“It’s been hard goddam work, man. Het voelt alsof ik 20.000 jaar op de vliegtuigen en spoorwegen heb gezeten. Zeker, Pops, ik hou van de ovatie, maar als ik laag ben, verslagen, vraag ik me af of ik misschien niet beter thuis in New Orleans had kunnen blijven.”
Godzijdank bleef Louis Armstrong niet in New Orleans en koos er in plaats daarvan voor om het woord jazz over de hele wereld te verspreiden. Producer Bob Thiele had een demo van een nummer dat hij en George Weiss hadden geschreven. Hij bracht het eerst naar Armstrongs manager Joe Glaser en daarna naar Louis, die in Washington DC optrad. Louis was echter niet de eerste zanger aan wie hij “What A Wonderful World” aanbood. De geschiedenis heeft inmiddels uitgewezen dat Tony Bennett het nummer in de eerste plaats plat had afgeslagen.
Louis, een man in de november van zijn jaren, was in staat om de sentimenten perfect te treffen toen hij het in augustus 1967 opnam. De president van ABC-Paramount Records was het er echter helemaal niet mee eens en verbood het bedrijf om het nummer te promoten, waardoor het in Amerika spoorloos verdween. Niet zo in Groot-Brittannië, waar het bewees dat je een populair nummer niet kunt tegenhouden, want het steeg gestaag in de hitlijsten, bereikte nr. 1 in de laatste week van april 1968 en bleef daar een maand, met de verkoop van meer dan een half miljoen exemplaren in het proces.
Heden ten dage is er geen mens ter wereld die “What A Wonderful World” niet associeert met Louis Armstrong, of het nu is omdat ze het als single kochten, het op een van de honderden compilaties hebben staan, het hebben gehoord op de soundtrack van Good Morning Vietnam in 1988 of in een van de waarschijnlijk honderden reclamespots die de inspirerende boodschap ervan als een klankbed hebben gebruikt. Het is een lied dat bekendheid niet als verachtelijk heeft ervaren, het is eenvoudigweg een van de meest opbeurende, levensbevestigende liederen aller tijden – en dat komt allemaal door Louis Armstrong.
Maar zelfs in dit stadium was Louis Armstrong een man wiens gezondheid hem in de steek begon te laten. Toch bleef hij werken en deed dat tot maart 1971 toen hij een twee weken durende show had in het Waldorf Astoria hotel in New York City. Om de zieke Louis er doorheen te slepen, werd hij in een suite in het Waldorf geboekt om zijn energie te sparen.
Hoewel, binnen enkele dagen na afloop in het Waldorf, was Louis terug in het Beth Israel Hospital waar ze een operatie uitvoerden om zijn ademhaling te helpen. Niettemin was hij snel thuis, werkte aan zijn thuisopnamen en maakte collages voor de dozen waarin hij zijn reel-to-reel tapes bewaarde.
Hij keek ook uit naar zijn eenenzeventigste verjaardag op 4 juli. Louis claimde zijn hele leven lang deze gunstige dag op de Amerikaanse kalender als zijn verjaardag. Pas na zijn dood bleek dat hij op 4 augustus 1901 was geboren.
Het was op 6 juli dat Louis Armstrong thuis in Corona in zijn slaap overleed; Lucille vond hem om 5.30 uur ’s morgens. Twee dagen later lag hij opgebaard in het Seventh Regiment Armory op Park Lane in New York City waar 25-30.000 rouwenden langs zijn kist liepen. Dit werd gevolgd door een begrafenis in de Corona Congregational Church aan 34th Avenue en 103d Street de volgende dag. Iedereen uit de jazz was aanwezig; Peggy Lee zong het Onze Vader, waarna Louis werd begraven op Flushing Cemetery in Queens, slechts een paar kilometer van zijn huis.
Louis Armstrongs The Complete Decca Singles 1935-1946 digitale compilatie is hier verkrijgbaar.
