Er is misschien geen vrouw die zich tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog zo gepassioneerd voor de Revolutie heeft ingezet als Mercy Otis Warren, een schrijfster wier werk een cruciale rol heeft gespeeld bij het ondersteunen en bevorderen van de patriottische zaak. Mercy werd in 1728 in Barnstable, Massachusetts geboren als dochter van kolonel James Otis Sr. en Mary Allyne Otis, en was de derde van de dertien kinderen van de familie Otis. Mercy’s vader, James Otis, Sr., was een prominente advocaat en rechter in hun gemeenschap, die later lid werd van het Huis van Afgevaardigden van Massachusetts. Mercy en de andere Otis kinderen raakten al op jonge leeftijd vertrouwd met politiek, omdat hun vader een bekend tegenstander was van het Britse leiderschap in de kolonie. Als gevolg daarvan was Mercy goed bekend met de revolutionaire idealen die het land in de jaren 1770 zouden veroveren, en bereidde ze zich voor op het uiten van haar scherpe politieke inzichten temidden van de groeiende patriottenbeweging.

Als meisje kreeg Mercy geen formele opleiding, maar ze mocht wel naast haar broers studeren toen zij zich voorbereidden op de universiteit. Mercy was in haar jeugd een fervent lezer en schrijfster. In tegenstelling tot veel jonge meisjes uit de koloniale tijd, werd Mercy door haar vader en broer aangemoedigd om door te gaan met haar academische bezigheden, waaronder het leren van zoveel mogelijk over geschiedenis, politiek en taal. Haar broer James ging naar Harvard College, waar hij studeerde naast James Warren, die Mercy ook zou aanmoedigen in haar literaire inspanningen.

Mercy trouwde op 14 november 1754 met James Warren, en het echtpaar verhuisde naar Plymouth, Massachusetts, waar ze hun vijf zonen grootbrachten. In Plymouth trad Mercy’s echtgenoot in de voetsporen van zijn familie en werd actief in de plaatselijke politiek, als sheriff en later als lid van het Massachusetts Legislature. Tijdens het begin van de Revolutie waren de Warrens vaak gastheer van bijeenkomsten van politieke activisten in hun huis, waaronder leden van de Sons of Liberty. Mercy steunde verschillende van de vroege protestbewegingen, waaronder de Boston Tea Party, het boycotten van de Britse import en de Committees of Correspondence, die allemaal de basis legden voor de Revolutie.

Mercy begon met voortdurende aanmoediging van haar man haar politieke observaties en inzichten op schrift te stellen, terwijl ze tegelijkertijd haar gezin opvoedde en het huishouden van de Warren verzorgde. In de begindagen van het koloniale verzet tegen de Britse overheersing produceerde Warren verscheidene toneelstukken, die anoniem werden gepubliceerd, maar die het vuur van het Amerikaanse patriottisme hielpen aanwakkeren. Tot de meest invloedrijke werken van Warren behoorden drie satirische toneelstukken waarin kritiek werd geleverd op de Britse koloniale leiders. “The Adulator” verscheen in 1772 in de krant Massachusetts Spy, gevolgd door “The Defeat” in 1773 en “The Group” in 1775. Elk van deze toneelstukken schilderde de Britse politieke agenten in Massachusetts af als vijanden van de vrijheid, en leverde propaganda voor de prille Revolutionaire beweging en haar vroege aanhangers.

Warrens kennis van de politiek van de Amerikaanse Revolutie en de nauwe banden van haar familie met veel van de hoofdrolspelers brachten Mercy ertoe regelmatig te corresponderen met patriottenleiders als Samuel Adams en Patrick Henry, maar ook met de toekomstige presidenten George Washington, Thomas Jefferson, en John Adams. Martha Washington, Hannah Winthrop en de vrouwelijke Britse historicus Catharine Macaulay behoorden ook tot Warrens opmerkelijke correspondenten. Tijdens de Revolutie onderhield Warren een actieve correspondentie en een hechte vriendschap met zowel John als Abigail Adams. Hoewel haar relatie met John Adams vol was met meningsverschillen over de beste politieke koers voor de nieuwe republiek, vooral na haar kritiek op zijn politiek in haar geschiedenis van de Amerikaanse Revolutie, verzoenden de twee zich aan het eind van hun carrière.

Warren’s literaire carrière eindigde niet met de Amerikaanse overwinning in de Onafhankelijkheidsoorlog, maar ging door tijdens de oprichting van de regering onder de grondwet van de Verenigde Staten en in de eerste jaren van de vroege republiek. Mercy’s geschriften weerspiegelden dikwijls haar onwrikbare pleidooi voor natuurlijke rechten. Tijdens de grondwettelijke conventies aan het eind van de jaren 1780 produceerde Warren een pamflet getiteld Observations on the new Constitution, and on the Federal and State Conventions, onder het pseudoniem “A Columbian Patriot”. Het pamflet, waarvan oorspronkelijk werd aangenomen dat het het werk was van Elbridge Gerry, was tegen de ratificatie van de grondwet zonder een bijbehorende Bill of Rights. In 1790 publiceerde Mercy een boek met politieke gedichten en korte toneelstukken, Poems, Dramatic and Miscellaneous, waarmee ze een van de eerste Amerikaanse vrouwen was die onder eigen naam literaire werken publiceerde. Warren voltooide in 1805 History of the Rise, Progress and Termination of the American Revolution, waarmee ze de eerste vrouw was die een geschiedenis van de revolutie schreef.

Mercy Otis Warren overleed in 1814, zesentachtig jaar oud, in haar huis in Plymouth. Ze onderhield een correspondentie met veel van haar vrienden en politieke bondgenoten terwijl ze tot het einde van haar leven actief bleef in haar literaire bezigheden. Warren was een van de eerste belangrijke vrouwelijke schrijvers in de Amerikaanse geschiedenis. Warren ontsteeg niet alleen de rol die vrouwen in het koloniale tijdperk was toebedeeld, maar was door haar intellectuele en politieke scherpzinnigheid ook een belangrijke literaire kracht tijdens de Revolutie. Hoewel ze een vrouw was, bereikte Warren een breed publiek met haar geschriften en politieke inzichten, inspireerde ze haar mede-kolonisten om zich aan te sluiten bij de Patriotten en droeg ze op haar eigen unieke manier bij aan de Amerikaanse Revolutie. Vandaag de dag wordt Mercy Otis Warren herdacht voor haar bijdragen aan de Amerikaanse Revolutie door opname in de National Women’s Hall of Fame, het Boston Women’s Heritage Trail, en de naamgever van de SS Mercy Warren.