Het is maar goed dat ik, nu ik dit bericht ga schrijven, ik een bijzonder angstige dag heb. Er zit een kuil in mijn maag, ik heb hoofdpijn in mijn ogen en mijn hele lichaam is strakker dan het PR-team van Trump na het lezen van zijn Twitter-feed. Dit alles wordt veroorzaakt door denkbeeldige scenario’s en een onevenwichtige hoeveelheid serotonine.
Slaapproblemen van vannacht leidden tot een extra shot in mijn koffie vanochtend. (Cafeïne is een no-no voor mensen die angstig zijn.) Nu ben ik een afgeleid, nerveus zooitje met drie espresso’s op!
Bron: Giphy
Op deze momenten is mijn brein de vijand. Ik ben op de een of andere manier uitgeput en opgewonden tegelijk. Ik probeer me op iets anders te concentreren dan op de belachelijke gedachten die zich keer op keer in mijn hoofd afspelen, maar het lukt me niet.
Vorige week voelde ik me positief, zelfverzekerd en klaar om de wereld aan te pakken. Psh… Welke angst?! En dan zonder waarschuwing… de ene gedachte leidt naar de andere en plotseling is het 2 uur ’s nachts.., en ik lig klaarwakker te stressen over hoe ik ooit met de dood van mijn opa zal omgaan, en vraag me af of mijn beste vriendin me nog wel leuk vindt.
Ik behandel mijn angst al vijf jaar met succes, maar ik heb nog steeds dagen dat ik op mijn kont word geslagen door negatieve gedachten en overmatig piekeren over zo’n beetje alles.
Ik noem die angst voor het onbekende “de wat als’s.” Van sombere, depressieve gedachten tot overweldigd worden door alledaagse taken die onmogelijk lijken – stress krijgt een heel andere betekenis als je een angststoornis hebt.
Soms veranderen deze angsten in wat mijn therapeut het sneeuwbaleffect noemt. Ik kom te laat op mijn werk. Ik mis een vergadering. Ik word ontslagen. Ik kan mijn rekeningen niet meer betalen. Ik moet terug naar een baan in de detailhandel hel. Mijn vriend en ik gaan uit elkaar. Ik ben voor altijd alleen.
Bron: Giphy
Die opeenvolging van gebeurtenissen lijkt me COMPLETEER MOGELIJK tijdens een slechte spiraal. En iedereen die aan een angststoornis lijdt, begrijpt deze irrationele, maar oncontroleerbare, ontspoorde gedachtegang. Je leeft je leven prima, en dan WHAM! word je geslagen door een constante, zeurende angst die maar niet weg wil gaan.
Krijg grip op je angst zonder medicijnen
De meeste mensen kunnen zich herinneren dat ze zich ooit angstig hebben gevoeld. Maar er is een groot verschil tussen “zich angstig voelen” en het hebben van een angststoornis. Je zenuwachtig voelen voor een belangrijke gebeurtenis is volkomen normaal. Lichamelijke symptomen die je voelt in een stressvolle situatie – verhoogde hartslag, rusteloosheid, zweten, enz. – zijn de manier van je lichaam om je te vertellen dat je alert moet blijven!
Wanneer je oncontroleerbare nervositeit, zorgen en angst voelt, of je voelt je gestrest door triviale kwesties of niet-kwesties (zoals denken dat je zult worden ontslagen omdat je niet lacht om de grap van je baas), dan heb je mogelijk een angststoornis.
Wanneer de kleine dingen de grote dingen worden, en de grote dingen te groot zijn om mee om te gaan, dan moet je hulp zoeken.
Bang voor alles
Ik was 22 jaar toen ik besefte dat ik langzamerhand overal bang voor was geworden. Ik had geen rijbewijs omdat ik te bang was om te rijden. Ik ging niet met vrienden uit omdat ik het openbaar vervoer niet alleen wilde nemen. Ik werd een meester in het verzinnen van smoesjes en het afblazen van plannen omdat ik eigenlijk alleen maar in bed wilde liggen. Ik was altijd uitgeput omdat ik ’s nachts niet kon slapen, en mijn lichaam was constant gespannen van de stress.
Bron: Giphy
Ik wist dat ik journalist wilde worden, maar het idee van een enorme studieschuld weerhield me ervan om me aan te melden bij mijn droomschool. Ik zat gevangen in mijn comfortzone omdat mijn constante angst voor het onbekende me ervan weerhield om als persoon te groeien of nieuwe dingen te proberen.
Ik wist dat als ik gelukkig wilde zijn, er iets moest veranderen.
Ik besloot uiteindelijk om met mijn arts te praten. Ik legde mijn symptomen uit. En met slechts één vraag hielp hij me inzien dat het voortdurend gestrest, bezorgd, nerveus, moe en onverschillig zijn over het leven niet “gewoon is zoals ik ben.”
Hij vroeg: “Heb je het gevoel dat je symptomen je belemmeren om je leven te leiden?”
Ik wilde schreeuwen: “JA! Alsjeblieft, help me!” Maar in plaats daarvan mompelde ik zachtjes “ja” en bespraken we een behandelplan.
Ik begon een antidepressivum te slikken dat vaak wordt gebruikt voor een gegeneraliseerde angststoornis en ging om de paar weken naar een therapeut – wat in het begin echt zenuwslopend was. Het idee om mijn gal te spuwen tegen een vreemde was ongeveer net zo aantrekkelijk als leger door glas kruipen, maar ik deed het.
Het duurde iets meer dan een maand voordat de fysieke effecten van de medicatie aansloegen, maar alleen al de wetenschap dat ik stappen ondernam, gaf me meer zelfvertrouwen dan ik in jaren had gehad. Toen ik me meer op mijn gemak begon te voelen bij mijn arts, konden we de oorzaak van mijn angst achterhalen en uitzoeken hoe we me verder konden helpen.
Binnen een paar maanden kon ik niet wachten om met haar te gaan praten. Ik had lijsten met dingen om over te praten en wist dat ik me 50 pond lichter zou voelen als ik haar kantoor uitliep.
Bron: Giphy
Hulp krijgen van een medisch professional is het beste wat ik ooit heb gedaan. Maar het is niet makkelijk. Het heeft me jaren gekost om zover te komen. Als je er nog niet klaar voor bent om met je arts te praten, zijn hier een paar eenvoudige stappen die je kunt nemen om je geest te verlichten en je angst voor het onbekende te verminderen.
1) Voorbereiden en plannen
Elk persoon heeft andere triggers en angsten, maar een belangrijk coping-mechanisme dat voor mij werkt is om te veel te plannen en voor te bereiden op elk mogelijk angstopwekkend moment.
Als je bang bent om naar een feestje te gaan waar je maar een paar mensen kent, begrijp ik je. En ik durf te wedden dat ongeveer 90% van de mensheid dat ook vindt. Maar in plaats van thuis te blijven en de situatie te vermijden, maak eens een lijstje van waar je je echt zorgen over maakt. De kans is groot dat het er ongeveer zo uitziet:
- Gezellig zijn.
- je ongemakkelijk voelen.
- Naar huis willen.
- Met vreemden praten.
- Een rare snuiter lijken.
Het lijkt niet zo ernstig als je er naar kijkt, toch? Niemand wil zich ongemakkelijk voelen, maar omwille van je angst moet je jezelf weer de wereld in zien te krijgen.
Als dat betekent dat je naar dat feestje gaat, één glaasje drinkt en weer weggaat, dan is dat prima. Want weet je wat? Je bent een volwassene en je kunt precies dat doen. Je hebt de macht om een auto te laten komen om je naar huis te brengen wanneer je daar zin in hebt. Je kan ook naar dat feestje gaan en iemand ontmoeten die je leven verandert. Is het risico de beloning waard?
Alles wat je kunt doen om je mentaal voor te bereiden, versterkt dat je een capabel, intelligent persoon bent – zelfs als je angst je het tegenovergestelde vertelt.
2) Herinner jezelf eraan realistisch te zijn
Afhankelijk van je triggers, kan het je helpen om je op je gemak te voelen als je je geïnformeerd voelt over onderwerpen die je bezighouden. Als hypochondrie uw probleem is, dan hebben we dat gemeen, maar bedenk ook dat kanker weliswaar mogelijk is, maar dat het zeer onwaarschijnlijk is dat het eerste symptoom buikpijn is.
Houd uzelf voor dat alle ‘wat als’-scenario’s mogelijk zijn, maar onwaarschijnlijk.
Als u met bezwete handpalmen door Twitter scrollt en u zich meteen een 3 uur ’s nachts tweet van een toilet die de Derde Wereldoorlog begint, breng dan misschien wat tijd weg van sociale media of kijk naar het echte nieuws om jezelf eraan te herinneren dat er een hele wereld aan gebeurtenissen plaatsvindt.
Wanneer het gaat om het regelen van je angst, is het beter om je te concentreren op dingen die momenteel gebeuren, in plaats van je voor te stellen wat er zou kunnen gebeuren.
3) Leer je instincten te accepteren in plaats van ertegen te vechten
We leven in een tijd waarin er genoeg legitieme redenen zijn om angstig te zijn – zie hierboven: toilettweets over kernwapens. Maar dat is des te meer reden om te doen wat je kunt om te voorkomen dat je je dagen doorbrengt met angst voor onbelangrijke angsten.
Train jezelf om weer op je buikgevoel te vertrouwen. Als je er voortdurend achter komt dat je eerste instinct ofwel een overdreven reactie was, ofwel volledig verzonnen (hij bedriegt je niet, en je buurman is geen bijlmoordenaar), dan versterk je je vertrouwen in anderen, en verlicht je je constante angst.
Leven met angst is een pijn in de kont. Maar het probleem negeren zal het niet doen verdwijnen. Helaas, het zal het waarschijnlijk erger maken. Als een simpele handeling als het maken van een vluchtplan je constante angst kan verlichten, waarom zou je het dan niet eens proberen? Stop met je zorgen te maken over de “wat als” en ga verder met je leven.