De risico’s van het mixen van Suboxone en Ativan
Suboxone is een combinatie van buprenorfine en naloxon. Het is een receptplichtig opioïdmedicijn met verdovende eigenschappen, maar dat minder gevaarlijk is dan illegale opioïden. Dit maakt het zeer geschikt als vervangend medicijn voor het beheersen van opioïdenverslaving. Aan de andere kant is Ativan een benzodiazepine die wordt gebruikt om angst te behandelen.
Aangezien Suboxone zelf een opioïde is, kan het euforie veroorzaken die lijkt op drugshigh, afhankelijkheid en verslaving veroorzaken bij langdurige gebruikers. Er is een matig tot groot interactierisico wanneer Suboxone wordt gemengd met Ativan, afhankelijk van de dosering.
Mixers kunnen verhoogde bijwerkingen van de medicijninteractie ervaren, zoals:
- Duizeligheid
- Drowiness,
- Confusion,
- Concentratieproblemen
- Onvoldoende denkvermogen
- Gefaald beoordelingsvermogen door drugs
- Tijdelijk verlies van motorische coördinatie
Het mengen van Suboxone met benzodiazepinen zoals Ativan verhoogt ook het risico op een potentieel dodelijke ademhalingsdepressie, coma en zelfs de dood door een overdosis.
Het synergetische effect van Ativan met Suboxone verhoogt de potentie ervan en geeft de gebruiker een hoger risico op drugsverslaving en uiteindelijke verslaving. Bovendien kan een gebruiker, na de kick of high van het mixen van drugs te hebben ervaren, in de verleiding komen om sterkere illegale drugs te gebruiken die gemakkelijker verkrijgbaar zijn.
Hulp vinden voor benzodiazepineverslaving
Herstel voor polydrugsmisbruik is gebaseerd op de vooronderstelling dat verslaving een “bio-gedragsmatige” dwang is. Aangezien deze drugs werken door zich te hechten aan de opioïde receptoren in de hersenen, vindt er bij langdurig misbruik een herbedrading van de hersenen plaats. Het doel van afkicken is om deze effecten op de geest en het lichaam om te keren.
Herstel begint op twee fronten en begint met detox. Detox verwijdert de opgehoopte giftige stoffen die het gevolg zijn van het mengen van Suboxone met Ativan. Dit is de fysieke behandeling. Aan de andere kant helpt cognitieve gedragstherapie de verslaafde te herstellen op het psychologische front.