Federal Bureau of Investigation, worden ingeschakeld.

Fraude-onderzoekers zijn experts in het traceren van de herkomst van kosten. Zij kunnen deze gegevens vergelijken met de informatie die de klant verstrekt om te bepalen of de kosten frauduleus zijn. U kunt het onderzoek sneller laten verlopen door de fraudeonderzoekers alle gevraagde gegevens te verstrekken.

Wat gebeurt er uiteindelijk?

Als u frauduleuze kosten meldt en alle benodigde documentatie verstrekt, heeft de bank 30 dagen de tijd om op uw kwestie te reageren en een onderzoek in te stellen. Daarna moet de bank het onderzoek binnen 90 dagen afronden.

Gelukkig voor de consument worden de meeste gevallen van creditcardfraude afgesloten met het verwijderen van de betwiste kosten of het terugstorten van geld op uw rekening.

In de tussentijd zou u nieuwe kaarten moeten hebben ontvangen, met nieuwe rekeningnummers, ter vervanging van de gecompromitteerde rekeningen. U kunt ook een fraudemelding op uw kredietrekening plaatsen bij alle drie de grote kredietbureaus om verdere gevallen van fraude te voorkomen. Als u een fraudewaarschuwing op uw kredietdossier plaatst, kunt u geen nieuw krediet openen zonder extra verificatie van uw identiteit, waarbij meestal een telefoontje van de kredietgever nodig is.

Wie betaalt voor creditcardfraude

Als consumenten niet aansprakelijk zijn voor frauduleuze kosten die ze direct melden, roept dat de vraag op: Wie betaalt er voor creditcardfraude?

De bank of de uitgever van de creditcard draagt een groot deel van de lasten van frauduleuze kosten. In het geval van pinpasfraude moet de bank de rekeninghouder terugbetalen.

Vaak is de creditcardmaatschappij aansprakelijk voor het betalen van de winkelier voor de frauduleuze creditcardaankopen.

Maar als de bank kan bewijzen dat lakse veiligheidsmaatregelen tot de fraude hebben geleid, ontvangt de winkelier mogelijk geen geld voor de frauduleuze kosten van de bank. Als een winkelier bijvoorbeeld geen chiplezer gebruikt bij het verkooppunt, of als een e-commerce site niet veilig blijkt te zijn, kan hij boetes krijgen en ook verantwoordelijk worden gehouden voor de frauduleuze kosten.

In het zeldzame geval dat de dieven worden gepakt en veroordeeld, moeten ze misschien een vergoeding betalen aan de bank of de winkelier. Maar de meeste creditcardfraude blijft onbestraft, simpelweg omdat de dieven zo moeilijk te betrappen zijn.

Fraude kost handelaren en banken geld. Als fraude blijft voorkomen, kunnen winkeliers en banken de prijzen of kosten verhogen en die kosten doorberekenen aan de consument.