Niemand op de Mayflower had een tweede naam. De meeste Founding Fathers ook niet. Slechts drie van de eerste 17 Amerikaanse presidenten hadden een tweede naam. Waarom hebben zo velen van ons er nu dan een? Het korte antwoord is bevolkingsgroei. Maar het ligt iets gecompliceerder dan dat.

Eeuwenlang bestond in Europa een wettelijke naam uit een voor- of voornaam en een achternaam of patroniem. In de late Middeleeuwen kwamen er voor het eerst tussennamen voor. In Engeland waren ze voorbehouden aan de adel, en een oude wet maakte ze illegaal voor de rest van de bevolking. Omdat de Pilgrims en veel vroege kolonisten uit Engeland kwamen, volgden de vroege Amerikanen de traditie om slechts twee namen te hebben.

U kunt hiervan bewijs zien in de vroege Massachusetts geboorteregisters op Ancestry. In Boston komen geen tweede namen voor in de jaren 1600. Ze duiken op in de vroege jaren 1700 met een paar verdwaalde Mary Anns, gevolgd door af en toe driedubbele jongensnamen van 1720 tot 1740, zoals Charles Hobby Hubbart en Jonathan Armitage Fyfield. (Meisjes kregen minder vaak dergelijke nomenclatorische bagage.) Slechts ongeveer 5 procent van de Amerikanen die in de tijd van de Revolutie werden geboren, had een tweede naam.

Weinig baby’s uit Boston kregen in de jaren 1730 een tweede naam. Maar kolonisten uit Duitsland hadden andere ideeën. In immigratiedocumenten uit dezelfde periode staan veel Duitsers met een tweede naam:

Een lijst van Duitse, Zwitserse en Nederlandse immigranten in Pennsylvania, 1736 (Ancestry)

In Duitsland werden tweede namen in de 17e eeuw heel gewoon. Kijk bijvoorbeeld eens naar de namen van de Duitse componisten Johann Sebastian Bach en George Frideric Händel, beiden geboren in 1685. (Henry Purcell, geboren in Engeland in 1659, was gewoon Henry Purcell.) De Duitse immigranten die in Pennsylvania arriveerden, worden gezien als de eerste Amerikanen die regelmatig tweede namen gebruikten.

In de 19e eeuw groeide de bevolking in de Verenigde Staten en Europa, en de mensen vonden dat ze meer namen nodig hadden om zich te onderscheiden. Mode en aspiratie speelden ook een rol, zoals dat vaak het geval is bij naamgevingstrends. De Britse adel had meerdere voornamen, dus de aristocratische middenklasse imiteerde deze stijl.

Zoals nu nog steeds het geval is, droegen middelnamen vaak een familiaire betekenis, zoals de meisjesnaam van de moeder of de voornaam van een favoriet familielid. Rond 1900 hadden bijna alle Amerikanen er een. In het Noord-Carolina van het begin van de 20e eeuw, bijvoorbeeld, blijkt uit geboorteregisters dat zowel kinderen als hun ouders meestal een tweede naam hadden:

North Carolina Birth Index, 1800-2000 (Ancestry)

Nu zijn tweede namen heel gewoon, hoewel ze soms ongewenst zijn voor hun eigenaars (zie Obama, Barack Hussein). En zelfs genealogen hebben moeite de logica te vinden in namen als Harper Seven, Moxie Crimefighter, en Royal Reign. Maar onderscheidend zijn ze zeker.

-Rebecca Dalzell

Zie welke tweede namen er in uw familie voorkomen.

Of als u geïnteresseerd bent in de betekenis van uw eigen naam, probeer dan het gratis programma Last Name Meaning and Origins op Ancestry om meer te weten te komen over de wortels van uw eigen achternaam.